Father's Breath - Schammasch

Reason as curse

The plague he sent upon us

His own seed, in his own likeness

Drowned by chaining hands

Reason as name, reason as light

Descending to the sink of iniquity

To bond the bright flame

Of old mother night

Extending his reign, defining ubiquity

I drown my heart in acid tears

To soil his flesh with cold rejection

My open heart for eyes to pierce

A perfect foil to a mind’s dissection

Guided by the laws of hopelessness

Pining for redemption

I seek to eviscerate

His name, his fire, his love forever

Exhaling father’s breath

Exhaling father’s breath

To reduce the self to plain dissension

Raising secrets on his dying flame

As a monument of undimension

Where death alone is mine to claim

This gate is open now

Peeling flesh from bones and bones from spirit

I surrender mind and blood and tears of reason evermore

Unmasked as heaven’s breath

Compelled as knowledge’s death

Your will has made me what I am

And never was meant to be

I received your light, I received your wound

As a funeral rite for a heart entombed

As stigmata, envoys of the grave of holy creed

As your hand demands to fear

Your canon requires to persevere

To claim the heart of those

Pierced by such immense deceit

Reden als vloek

De plaag die hij over ons heeft gestuurd

Zijn eigen zaad, in zijn eigen gelijkenis

Verdronken door handen aan kettingen

Reden als naam, reden als licht

Afdalen naar de gootsteen van ongerechtigheid

Om de heldere vlam te binden

Van oude moedernacht

Zijn heerschappij uitbreiden, alomtegenwoordigheid definiëren

Ik verdrink mijn hart in zure tranen

Om zijn vlees te bevuilen met koude afwijzing

Mijn open hart voor ogen om te doorboren

Een perfecte folie voor de dissectie van een geest

Geleid door de wetten van hopeloosheid

Smachtend naar verlossing

Ik probeer te verwijderen

Zijn naam, zijn vuur, zijn liefde voor altijd

Vaders adem uitademen

Vaders adem uitademen

Om het zelf te reduceren tot duidelijke onenigheid

Geheimen verspreiden over zijn stervende vlam

Als een monument van onafmetingen

Waar alleen de dood van mij is om te claimen

Deze poort is nu open

Vlees van botten en botten van geest pellen

Ik geef voor altijd geest en bloed en tranen van de rede over

Ontmaskerd als hemelse adem

Gedwongen als de dood van kennis

Uw wil heeft me gemaakt tot wat ik ben

En het was nooit bedoeld

Ik heb je licht ontvangen, ik heb je wond ontvangen

Als een begrafenisritueel voor een begraven hart

Als stigmata, gezanten van het graf van de heilige geloofsbelijdenis

Zoals je hand eist om te vrezen

Je canon vereist om door te zetten

Om het hart ervan te claimen

Doorboord door zo'n enorm bedrog