The Moon Smiled Back at Me - Sadistik

I saw your face displayed upon a crescent moon

That wavers up and down depending how the petals bloom

Doomed always destitute fused through infected roots

Searching for a message but there’s nowhere left to exit to

Heart full of vestibules scars show I’m resolute

Why seek a resolution?

Narcosis heaven sent

Tar grows beneath my feet dark grows infested fruit

Too exhausted need to breathe car smoke emits perfume forever

I’ve been Inhaling the thinnest air

Fish scales on my skin and hair

Set sail but you but you didn’t care

Dancing like I’m Fred Astaire standing on a Finesterre

Ready for the rocks below, chest still full of rocket fuel

Flammable, just another animal for fossil fuel

All my words are oxidized jar of flies are molecule

I find solace in the solitude

Everything grew silent when I called for you

I saw your face displayed upon a harvest moon

Tried to sing my pain away in ways I know it’s not in tune

Save me from the jaws of gloom maybe I can offer you

More than what I say I’m made of lately it’s my Waterloo

Hate me for my monikers baby I’m a connoisseur

Gave away my parts to you sang it like a cockatoo

Smaller still always crawled uphill to face robotic views

Haunt me when the monsters taunt me talking in their solemn hues together

They say I got a way with words

It never gave me worth but still I got away with worse

Always dreaming while they take their turn

Throwing matches til I’m ashes leave me at the stake to burn

Encased in urns earnest fake concern circus circles us

Aching churns dermis brazen stay alert in turtle shell

Mazes turned fragrant say the word before I hurt myself

Pain occurs sacred when you came up from infertile soil

I saw god in a bodybag

I got lost in the stars when they’d cross like a polygraph

Never lie cardiac in every line insomniac forever

Never go to sleep again black lungs from the falling ash

Giraffe tongue with a heart to match

Get sawed in half like the Dahlia

Place pain on display in Hollywood

Paint it all like Dali would Face of War

Fountain pens melting countenances in a drawing book

A psycho full of cyclones eyes closed

I go cold when I fly low

Brains feed on haikus isolated in my temples, Cairo

Bones jut from they’re homes like they’re silos

I’m Silent Hill tell me where the time went

Kill Pyramids that followed with the knife gripped,

Vice-grips always on the mind when the crisis hits

Everywhere it’s like a mine I step add the minuses

I’m an atom bomb made of atoms add 'em up

Adam’s apple’s rotten smashed to applesauce adamant

No Adam Eve in anatomy only albatrosses if I have to speak

Another casualty of the casted wings casually

I’m high again vibrant as a hyacinth idling

So I pretend that my defense is working

Lurking with the burdens that still hide below the surface

I know these things have meaning sometimes I don’t know the purpose

Introverted dizzy from the disconcerted tizzies

Mr. Perfect isn’t worth it give me what I didn’t earn

Put it in an urn live and learn I could never tell the difference

When I’m miniature red alerts read aloud like ministers

It’s hard to breathe when you’re drowning in the goodbyes

But I’m still here now so tell me what that look like?

They use a sword to signify that you’re a good Knight

Then use the same one to kill you and say goodnight

Ik zag je gezicht op een halve maan

Dat wiebelt op en neer, afhankelijk van hoe de bloembladen bloeien

Verdoemd altijd berooid versmolten door geïnfecteerde wortels

Zoeken naar een bericht, maar er is geen mogelijkheid meer om te verlaten

Hart vol vestibules littekens laten zien dat ik vastberaden ben

Waarom een ​​oplossing zoeken?

Narcose hemel gestuurd

Teer groeit onder mijn voeten donker groeit besmet fruit

Te uitgeputte behoefte om autorook in te ademen, stoot voor altijd parfum uit

Ik heb de dunste lucht ingeademd

Visschubben op mijn huid en haar

Vaar uit, maar jij, maar het kon je niet schelen

Dansen alsof ik Fred Astaire ben die op een Finesterre staat

Klaar voor de rotsen beneden, kist nog vol raketbrandstof

Ontvlambaar, gewoon weer een dier voor fossiele brandstof

Al mijn woorden zijn geoxideerde pot vliegen zijn moleculen

Ik vind troost in de eenzaamheid

Alles werd stil toen ik je riep

Ik zag je gezicht op een oogstmaan

Ik probeerde mijn pijn weg te zingen op manieren waarvan ik weet dat het niet klopt

Red me van de kaken van de somberheid, misschien kan ik je aanbieden

Meer dan waar ik de laatste tijd van gemaakt ben, is het mijn Waterloo

Haat me voor mijn naam schat, ik ben een kenner

Ik heb mijn delen weggegeven aan jou zong het als een kaketoe

Kleiner kroop nog steeds altijd bergopwaarts om robotachtige weergaven onder ogen te zien

Achtervolg me wanneer de monsters me bespotten terwijl ze samen in hun plechtige tinten praten

Ze zeggen dat ik een manier heb met woorden

Het gaf me nooit de moeite, maar toch kwam ik weg met erger

Altijd dromen terwijl ze aan de beurt zijn

Lucifers gooien tot mijn as laat me op de brandstapel staan ​​om te verbranden

Gehuld in urnen, ernstige nepzorg cirkels ons in de kring

Pijnlijke karnen dermis brazen blijf alert in schildpadschild

Doolhoven werden geurig zeg het woord voordat ik mezelf pijn doe

Pijn is heilig als je uit onvruchtbare grond komt

Ik zag god in een lijkzak

Ik raakte verdwaald in de sterren toen ze elkaar zouden kruisen als een polygraaf

Lieg nooit hartstochtelijk in elke regel slapeloosheid voor altijd

Nooit meer slapen zwarte longen van de vallende as

Giraftong met een hart dat bij je past

Laat je doormidden zagen zoals de Dahlia

Pijn zichtbaar maken in Hollywood

Schilder het allemaal zoals Dali Face of War zou doen

Vulpennen smeltende gelaatsuitdrukkingen in een tekenboek

Een psycho vol cyclonen met gesloten ogen

Ik krijg het koud als ik laag vlieg

Hersenen voeden zich met haiku's geïsoleerd in mijn tempels, Caïro

Botten steken uit hun huizen alsof het silo's zijn

Ik ben Silent Hill, vertel me waar de tijd is gebleven

Dood piramides die volgden met het mes gegrepen,

Vice-grips altijd in gedachten wanneer de crisis toeslaat

Overal is het als een mijn. Ik stap de minnen toe

Ik ben een atoombom gemaakt van atomen, voeg ze toe

Adams appel is verrot tot appelmoes onvermurwbaar

Geen Adam Eve in anatomie alleen albatrossen als ik moet spreken

Nog een slachtoffer van de gegoten vleugels terloops

Ik ben weer high, levendig als een hyacint die inactief is

Dus ik doe alsof mijn verdediging werkt

Op de loer met de lasten die zich nog steeds onder de oppervlakte verbergen

Ik weet dat deze dingen een betekenis hebben, soms weet ik het doel niet

Introvert duizelig van de verwarde tizzies

Mr. Perfect is het niet waard, geef me wat ik niet heb verdiend

Zet het levend in een urn en leer dat ik het verschil nooit zou kunnen zien

Als ik miniatuur ben, worden rode waarschuwingen hardop voorgelezen als ministers

Het is moeilijk om te ademen als je verdrinkt in het afscheid

Maar ik ben er nu nog, dus vertel me hoe dat eruit ziet?

Ze gebruiken een zwaard om aan te geven dat je een goede ridder bent

Gebruik dan dezelfde om je te vermoorden en welterusten te zeggen