Apnea - Rkomi

Al passo ci sto da un po'

Un salto nel vuoto, scendo in ciabatte e torno

L’asfalto, il mio passato

E il mattino dopo sono punto da capo

Ho un nuovo gioco con cui mi coccolo

I compiti a casa non li portavo mai

Mi fiondo al posto con chi da prassi

Mi accompagnò ai tempi, temi possa riperdermi

E mi ami più di quanto mi aspettassi

Nel letto aspetto l’attimo giusto

Le chiavi con cui ti apro

Ti hanno tarpato le ali, rose nere nel bouquet

Intorno solo teste chinate

Siamo io te e le altre

In fondo siamo pezzi di un puzzle

E passo io per lo stronzo

Gola secca senza senso

Nel frigo bar mi fiondo per primo uguale

E faccio avanti e indietro

Scrivo la mia bio in apnea

Respiro appena, respiro appena

Respiro appena-pena-pena

E scrivo la mia bio in apnea

Respiro appena

Respiro appena

Respiro appena

E gridi, gridi, gridi, gridi quanto mi odi

(Tu ami me, io amo lei, lei ama lui, lei ama lui)

E gridi, gridi, gridi, gridi quanto ti manco però

(Tu ami me, io amo lei, lei ama lui, lei ama lui)

E gridi, gridi, gridi, gridi: «Quanto ti odio!»

(Tu ami me, io amo lei, lei ama lui, lei ama lui)

E gridi, gridi, gridi, gridi: «Quanto mi manchi però»

(Tu ami me, io amo lei, lei ama lui, lei ama lui)

E ora che non ti fai più

In giro non ci sei più

Mia madre piange se le sente quando stacca dall’ufficio

Nel suo mp3 due lettere si incontrano per sempre

Se ci senti fammi un fischio, dai, non scordarti la pillola

Ci mangiamo le viscere a vicenda per l’affitto fai

Che non ero in me, sì, certo, polvere di te al setaccio

I tasti che schiacciavo al cell ci sto per quanto serva

Salvo i miei prima che il treno parta alla fermata col mio zaino

In zona sanno tutti tutto, un tattoo per non dimenticarlo

E dormi tra le mie braccia ti svegli tra le mie braccia

E mi odi per come gridi e mi ami da come parli e ridi

Per come mi odi e piangi

Per come mi ami e piangi

Non sai se mi odi e piangi

Non sai se mi ami

Non sai se mi ami

E gridi, gridi, gridi, gridi quanto mi odi

(Tu ami me, io amo lei, lei ama lui, lei ama lui)

E gridi, gridi, gridi, gridi quanto ti manco però

(Tu ami me, io amo lei, lei ama lui, lei ama lui)

E gridi, gridi, gridi, gridi: «Quanto ti odio!»

(Tu ami me, io amo lei, lei ama lui, lei ama lui)

E gridi, gridi, gridi, gridi: «Quanto mi manchi però»

(Tu ami me, io amo lei, lei ama lui, lei ama lui)

Ik ben al een tijdje in de pas

Een sprong in de leegte, ik stap uit op pantoffels en kom terug

Het asfalt, mijn verleden

En de volgende ochtend ben ik weer helemaal opnieuw

Ik heb een nieuw spel waarmee ik mezelf verwen

Ik heb nooit huiswerk gemaakt

Ik slinger op zijn plaats met degenen die oefenen

Hij vergezelde me naar de tijd, je bent bang dat ik mezelf kan verliezen

En je houdt meer van me dan ik had verwacht

In bed wacht ik op het juiste moment

De sleutels waarmee ik je open

Ze hebben je vleugels geknipt, zwarte rozen in het boeket

Rondom zijn gebogen hoofden

Ik ben het, jij en de anderen

Eigenlijk zijn we stukjes van een puzzel

En ik ga door voor de klootzak

Zinloze droge keel

In de minibar gooi ik dezelfde eerst

En ik ga heen en weer

Ik schrijf mijn bio in apneu

Ik adem nauwelijks, ik adem nauwelijks

Ik adem gewoon pijnlijk

En ik schrijf mijn bio in apneu

ik adem amper

ik adem amper

ik adem amper

En schreeuw, schreeuw, schreeuw, schreeuw hoeveel je me haat

(Jij houdt van mij, ik hou van haar, zij houdt van hem, zij houdt van hem)

En schreeuw, schreeuw, schreeuw, schreeuw hoeveel je me echter mist

(Jij houdt van mij, ik hou van haar, zij houdt van hem, zij houdt van hem)

En schreeuw, schreeuw, schreeuw, schreeuw: "Wat haat ik je!"

(Jij houdt van mij, ik hou van haar, zij houdt van hem, zij houdt van hem)

En schreeuw, schreeuw, schreeuw, schreeuw: "Hoeveel mis ik je al"

(Jij houdt van mij, ik hou van haar, zij houdt van hem, zij houdt van hem)

En nu je het niet meer doet

Je bent er niet meer

Mijn moeder huilt als ze ze hoort als ze de verbinding met kantoor verbreekt

In zijn mp3 ontmoeten twee letters elkaar voor altijd

Als je het hoort, geef me een fluitje, kom op, vergeet de pil niet

We eten elkaars ingewanden op voor de huur die jullie maken

Dat ik niet in mij was, ja natuurlijk, jij stof door een zeef

De toetsen die ik op de cel heb ingedrukt, zijn er zo lang als nodig is

Red de mijne voordat de trein vertrekt bij de halte met mijn rugzak

Iedereen in de omgeving weet alles, een tatoeage om het niet te vergeten

En je slaapt in mijn armen, je wordt wakker in mijn armen

En je haat me om de manier waarop je schreeuwt en je houdt van me om de manier waarop je praat en lacht

Voor hoe je me haat en huilt

Voor hoe je van me houdt en huilt

Je weet niet of je me haat en huilt

Je weet niet of je van me houdt

Je weet niet of je van me houdt

En schreeuw, schreeuw, schreeuw, schreeuw hoeveel je me haat

(Jij houdt van mij, ik hou van haar, zij houdt van hem, zij houdt van hem)

En schreeuw, schreeuw, schreeuw, schreeuw hoeveel je me echter mist

(Jij houdt van mij, ik hou van haar, zij houdt van hem, zij houdt van hem)

En schreeuw, schreeuw, schreeuw, schreeuw: "Wat haat ik je!"

(Jij houdt van mij, ik hou van haar, zij houdt van hem, zij houdt van hem)

En schreeuw, schreeuw, schreeuw, schreeuw: "Hoeveel mis ik je al"

(Jij houdt van mij, ik hou van haar, zij houdt van hem, zij houdt van hem)