Blue Sunshine - Sadistik

My style is gory like an Edgar Allan story

Monkey’s paw, allegory, fucking raw, category

Edward Gorey, sorted sorta morbid, chloroform for 'em

Fuck their foreign forums, I’ll deform 'em with some four-inch forceps

There’s no distortions, take misfortunes and record 'em

A borderline personality, plus poor decorum

Pour the poor me, more aurora borealises

I’m forming calluses from holding grudges more than normal

Got a smorgasbord, supportive followers and won’t ignore 'em

Portland, Oregon, all the way to Portland, Maine, for the boredom

I’m going Foreman forming coarsest choruses

Agoraphobic portions, lived behind my ribs, absorbed and dormant

Fortified a fortress I have lived in since the storm arrived

Left 'em mortified from horror I’ve reported, boarded up

The windows and their doors are shut to keep out the vandals

A four-cornered room and I’m staring at candles

A reflection I don’t recognize, set with deader eyes

Looking petrified, breath is like a pesticide

Skeleton and extra-sized flesh of mine to gelatin

Resembling the dead alive, I identify with my enemies

I don’t like me either, I can empathize

Never mind the effort I have severed to my lesser side

Weathered all the weather, let the temper rise

Even in the misery, I don’t want the company

I’m cuddling with ghosts that I know will accompany

Me to the grave, I made with a spade

Take me away, shutter-speed suddenly

Utterly infatuated with the patterns splattered on my atoms

Past or present lacks a presence when you just don’t give a, fuck you

Martyr or a carnivore, art of war, Sun-Tzu, Sun-Tzu

Someone come undo these hum-drum views I sing and hum drums to

My tongue gon' spew some blood unto these dumbfucks who gon' run amok

So run those jewels, I’m numb and dumb to the gumshoe ones who

Wonder what I been up to, what’s the matter, is that body bag too baggy, boy?

So minimalissimo

At least three Gs of the Indica leaf to blow

In the pit of my seedy skull

Untreatable when the sinister creature roams

To each his own, since when do you eat your own?

They called me precious, and said I’m a piece of gold

I said they’re fools, they don’t listen to reason though

This blue sunshine hidden between my bones

A reflection I don’t recognize, set with deader eyes

Looking petrified, breath is like a pesticide

Skeleton and extra-sized flesh of mine to gelatin

Resembling the dead alive, I identify with my enemies

I don’t like me either, I can empathize

Never mind the effort I have severed to my lesser side

Weathered all the weather, let the temper rise

Mijn stijl is bloederig als een Edgar Allan-verhaal

Monkey's paw, allegorie, fucking raw, categorie

Edward Gorey, sorta sorta morbide, chloroform voor 'em

Fuck hun buitenlandse forums, ik zal ze vervormen met een 10-inch pincet

Er zijn geen vervormingen, neem tegenslagen en neem ze op

Een borderline-persoonlijkheid, plus slecht fatsoen

Giet de arme ik, meer aurora borealises

Ik krijg eelt door meer wrok te koesteren dan normaal

Heb een smorgasbord, ondersteunende volgers en zal ze niet negeren

Portland, Oregon, helemaal naar Portland, Maine, voor de verveling

I'm going Foreman vormt de grofste refreinen

Agorafobe porties, leefden achter mijn ribben, geabsorbeerd en slapend

Versterkt een fort waarin ik heb gewoond sinds de storm arriveerde

Liet ze gekrenkt achter van afgrijzen heb ik gemeld, dichtgetimmerd

De ramen en hun deuren zijn gesloten om de vandalen buiten te houden

Een vierhoekige kamer en ik staar naar kaarsen

Een weerspiegeling die ik niet herken, gezet met dode ogen

Je ziet er versteend uit, adem is als een bestrijdingsmiddel

Skelet en extra groot vlees van mij tot gelatine

Lijkend op de levende doden, identificeer ik me met mijn vijanden

Ik mag me ook niet, ik kan me inleven

Maakt niet uit hoeveel moeite ik aan mijn mindere kant heb gedaan

Doorstaan ​​al het weer, laat het humeur stijgen

Zelfs in de ellende wil ik het bedrijf niet

Ik knuffel met geesten waarvan ik weet dat ze zullen vergezellen

Me tot het graf, ik maakte met een spade

Neem me mee, sluitertijd plotseling

Helemaal verliefd op de patronen op mijn atomen

Verleden of heden mist een aanwezigheid als je gewoon geen a geeft, fuck you

Martelaar of carnivoor, krijgskunst, Sun-Tzu, Sun-Tzu

Laat iemand deze zoem-drumweergaven ongedaan maken waarvoor ik zing en trommels neurie

Mijn tong zal wat bloed spuwen op deze domme mensen die amok gaan maken

Dus run die juwelen, ik ben verdoofd en dom voor de gumshoe degenen die

Vraag me af wat ik heb uitgespookt, wat is er aan de hand, is die lijkzak te wijd, jongen?

Dus minimalissimo

Minstens drie G's van het Indica-blad om te blazen

In de put van mijn louche schedel

Onbehandelbaar als het sinistere wezen rondzwerft

Ieder zijn ding, sinds wanneer eet jij je eigen?

Ze noemden me kostbaar en zeiden dat ik een stuk goud ben

Ik zei dat ze dwazen zijn, maar ze luisteren niet naar de rede

Deze blauwe zonneschijn verborgen tussen mijn botten

Een weerspiegeling die ik niet herken, gezet met dode ogen

Je ziet er versteend uit, adem is als een bestrijdingsmiddel

Skelet en extra groot vlees van mij tot gelatine

Lijkend op de levende doden, identificeer ik me met mijn vijanden

Ik mag me ook niet, ik kan me inleven

Maakt niet uit hoeveel moeite ik aan mijn mindere kant heb gedaan

Doorstaan ​​al het weer, laat het humeur stijgen