Drowning - Sadistik

Lost inside the garden of eden eating my pride

Sleep deprived every evening I’m sleeping beneath the stars

Beat the odds, let em see all the scars secrets and all

Follow heart til they feed on my carcass we could be gods

Singing songs for the elegy I can still hear the melodies

People wrapped up in cellophane moonlight cuts through the ebony

Spinal column still shivering lately it’s like a centipede

Crawling across the desert I’m hollower now than ever

All the trees are neon I see while I dream I’m free

And I’m beyond the reach of reason to be or just not to be?

I feel empty when you’re not with me I’ve seen all the scenery

Out to sea on a piece you left me I’m ready to sink beneath

In LA it’s been raining all day I’m paper mache and wallpaper

Heart is a broken fish-tank my limbs are just vacant hallways

You wander for your escape and I’ll still mistake it for always

The long days of this malaise made me patient amidst the cobwebs

Mister melancholy calling turned holidays into hollow days

While I went from flower to flower looking to pollinate

We’re far away and wallow we wanted to walk on water

Take all of the autumn sorrows and watch em dissolve away

The weight I wake up to accumulates all my thoughts are so cumulus

All our energy’s nuclear you look into my nucleus

Tell me I’m too lugubrious beautiful views elusive

We planted our darkest secrets they’re blooming into petunias

Pent up pendulum pulsing just like a metronome

Poisoned, mourning my mornings impulsive

Smelling the petrichor sepulcher head

I’m better off dead the weather is never enough

When effervescent second efforts get me left in the mud

Just up above us is a galaxy grounds all crumble below me

A thousand people surround us inside of me’s only lonely

The fireflies used to visit to sit on my skin I miss it

When mystery dissipated you drifted into the distance

Verdwaald in de tuin van Eden terwijl ik mijn trots at

Elke avond slaap ik onder de sterren

Versla de kansen, laat ze alle littekens zien, geheimen en zo

Volg je hart tot ze zich voeden met mijn karkas, we zouden goden kunnen zijn

Liedjes zingen voor de elegie Ik kan de melodieën nog steeds horen

Mensen gewikkeld in cellofaan maanlicht snijdt door het ebbenhout

Wervelkolom rilt de laatste tijd nog steeds, het is als een duizendpoot

Kruipend door de woestijn ben ik nu holler dan ooit

Alle bomen zijn neon Ik zie terwijl ik droom dat ik vrij ben

En ik ben buiten het bereik van een reden om te zijn of gewoon niet te zijn?

Ik voel me leeg als je niet bij me bent Ik heb al het landschap gezien

Op zee op een stuk dat je voor me hebt achtergelaten, ik ben klaar om eronder te zinken

In LA regent het de hele dag, ik ben papier-maché en behang

Hart is een kapot aquarium, mijn ledematen zijn gewoon lege gangen

Je dwaalt af voor je ontsnapping en ik zal het nog steeds voor altijd aanzien

De lange dagen van deze malaise maakten me geduldig tussen de spinnenwebben

Mister melancholische roeping veranderde vakantie in holle dagen

Terwijl ik van bloem naar bloem ging op zoek naar bestuiving

We zijn ver weg en wentelen we wilden over het water lopen

Neem alle herfstverdriet weg en zie hoe ze verdwijnen

Het gewicht waar ik wakker van word, verzamelt al mijn gedachten zo cumulus

Al onze energie is nucleair, je kijkt in mijn kern

Zeg me dat ik te luguber ben, prachtige uitzichten ongrijpbaar

We hebben onze donkerste geheimen geplant, ze bloeien in petunia's

Opgekropte slinger pulseert net als een metronoom

Vergiftigd, rouw mijn ochtenden impulsief

Het ruiken van het petrichor-grafhoofd

Ik ben beter af als ik dood ben, het weer is nooit genoeg

Wanneer een bruisende tweede poging me in de modder laat zitten

Net boven ons is een sterrenstelsel dat onder mij instort

Duizend mensen omsingelen ons in mijn enige eenzaam

De vuurvliegjes die vroeger op bezoek kwamen om op mijn huid te zitten, ik mis het

Toen het mysterie verdween, dreef je in de verte