8 1/2 - Sadistik

Thought I had it all

Thought I’d live forever

Thought the world was small

Thought my words could turn to gold

I knew what I was searching for

I thought that I was thoughtless

Thoughts of mine were arsenic

Our hollow parts are toxic

How’d our heart to hearts get arctic?

Thought I told you I’m a beast

AlI I do is die repeat

I piece together puzzle pieces

Of my youth to find release

You see these single-celled amoebas

Sing to self defeatists

Speak and sell their secrets

Sink in seas of hell

I think I see how Caesar felt

These seasons seldom change

I’m rearranging with the furniture

She always sees the best in me

I focus on the worst in her

Trapped inside a labyrinth

These hallways seem so circular

One day I told my gods

I dug a grave that they’d be perfect for

The more I see the morbid scenes

The more I seem like Morrissey

I’m moored at sea & mortified

With these boulders tied to dormant feet

We’re born inside a storm that breathes

A swarm of bees protects me

I feel empty yet I force my teeth

And now all I taste is chlorine

Everything is boring

Insects singing for me

Morphing from the morphine

All their words are foreign

More free than I’ve ever been

My portrait keeps on warping

Until the earth is swallowed hollering

How low can I get today?

Dark so it’s like Halloween

Dark Souls with the hollowing

So hallowed be thy name

Halos are just hollow rings

Salo-ing, soaring up above LA on borrowed wings

Exhausted blue skies tasting like exhaust again

She always sees the best in me

I told her that I’m not a friend

All my poems posthumous

These people’s quotes are plagiarized

Monochromic side effects, a state of mine

Maybe I’m just starting to fishtail

Heart is two fish hooks

That mirror each other

I’m uttering, all of my entrails

Are chumming the water

I’m under the weather

Been running forever

Becoming a martyr

For nothing my garden’s still covered in mud

From the dahlias plucked in abundance

Apartment’s a bucket of blood

I’m partly to blame when I’m placing the blame

On the ones that I love

Look at em go

Hook in my throat

Rigor mortis chiseled in stone

To keep you alive I would give up my own

Every living thing I’ll ever know is temporary

I can never give up being left alone until I’m buried

Dacht dat ik alles had

Dacht dat ik voor altijd zou leven

Dacht dat de wereld klein was

Dacht dat mijn woorden in goud konden veranderen

Ik wist waarnaar ik op zoek was

Ik dacht dat ik onnadenkend was

Mijn gedachten waren arseen

Onze holle delen zijn giftig

Hoe is ons hart tot hart arctisch geworden?

Dacht dat ik je had verteld dat ik een beest ben

Het enige wat ik doe, is sterven herhalen

Ik puzzel puzzelstukjes in elkaar

Van mijn jeugd om bevrijding te vinden

Je ziet deze eencellige amoeben

Zing voor zichzelf defaitisten

Spreek en verkoop hun geheimen

Zinken in zeeën van de hel

Ik denk dat ik zie hoe Caesar zich voelde

Deze seizoenen veranderen zelden

Ik ben aan het herschikken met de meubels

Ze ziet altijd het beste in mij

Ik concentreer me op het slechtste in haar

Opgesloten in een labyrint

Deze gangen lijken zo rond

Op een dag vertelde ik mijn goden

Ik heb een graf gegraven waar ze perfect voor zouden zijn

Hoe meer ik de morbide scènes zie

Hoe meer ik op Morrissey lijk

Ik ben afgemeerd aan zee & gekrenkt

Met deze rotsblokken vastgebonden aan slapende voeten

We zijn geboren in een storm die ademt

Een zwerm bijen beschermt me

Ik voel me leeg en toch forceer ik mijn tanden

En nu proef ik alleen maar chloor

Alles is saai

Insecten zingen voor mij

Morphing van de morfine

Al hun woorden zijn buitenlands

Vrijer dan ik ooit ben geweest

Mijn portret blijft kromtrekken

Totdat de aarde schreeuwend wordt ingeslikt

Hoe laag kan ik vandaag komen?

Donker dus het is net Halloween

Dark Souls met de uitholling

Dus geheiligd zij uw naam

Halo's zijn slechts holle ringen

Salo-ing, zwevend boven LA op geleende vleugels

Uitgeputte blauwe luchten smaken weer als uitlaatgassen

Ze ziet altijd het beste in mij

Ik heb haar verteld dat ik geen vriend ben

Al mijn gedichten postuum

De citaten van deze mensen zijn geplagieerd

Monochrome bijwerkingen, een staat van mij

Misschien begin ik net te vissen

Hart is twee vishaken

Die elkaar spiegelen

Ik spreek uit, al mijn ingewanden

Zijn het water aan het kammen

Ik ben onder het weer

Voor altijd gerend

Een martelaar worden

Voor niets is mijn tuin nog steeds bedekt met modder

Van de in overvloed geplukte dahlia's

Appartement is een emmer bloed

Ik ben gedeeltelijk schuldig als ik de schuld geef

Op degenen waar ik van hou

Kijk ze gaan

Haak in mijn keel

Rigor mortis in steen gebeiteld

Om je in leven te houden, zou ik de mijne opgeven

Elk levend wezen dat ik ooit zal kennen, is tijdelijk

Ik kan het nooit opgeven om alleen gelaten te worden tot ik begraven ben