Gallows Hill - Sadistik

Dirty devil filthy shameful strangling the angels

Shoulders cold as Poconos with strokes of paint upon my facial

Taste the Krocodil imposter prophets often kill for profits too

Plastic bastard prostitute can’t patch em with epoxy glue

Darker hues crocodile audiences chopped in two

‘Pac influenced zombie-walking open casket plot for you

He pitifully depicts defunct epiphanies again awash

Picasso blue from mollycoddled ocean bottom water views

Pulling pistols on Episcopaleans with scaly lips

Sewing stitches on my wrists & face again Frankenstein

Poking sixes on my own creations skin Pygmalion

Been 86ed since '86, tell me what’s my name again?

If you float then you’re a witch

If you drown you’re one of us

If you don’t know which is which

Then you’re probably one of em

Maybe I’m crazy but lately the days still seem hazy

I’m stuck in a maze where there’s nothing amazing

I’m fading away to a place that I hate but I made it

I’ll stay til I’m grey & deface it

I’m facing the grain complaining but taking the blame

Tracing the stains in the fray while they savor the pain

If the clouds take my tears then I’m making it rain

Fall on me now while you follow me down

Like the autumn I watched til its rotten and brown

Will you hollow me out til the solemn is gone

And I walk on my own to the bottom I found

With a bottle the doubt that I swallow like sandpaper

Tulips are lackluster, bruises are lavender

After the atmosphere loses its beauty

I’ll kiss all your fingers you use them like calipers

So let it be known all my energy’s yours

Hope you think of my face when the entropy forms

All my enemies dead to us now, while the effigies burn

For the few that my effort is for

In my exodus evident people lack elegance

Hiding your excellence deep in my nebulas

We are inanimate objects just animals walking

In sync until we reach the precipice

Vuile duivel, smerige schande die de engelen wurgt

Schouders zo koud als Poconos met verfstreken op mijn gezicht

Proef de Krokodil-bedrieger die profeten vaak ook doden voor winst

Plastic bastaardprostituee kan ze niet patchen met epoxylijm

Donkerdere tinten krokodillenpubliek in tweeën gehakt

'Pac beïnvloede zombie-lopende open kist plot voor jou

Hij schildert jammerlijk ter ziele gegane openbaringen opnieuw overspoeld

Picasso blauw van verwend water op de oceaanbodem

Pistolen trekken op Episcopaleans met geschubde lippen

Weer steken op mijn polsen en gezicht naaien Frankenstein

Zessen op de huid van mijn eigen creaties porren Pygmalion

Ben 86 jaar oud sinds '86, vertel me eens hoe ik ook alweer heet?

Als je zweeft, ben je een heks

Als je verdrinkt, ben je een van ons

Als u niet weet wat welke is?

Dan ben jij waarschijnlijk een van hen

Misschien ben ik gek, maar de laatste tijd lijken de dagen nog steeds wazig

Ik zit vast in een doolhof waar niets geweldigs is

Ik verdwijn naar een plek die ik haat, maar die ik heb gehaald

Ik blijf tot ik grijs ben en maak het onleesbaar

Ik sta oog in oog met het graan dat klaagt, maar ik neem de schuld op me

De vlekken in de strijd traceren terwijl ze van de pijn genieten

Als de wolken mijn tranen wegnemen, dan laat ik het regenen

Val nu op me terwijl je me volgt

Zoals de herfst die ik zag tot het verrot en bruin was

Wil je me uithollen tot de plechtigheid voorbij is?

En ik loop alleen naar de bodem die ik heb gevonden

Met een fles de twijfel dat ik slik als schuurpapier

Tulpen zijn flauw, blauwe plekken zijn lavendel

Nadat de atmosfeer zijn schoonheid verliest

Ik zal al je vingers kussen, je gebruikt ze als remklauwen

Dus laat het bekend zijn, al mijn energie is van jou

Ik hoop dat je aan mijn gezicht denkt als de entropie zich vormt

Al mijn vijanden zijn nu dood voor ons, terwijl de beeltenissen branden

Voor de weinigen waar mijn inspanning voor is

In mijn exodus ontbreekt het duidelijk aan elegantie bij mensen

Je uitmuntendheid diep in mijn nevels verbergen

We zijn levenloze objecten, gewoon wandelende dieren

Gesynchroniseerd totdat we de afgrond bereiken