Micheal - Sadistik

Teeth marks on the skin

The greatest trick the devil ever played was to take away my friend

I got your face engraved into my flesh

So I can try to make amends with that day I won’t forget

In Minnesota I flew in so that we could both record

Me and Kristoff Krane were supposed to go on tour

Nobody answered, we were knocking on your door

And when they carried out your body, I was staring at your shoes on the floor

Still the answers never come

Your funeral was beautiful, it captured what you loved

I sat there in a stupor, fractured by the hugs

That I gave your family members, growing sadder by the months

But I won’t dwell inside the ends

And that’s not what you would want, you would tell me find connections

To the world and to tell it my confessions

The hell that I invest in is a part of something bigger

Words that you would write, they would carve into the center

Right on target 'til they start to fill my heart up with the letters

Shadows have shadows and it’s darker than remembered

When this story has an ending to the part I had together with my friend

Absence makes the heart grow fonder of the time before the absence

And the nights spent trying to imagine

When you played I was blinded by the magic you displayed

I tried to reenact it in a way

I need the dark today to see the stars decay

Cause if I can fall asleep, then I can dream we are awake

Another shot of Jameson and PBR to chase

Another conversation in a seedy bar to play, right?

Man, this side of me’s the worst

When I’m terrified that all I’ll leave’s a dynasty of dirt

But you believed in me and I believed your words

So in turn, I believed in things when I would need the courage

To move on, on and on and on and on it goes

When I’m nodding off an awful lot to songs that you had wrote

I want to honor all the art and progress that you showed

I miss my confidant and honest talks allotted on the phone

With you Mike -- I wish that I could hug you again

It’s getting harder to pretend and I can’t undo what’s been

Thanks for being someone I could come to, a friend

I hope I make you proud -- I love you, the end

Isn’t a person just a collection of their mistakes, and also their, kind of,

undoing of their mistakes?

I mean, what else are you?

You know,

you’re always… you're always just the reaction to the bad parts of yourself,

I think.

And I think that’s what is kind of like, a driving motivation behind

any human being that’s…who wants to continue to grow and live life.

‘Cause they’re looking at their flaws and trying to, go beyond it.

And I think that a person, you know, essentially dies when they think that

they found themselves, ya know?

Unless you want to admit that you, yourself,

are not an individual, and are just part of a whole… movement of ideas,

and thought, and culture, and humanity and, furthermore, the universe,

and everything -- unless you really feel like that, and you’re walking through

walls, you know, you are always trying to find yourself.

And it’s usually a

person who believes that they’ve found «the answer» -- found «the end» -- that

there actually is a psychological end.

And then what’s the point of, you know,

doing anything after that?

Tandafdrukken op de huid

De grootste truc die de duivel ooit uithaalde, was om mijn vriend af te pakken

Ik heb je gezicht in mijn vlees gegraveerd

Zodat ik kan proberen het goed te maken met die dag die ik niet zal vergeten

In Minnesota vloog ik naar binnen zodat we allebei konden opnemen

Ik en Kristoff Krane zouden op tournee gaan

Niemand antwoordde, we klopten op je deur

En toen ze je lichaam droegen, staarde ik naar je schoenen op de vloer

Toch komen de antwoorden nooit

Je begrafenis was prachtig, het legde vast waar je van hield

Ik zat daar verdoofd, gebroken door de knuffels

Dat ik je familieleden heb gegeven, met de maanden droeviger wordend

Maar ik zal niet in de uiteinden blijven hangen

En dat is niet wat je zou willen, je zou me vertellen connecties te vinden

Aan de wereld en om het mijn bekentenissen te vertellen

De hel waarin ik investeer, is een onderdeel van iets groters

Woorden die je zou schrijven, ze zouden in het midden kerven

Precies op het doel totdat ze mijn hart beginnen te vullen met de letters

Schaduwen hebben schaduwen en het is donkerder dan gedacht

Wanneer dit verhaal een einde heeft aan het deel dat ik samen met mijn vriend had

Afwezigheid doet het hart meer gaan hechten aan de tijd vóór de afwezigheid

En de nachten doorgebracht met proberen je voor te stellen

Toen je speelde, was ik verblind door de magie die je liet zien

Ik heb geprobeerd het op een bepaalde manier na te spelen

Ik heb vandaag het donker nodig om de sterren te zien vergaan

Want als ik in slaap kan vallen, dan kan ik dromen dat we wakker zijn

Nog een shot van Jameson en PBR om te achtervolgen

Weer een gesprek in een louche bar om te spelen, toch?

Man, deze kant van mij is het ergst

Als ik doodsbang ben dat ik alleen maar een vuile dynastie achterlaat

Maar je geloofde in mij en ik geloofde je woorden

Dus op mijn beurt geloofde ik in dingen als ik de moed nodig had

Om verder te gaan, verder en verder en verder en verder gaat het

Als ik heel veel aan het indommelen ben bij nummers die je had geschreven

Ik wil alle kunst en vooruitgang die je hebt laten zien eren

Ik mis mijn vertrouwelijke en eerlijke gesprekken aan de telefoon

Met jou Mike -- ik wou dat ik je weer kon knuffelen

Het wordt steeds moeilijker om te doen alsof en ik kan niet ongedaan maken wat er is geweest

Bedankt dat je iemand bent bij wie ik kan komen, een vriend

Ik hoop dat ik je trots maak -- ik hou van je, het einde

Is een persoon niet gewoon een verzameling van hun fouten, en ook hun, soort,

hun fouten ongedaan maken?

Ik bedoel, wat ben je nog meer?

Je weet wel,

je bent altijd... je bent altijd slechts de reactie op de slechte delen van jezelf,

I denk.

En ik denk dat dat een soort van drijfveer is

elk mens dat ... die wil blijven groeien en leven.

Omdat ze naar hun gebreken kijken en proberen verder te gaan.

En ik denk dat een persoon, weet je, in wezen sterft als ze denken dat

ze hebben zichzelf gevonden, weet je?

Tenzij u wilt toegeven dat u zelf

zijn geen individu, en zijn slechts een deel van een hele... beweging van ideeën,

en denken, en cultuur, en de mensheid en bovendien het universum,

en alles -- tenzij je echt zo voelt, en je loopt er doorheen

muren, weet je, je probeert jezelf altijd te vinden.

En het is meestal een

persoon die gelooft dat ze «het antwoord» hebben gevonden -- het «einde» hebben gevonden -- dat

er is eigenlijk een psychologisch einde.

En wat heeft het dan voor zin, weet je,

daarna nog iets doen?