Mourning Glory - Sadistik

All these animals and peasants chase their capital investments

Vested interests, I’m disinterested, my patterns show obsession

An attic full of questions with no answers for the standards

Just synapses lapses, passages, suggestions, past is present

Man, I hate the summer, so I stay inside;

days are numbered

They only trace the lines, my sky’s rain and thunder

Deface each other, rape and plunder, bases covered

On the basis that I’m basic, based in basins I’m too drained to slumber

I save the numbers of my dead friends, it makes me wonder

Why it strangely comforts, my brain’s asunder

Under suns I’ve been taken under, made a hunter

Undertaken where the bugs and aphids clutter

Handshakes feel like cable jumpers

I taste the sunburns but the tongue is rarely accurate

Compare their avarice to mine and I can’t bear the wrath of it

I’m out of it but passionate, past the fist is a pacifist

A satirist like Jonathan Swift’s mental paralysis

I’m harlequin, walking dead, coughing phlegm no oxygen

Generation Y am I supposed to do it?

Talk to them

I lost my innocence, drifted into the distance

Went from different to indifferent, get sickened by this existence

Mourning Glory…

I feel strangled by the chain that my father used to wear

It dangles by my heart, it was the cross that he would bear

Every time I think of him, I always go to reach for it

‘Cause it reminds me of the sacred bond that we would share

Before the costs I’d inherit, the talks that I’d cherish

The loss of a parent made the loss more apparent

I’m lost in apparent paradox, I can’t escape or see

Between faith and grief, pain and ease, they made me pray and

Place my knees on cinder blocks, break my teeth, and lick the scars

Make me eat this bitter heart 'til the taste gets sweet

I don’t chase my drinks these days

I hate to sound cliché, but it’s cliché to say I hate to sound cliché

I may be breaking out these chains today

I’m finally free, amiss in this abyss, I guess I’m spiralling

It’s standard stuff, flashing floods, that’s my blood you’re siphoning

A side of me’s beside itself for anchoring in Hell

But I can’t see the light I need to save me from myself

It’s Mourning Glory

I got these bars in my head like I’m Phineas Gage

This gauge is on empty so give me some space

Spaced out from the memories I didn’t erase

Rays pound all around me, kissing my face

Face down, down on my luck, lust for the crown

Crown in my cup, coupled amounts, mountains erupt

Ruptures I count, count-downs downtrodden

Trot around downtowns 'til I drown in a bottle, like

And now I’m reading Walden

Walled-in like I’m sleeping in a coffin

Coughin' while I’m breathing in the toxins

Talk sins when I’m needing to absolve them

Themselves, set sail, sail set

Hellbent, inhale, tell sins

Send tales of the tailspins

Tip scales, scale-skinned when the trail ends

She called me blue flower, more like Morning Glory

My port is storming every time she tries to ford it for me

They’re always warring on the inside

There’s Morning Glory on the inside

Can’t hurry the morning light

I tried with all my might

I’m hanging upside-down

Facing to the ground

'Til I bring back the fire

Al deze dieren en boeren jagen op hun kapitaalinvesteringen

Gevestigde belangen, ik ben ongeïnteresseerd, mijn patronen vertonen obsessie

Een zolder vol vragen zonder antwoord op de normen

Alleen synapsen, passages, suggesties, verleden is aanwezig

Man, ik haat de zomer, dus blijf ik binnen;

dagen zijn geteld

Ze volgen alleen de lijnen, de regen en donder van mijn hemel

Elkaar beschadigen, verkrachten en plunderen, bases bedekt

Op basis van het feit dat ik eenvoudig ben, gevestigd in bassins, ben ik te uitgeput om te slapen

Ik bewaar de nummers van mijn dode vrienden, ik vraag me af

Waarom het vreemd genoeg troost biedt, mijn brein is uit elkaar

Onder zonnen ben ik genomen, maakte een jager

Ondernomen waar de insecten en bladluizen rommel maken

Handdrukken voelen aan als kabeljumpers

Ik proef de zonnebrand, maar de tong is zelden nauwkeurig

Vergelijk hun hebzucht met de mijne en ik kan de toorn ervan niet verdragen

Ik ben er uit, maar gepassioneerd, voorbij de vuist is een pacifist

Een satiricus zoals de mentale verlamming van Jonathan Swift

Ik ben een harlekijn, loop dood, hoest slijm zonder zuurstof

Generatie Y moet ik het doen?

Spreek met hen

Ik verloor mijn onschuld, dreef in de verte

Ging van anders naar onverschillig, word misselijk van dit bestaan

Rouw glorie…

Ik voel me gewurgd door de ketting die mijn vader vroeger droeg

Het bungelt aan mijn hart, het was het kruis dat hij zou dragen

Elke keer als ik aan hem denk, ga ik er altijd naar toe

Omdat het me doet denken aan de heilige band die we zouden delen

Vóór de kosten die ik zou erven, de gesprekken die ik zou koesteren

Het verlies van een ouder maakte het verlies duidelijker

Ik ben verdwaald in een schijnbare paradox, ik kan niet ontsnappen of zien

Tussen geloof en verdriet, pijn en gemak, lieten ze me bidden en...

Plaats mijn knieën op sintelblokken, breek mijn tanden en lik de littekens

Laat me dit bittere hart eten tot de smaak zoet wordt

Ik jaag tegenwoordig niet meer op mijn drankjes

Ik haat het om cliché te klinken, maar het is cliché om te zeggen dat ik het niet leuk vind om cliché te klinken

Misschien breek ik vandaag deze ketens

Ik ben eindelijk vrij, mis in deze afgrond, ik denk dat ik in een spiraal ben

Het is standaard spul, flitsende overstromingen, dat is mijn bloed dat je overhevelt

Een kant van mij is buiten zichzelf om te verankeren in Hell

Maar ik kan het licht niet zien dat ik nodig heb om me van mezelf te redden

Het is rouw glorie

Ik heb deze repen in mijn hoofd alsof ik Phineas Gage ben

Deze meter is leeg, dus geef me wat ruimte

Ver weg van de herinneringen die ik niet heb gewist

Stralen beuken om me heen en kussen mijn gezicht

Gezicht naar beneden, neer op mijn geluk, lust voor de kroon

Kroon in mijn kopje, gekoppelde hoeveelheden, bergen barsten uit

Breuken die ik tel, aftellen vertrapt

Dwaal door de binnenstad tot ik verdrink in een fles, zoals

En nu lees ik Walden

Ommuurd alsof ik in een kist slaap

Hoest terwijl ik de gifstoffen inadem

Over zonden praten als ik ze moet vrijspreken

Zelf, zeilen, zeilen set

Hellbent, inhaleer, vertel zonden

Verstuur verhalen over de neerwaartse spiraal

Tipschalen, met schubbenlaag wanneer het pad eindigt

Ze noemde me blauwe bloem, meer als Morning Glory

Mijn poort stormt elke keer als ze hem voor me probeert te doorwaden

Ze voeren altijd oorlog van binnen

Er is Morning Glory aan de binnenkant

Kan het ochtendlicht niet haasten

Ik heb met al mijn kracht geprobeerd

Ik hang ondersteboven

Naar de grond gericht

'Tot ik het vuur terugbreng'