Silhouettes - Sadistik, Lige Newton

Silhouettes in my stomach till it pangs

Thunder reigns we think of summer when in pain

From windowpanes I think how some are just in pain

Then winter came out in the colors that I paint

Yea we runaway to try to find a better plain

In bed or plane it’s fly or die in heaven’s name

Our fliers dyed by feathered wings

We buy our by and bys and go wherever zephyrs aim

And those who don’t know decide by weathervane

Or put a slow poke inside a weathered vein

Whether vain or insecure the cure’s to sell the fake

Wrap it in cellophane sacrifice the self for fame

We celebrate the dead and mourn so I pour up

They said I’m plain and never more so I Poe em

I leave the Ravens, raving about my poems

To each their own but you can read my palm

They’re not impressed my stomachs tied in knots depressed

I’ve come to press the pressure present in my sunk-in chest

There’s no treasure in this sunken chest

Under duress underdressed we can’t suck in breath

In the breadth of the shrunken heads we call to you

Sonic booms is what the knocks turn to

We’re nocturnal dizzy from the crop circles

Acid burns we’re taciturn and non-verbal

Still we mill through the mildew

They’re frail with the brail but they still say they feel you

What you don’t know can kill you

That one-in-a-mill you can’t come from that milieu

They told us we could be anything

They always lie through their teeth

They told us we could chase any dream

And then we died in our sleep

I sit upon my pedestal

Await the day you don’t come home

Your shades fade into your throne

Your silhouette and what’s soon to become

Your scent lingers as the Sun goes down

Your shape fades and times goes on

Your body burns at the break of dawn

And I’ve lost track of where we are

Your scent lingers as the Sun goes down

Your shape fades and times goes on

Your body burns at the break of dawn

And I’ve lost track of where we are

Your scent lingers as the Sun goes down

Your shape fades and times goes on

Your body burns at the break of dawn

And I’ve lost track of where we are

Silhouetten in mijn maag tot het pijn doet

Donder regeert, we denken aan de zomer als we pijn hebben

Vanuit ruiten denk ik dat sommigen gewoon pijn hebben

Toen kwam de winter in de kleuren die ik schilder

Ja, we zijn weggelopen om te proberen een betere vlakte te vinden

In bed of vliegtuig is het vliegen of sterven in de naam van de hemel

Onze vliegers geverfd met gevederde vleugels

We kopen onze door en doors en gaan waar zephyrs zich richten

En degenen die het niet weten, beslissen op basis van de weerswijzer

Of stop een langzame por in een verweerde ader

Of het nu ijdel of onzeker is, de remedie is om de nep te verkopen

Wikkel het in cellofaan, offer jezelf op voor roem

We vieren de doden en rouwen, dus ik stort in!

Ze zeiden dat ik gewoon ben en nooit meer, dus ik poe em

Ik verlaat de Ravens, enthousiast over mijn gedichten

Elk hun eigen, maar je kunt mijn handpalm lezen

Ze zijn niet onder de indruk van mijn maag in de knoop, depressief

Ik ben gekomen om de druk in mijn verzonken borst te drukken

Er zit geen schat in deze verzonken kist

Onder dwang, underdressed, kunnen we niet ademen

In de breedte van de gekrompen hoofden roepen we je aan

Sonische knallen is waar de klappen in veranderen

We zijn nachtelijk duizelig van de graancirkels

Zuurbrandwonden we zijn zwijgzaam en non-verbaal

Toch malen we door de meeldauw

Ze zijn broos met de brail, maar ze zeggen nog steeds dat ze je voelen

Wat je niet weet, kan je doden

Die one-in-a-mill waar je niet uit dat milieu kunt komen

Ze vertelden ons dat we alles konden zijn

Ze liegen altijd door hun tanden

Ze vertelden ons dat we elke droom konden najagen

En toen stierven we in onze slaap

Ik zit op mijn voetstuk

Wacht op de dag dat je niet thuiskomt

Uw tinten vervagen in uw troon

Je silhouet en wat binnenkort wordt

Je geur blijft hangen als de zon ondergaat

Je vorm vervaagt en de tijden gaan door

Je lichaam brandt bij het aanbreken van de dag

En ik ben de weg kwijt waar we zijn

Je geur blijft hangen als de zon ondergaat

Je vorm vervaagt en de tijden gaan door

Je lichaam brandt bij het aanbreken van de dag

En ik ben de weg kwijt waar we zijn

Je geur blijft hangen als de zon ondergaat

Je vorm vervaagt en de tijden gaan door

Je lichaam brandt bij het aanbreken van de dag

En ik ben de weg kwijt waar we zijn