Limerence - Sadistik

I’m glad to know that you’re so miserable to see me

Do you always sound like this or is it difficulty breathing?

Nothing comes but sickness when you greet me

Bloody gums are just a symptom of the teething

Skinny puppy getting thick as thieves

I’d kiss your feet if it would make me feel less incomplete

I wanted what I didn’t need, too wanton with the little things

Bittersweet projector reel haunted by the imagery

I just miss the feeling of you missing me

I can’t let you go I know I’m only special when the petals show

I’m talking with the specters while you watch me for the spectacle

Exoskeleton skin, protects those gentle whims

Pretzel limbs when they echo all my existential dread

Like is this the end?

I miss my friends, nothing makes a difference when

I know that I can’t change the past or get past all the changes

Live in limerence, lemon trees bitter as the memories

That vivisect my center still it’s better late than ever

To demonstrate forever they reduced you to a photograph

I went to face the weather making beautiful from overcast

No one lasts forever in this place, we’re all ephemeral

But still your words left scrapes all on my femoral

Ik ben blij te weten dat je zo ellendig bent om me te zien

Klink je altijd zo of heb je moeite met ademhalen?

Er komt niets anders dan ziekte als je me begroet

Bloedend tandvlees is slechts een symptoom van tandjes krijgen

Magere puppy wordt zo dik als dieven

Ik zou je voeten kussen als ik me daardoor minder onvolledig zou voelen

Ik wilde wat ik niet nodig had, te baldadig met de kleine dingen

Bitterzoete projectorrol die wordt achtervolgd door de beelden

Ik mis gewoon het gevoel dat je me mist

Ik kan je niet laten gaan Ik weet dat ik alleen speciaal ben als de bloemblaadjes zichtbaar zijn

Ik praat met de spoken terwijl jij naar mij kijkt voor het spektakel

Exoskelethuid, beschermt die zachte grillen

Krakeling ledematen wanneer ze echo al mijn existentiële angst

Is dit het einde?

Ik mis mijn vrienden, niets maakt een verschil wanneer

Ik weet dat ik het verleden niet kan veranderen of alle wijzigingen kan omzeilen

Leef in de ruimte, citroenbomen zo bitter als de herinneringen

Dat maakt mijn centrum levendiger, maar het is beter laat dan ooit

Om voor altijd te demonstreren hebben ze je gereduceerd tot een foto

Ik ging het weer onder ogen zien, mooi van bewolkt weer

Niemand blijft voor altijd op deze plek, we zijn allemaal kortstondig

Maar toch hebben je woorden krassen op mijn dijbeen achtergelaten