Modern Times - Sadistik

Abysses in the bathroom the rotten petals are lingering

Kitchen split in half I saw the netherworld reach to me

Your gods the devil, the devil’s god it’s vis-à-vis

They’re demagogues an epilogue of deities

DMT environment like a TV screen

It’s imminent I’m in a net like string theory

My DNA got seedy seeds I see deceit

The THC put me at ease in peonies

Pulling out my holy vows so in doubt sullen now

Skull without a spoken sound, sew my mouth so devout

Wolves howl at eroded house, blow it down smoke an ounce

Buried clones in baritones, I know because I note it down

No one out only ghosts and owls in the this lonely town

I never understood what was left to meet the flood

They sell a hundred evils leave the dead to feed the young

Your hell is other people and that heaven reeks of blood

I take a tab to melt the vision like television

Her self-incisions sing beautifully but they never listen

A shellfish living inside a cell of a selfish prison

It’s cell division to shed your skin til it’s elegant

An opulent copperhead bomb til I’m Oppenheimer

Stars look like columbines in the stark of the darkest skies

Darker than ostrich eyes it is art for the ostracized

Ossify my carcass as a mark of the Modern Times

A fossilized abyss like the tarpits that I saw

I still smell the scents on the carpets that you walked

Sad aromas that followed me back to California

Til your eyes look like the targets that I draw

I stand adorned with a crown of thorns lost my wings so I sprouted horns

We fall asleep to the sounds of war, I’m Salvador

Painting pain on flowers why’s the rain taste so metallic?

These aphids in the attic made me change into a masterpiece

But they don’t hear me though

But they don’t hear me though

But they don’t hear me though

Afgronden in de badkamer de rotte bloemblaadjes blijven hangen

Keuken in tweeën gedeeld Ik zag de onderwereld naar mij reiken

Uw goden de duivel, de god van de duivel, het is vis-à-vis

Het zijn demagogen een epiloog van goden

DMT-omgeving zoals een tv-scherm

Het staat voor de deur dat ik in een net zoals snaartheorie zit

Mijn DNA heeft louche zaden, ik zie bedrog

Door de THC voelde ik me op mijn gemak bij pioenrozen

Ik trek mijn heilige geloften zo in twijfel nu nors

Schedel zonder een gesproken geluid, naai mijn mond zo vroom

Wolven huilen om geërodeerd huis, blazen het rook een ounce

Begraven klonen in baritons, ik weet het omdat ik het opschrijf

Niemand alleen geesten en uilen in deze eenzame stad

Ik heb nooit begrepen wat er nog over was om de vloed het hoofd te bieden

Ze verkopen honderd kwaden en laten de doden achter om de jongeren te voeden

Jouw hel zijn andere mensen en die hemel stinkt naar bloed

Ik neem een ​​tabblad om de visie te laten smelten zoals televisie

Haar zelfincisies zingen prachtig, maar ze luisteren nooit

Een schelpdier dat in een cel van een egoïstische gevangenis leeft

Het is celdeling om je huid af te werpen tot het elegant is

Een weelderige koperkopbom tot ik Oppenheimer ben

Sterren zien eruit als akeleien in de grimmige, donkerste luchten

Donkerder dan struisvogelogen, het is kunst voor de verbannen

Ossify mijn karkas als een teken van de moderne tijd

Een gefossiliseerde afgrond zoals de tarpits die ik zag

Ik ruik nog steeds de geuren op de tapijten waar je op liep

Droevige aroma's die me volgden terug naar Californië

Tot je ogen eruitzien als de doelen die ik teken

Ik sta versierd met een doornenkroon verloor mijn vleugels dus ik ontsproten hoorns

We vallen in slaap met de geluiden van de oorlog, ik ben Salvador

Pijn op bloemen schilderen waarom smaakt de regen zo metaalachtig?

Door deze bladluizen op zolder ben ik veranderd in een meesterwerk

Maar ze horen me echter niet

Maar ze horen me echter niet

Maar ze horen me echter niet