Petrichor - Sadistik

Talk about their neighborhoods intersects and boroughs

But I love instead in my head William S. Burroughs in my hands

I burrow with my hands on a burrow in the sand

'til it’s purple and collapsed from the digging

Searching for a path to the virtue that I had

Surfaces will crack from the circles that I’ve ran in the city

City of the Living Dead wishing they could live again

Rip me into little shreds I’m filthy

Admitting all my differences drifting into bitterness

Kiss me 'til I’m innocent and kill me really

I feel rosy two pockets full of poesy

I’m nosy that’s too obvious for Cody

Too cautious just to hold me like the cigarette I lit

Just to get another hit when new monsters can control me

And it’s an arcane parlay but hearts aren’t really heart shaped are they

I don’t really know why but today is different from the last

I don’t want to waste no time in wishing it would last

I can feel it in my skin hidden in my laugh

That this moment doesn’t seem like a symptom of the past

I’m alive skipping by a land mine softly

Ship is gonna capsize probably it’s okay

I’ll make my own way that’s my hobby

I don’t want to be a sad eyed zombie with no brain

And that means that I’d pay-pay no mind of grate-grateful times

As days-days go by and leave

Rather lead a grace-graceful life and say-say no lies

And take-take both sides of me

I’ve fallen into more pieces than are countable

But put 'em back in a sequence that amounts

I’m fiending for an out that can set me free from writer’s block

I keep forgetting to remember everything that I forgot

Yea and they say when it rains it pours

I’ll splash in puddles when I know I can’t evade the storm

I’ll burn another bridge just to make it warm

Then I’ll throw myself inside, watch me burn myself alive

This is a witches hunt zip it up lips are shut

If I run quick enough then I’ll come into some

Symptoms of innocence when it’s crushed into dust

If I wasn’t in love with it just give it up

I’m feeling cold and under pressure

And hide my nervousness with silence

But when a coal is under pressure

That’s when it turns into a diamond

I’ve been in front of the line of fire to hold still

Watching all the people that try to bite through my stone will

Don’t cross the bear with your beef or a cross to bear

You either take the higher road or be the road kill

On September the first 2007, I learned what it’s like to feel the world

collapse beneath me

To free fall for so long that you forget what the ground ever felt like in the

first place

And the only thought you do have, is that when you finally land you hope it’s

hard enough that no piece of you will be discovered again

You see.

I watched my hero die that day my friends

And so far I have survived every day since

I have no choice but forward while being gnawed on by the birds of prey

Praying that I never have to take another step in the same direction

I am the deliverer of ashes

A cultivator of roses in my fathers name

And while I missed the pieces of myself that have been killed by my own hands

I celebrate the ones that I have created since

I have reinvented myself more times than I care to count and each one is a

little less beautiful than the last which leads me to here, the now

The culmination of every moment of my life and I want nothing more than to tear

every piece of my flesh off one by one to show you what’s been hiding

underneath

Because these are the flowers for my father

Praten over hun buurten kruisen en stadsdelen

Maar ik hou in plaats daarvan in mijn hoofd William S. Burroughs in mijn handen

Ik graaf met mijn handen in een hol in het zand

tot het paars is en instortte van het graven

Zoekend naar een pad naar de deugd die ik had

Oppervlakken zullen barsten van de cirkels die ik in de stad heb gelopen

Stad van de levende doden die wensten dat ze weer konden leven

Scheur me in kleine stukjes, ik ben smerig

Ik geef toe dat al mijn verschillen in bitterheid afglijden

Kus me tot ik onschuldig ben en vermoord me echt

Ik voel me rooskleurig twee zakken vol poëzie

Ik ben nieuwsgierig, dat is te duidelijk voor Cody

Te voorzichtig om me vast te houden als de sigaret die ik opstak

Gewoon om nog een hit te krijgen als nieuwe monsters me kunnen beheersen

En het is een geheimzinnige parlay, maar harten zijn niet echt hartvormig, toch?

Ik weet niet echt waarom, maar vandaag is anders dan de vorige

Ik wil geen tijd verspillen door te wensen dat het lang zou duren

Ik voel het in mijn huid verborgen in mijn lach

Dat dit moment geen symptoom van het verleden lijkt

Ik leef zachtjes en spring zachtjes langs een landmijn

Schip gaat kapseizen waarschijnlijk is het oké

Ik maak mijn eigen weg, dat is mijn hobby

Ik wil geen zombie met droevige ogen zonder hersens zijn

En dat betekent dat ik niet zou betalen voor dankbare tijden

Naarmate de dagen verstrijken en vertrekken

Leid liever een gracieus en gracieus leven en zeg nee leugens

En neem beide kanten van mij

Ik ben in meer stukken gevallen dan telbaar zijn

Maar zet ze terug in een reeks die overeenkomt met

Ik ben op zoek naar een uitweg die me kan bevrijden van een writer's block

Ik vergeet steeds alles te onthouden wat ik ben vergeten

Ja en ze zeggen dat als het regent het giet

Ik plons in de plassen als ik weet dat ik de storm niet kan ontwijken

Ik zal nog een brug verbranden om hem warm te maken

Dan gooi ik mezelf naar binnen, kijk hoe ik mezelf levend verbrand

Dit is een heksenjacht zip it up lippen zijn gesloten

Als ik snel genoeg ren, kom ik er wel een tegen

Symptomen van onschuld wanneer het tot stof wordt verpulverd

Als ik er niet verliefd op was, geef het dan gewoon op

Ik heb het koud en sta onder druk

En verberg mijn nervositeit met stilte

Maar wanneer een steenkool onder druk staat

Dan verandert het in een diamant

Ik heb voor de vuurlinie gestaan ​​om stil te blijven

Kijken naar alle mensen die proberen door mijn steen te bijten, zullen dat doen

Kruis de beer niet met je rundvlees of een kruis om te dragen

Of je neemt de hogere weg of je bent de doodsoorzaak

Op 1 september 2007 heb ik geleerd hoe het is om de wereld te voelen

zak onder me weg

Zo lang een vrije val maken dat je vergeet hoe de grond ooit aanvoelde in de

eerste plaats

En de enige gedachte die je hebt, is dat wanneer je eindelijk landt, je hoopt dat het zo is

hard genoeg dat geen enkel stukje van jou meer wordt ontdekt

Zie je.

Ik zag mijn held sterven die dag mijn vrienden

En tot nu toe heb ik het elke dag overleefd sinds

Ik heb geen andere keuze dan vooruit te gaan terwijl ik wordt aangevreten door de roofvogels

Bidden dat ik nooit nog een stap in dezelfde richting hoef te zetten

Ik ben de bezorger van as

Een rozenkweker in de naam van mijn vader

En terwijl ik de stukjes van mezelf miste die door mijn eigen handen zijn gedood

Ik vier degenen die ik sindsdien heb gemaakt

Ik heb mezelf vaker opnieuw uitgevonden dan ik wil tellen en elke keer is een

iets minder mooi dan de vorige die me naar hier, het nu leidt

Het hoogtepunt van elk moment van mijn leven en ik wil niets liever dan scheuren

elk stukje van mijn vlees één voor één om je te laten zien wat er verborgen is

onder

Omdat dit de bloemen zijn voor mijn vader