Saints - Sadistik

None of us are saints, but some of us ain’t

You love the paint but the colors will change

Staring out the window again

A hundred rain drops still sit on my skin

A messages in a bottle

Lessons that I etched as a staccato

I go Hatori Hanzo with the gonzo

Until I fill the hollows

Bones dipped in gold go vibrato

Falsettos cause an echo but for how long?

Heavy as I’ve ever been

Heaven’s just a death away

Boulder-shouldered seraphim

Broke everything that’s delicate

Looking at yourself again

Yet you never self reflect

Orpheus & Eurydice

Like you’ve been to Hell and back

Innocent to diffident

Indifferent to the dissonance

Drifting in and out of indolence

Indecent and still in descent

Disparate makes desperate

I’m distant when I ponder on the infinite

Walk along the precipice

Always on defensive when

Autonom reflixiveness

Albatross' eloquent

Watch me while I levitate

Crawling on the Zeppelins

Monologues are deafening

Do anything to exit

When I’m lost among the desolate

None of us are saints, but some of us ain’t

You love the paint but the colors will change

Staring out the window again

A hundred rain drops still sit on my skin

Stalagmites inside my mouth

Ultraviolet fire-bound

Take the grey I find

And maybe I can make it light up now

Lately I admire how

You make things seem lively

When I’m dying out

Words are like a spiderweb I’m spiral bound

My la fleur planting haunted gardens

Where the scars are formed

Pluck my heart like harpsichords

Til one of ours will wash ashore

Baited breath til sharks’ll swarm

Bay of pigs we’re art of war

Bayonets I’m marching toward

Lately I’ve been Lobster Boy

I’m running out of air to breathe, be

Coming what I’m scared to see, leave

Nothing to the parakeets, these

Summers that appeared to be, dreams

Prisoners of the moment

Living among the stoic

Prisms of other omens

Visions becoming real

Sometimes it’s just too surreal

So tell me how do you feel?

Are all the walls closing in?

When only the blue prevails

Stuck in a blooper reel

Where nothing is beautiful

A heart like beluga whale

Awaits for the wounds to heal

None of us are saints, but some of us ain’t

You love the paint but the colors will change

Staring out the window again

A hundred rain drops still sit on my skin

Niemand van ons is heilig, maar sommigen van ons niet

Je houdt van de verf, maar de kleuren zullen veranderen

Weer uit het raam staren

Honderd regendruppels zitten nog steeds op mijn huid

Een bericht in een flesje

Lessen die ik heb geëtst als een staccato

Ik ga Hatori Hanzo met de gonzo

Totdat ik de holtes vul

Botten gedoopt in goud gaan vibrato

Falsetto's veroorzaken een echo, maar voor hoe lang?

Zwaar als ik ooit ben geweest

De hemel is slechts een dode verwijderd

Boulder-geschouderde serafijnen

Alles gebroken wat delicaat is

Weer naar jezelf kijken

Toch reflecteer je nooit op jezelf

Orpheus & Eurydice

Alsof je naar de hel bent geweest en terug

Onschuldig tot bedeesd

Onverschillig voor de dissonantie

In en uit indolentie drijven

Onfatsoenlijk en nog steeds in afdaling

Verschillend maakt wanhopig

Ik ben ver weg als ik nadenk over het oneindige

Loop langs de afgrond

Altijd in de verdediging wanneer

Autonome reflexiviteit

welsprekende albatros

Kijk naar me terwijl ik zweef

Kruipen op de Zeppelins

Monologen zijn oorverdovend

Alles doen om af te sluiten

Wanneer ik verdwaald ben tussen de verlatenen

Niemand van ons is heilig, maar sommigen van ons niet

Je houdt van de verf, maar de kleuren zullen veranderen

Weer uit het raam staren

Honderd regendruppels zitten nog steeds op mijn huid

Stalagmieten in mijn mond

Ultraviolet vuurgebonden

Neem de grijze die ik vind

En misschien kan ik het nu laten oplichten

De laatste tijd bewonder ik hoe

Je laat dingen levendig lijken

Als ik aan het uitsterven ben

Woorden zijn als een spinnenweb, ik ben in een spiraal gebonden

Mijn la fleur plant spooktuinen

Waar de littekens worden gevormd

Pluk mijn hart als klavecimbels

Tot een van ons aanspoelt

Ingehouden adem totdat de haaien zullen zwermen

Varkensbaai, we zijn kunst van het oorlogvoeren

Bajonetten waar ik naar toe marcheer

De laatste tijd ben ik Lobster Boy geweest

Ik heb bijna geen lucht meer om te ademen, wees

Komende wat ik ben bang om te zien, vertrekken

Niets aan de parkieten, deze

Zomers die leken te zijn, dromen

Gevangenen van het moment

Leven tussen de stoïcijnen

Prisma's van andere voortekenen

Visioenen die werkelijkheid worden

Soms is het gewoon te surrealistisch

Dus vertel me hoe je je voelt?

Komen alle muren dichterbij?

Wanneer alleen het blauw de overhand heeft

Vast in een blooprol

Waar niets mooi is

Een hartachtige beloegawalvis

Wacht tot de wonden genezen

Niemand van ons is heilig, maar sommigen van ons niet

Je houdt van de verf, maar de kleuren zullen veranderen

Weer uit het raam staren

Honderd regendruppels zitten nog steeds op mijn huid