Neću da ispadnem životinja - Riblja Čorba

Zasto tebe da nosim na dusi,

nema smisla da ratujem s tobom,

dobra moja, idi s milim Bogom,

ne znam sta cu sam sa samim sobom.

Prosao sam davno cmakanje u parku,

drzanje za ruke, lezanje na travi,

na prodajem zvezde ni sarene laze,

suvise me toga zviznulo po glavi.

Mogu da ti valjam samo dva — tri dana,

u osecanjima uzasno sam stedljiv,

ja sam solunac vagon restorana,

priznajem da sam neupotrebljiv.

Necu da ispadnem zivotinja,

ja ne umem u dvoje da trajem,

ja sam ti ljubavna sirotinja,

otimam a nista ne dajem.

Waarom zou ik je in mijn ziel dragen,

het heeft geen zin om tegen je te vechten,

mijn hemel, ga met de dierbare God,

Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet.

Ik ging door een lange tijd geleden in het park,

hand in hand, liggend op het gras,

te koop sterren en kleurrijke leugens,

het viel me te veel op.

Ik kan maar twee of drie dagen rollen,

Ik ben vreselijk zuinig in mijn gevoelens,

Ik ben een restaurantwagen uit Thessaloniki,

Ik geef toe dat ik nutteloos ben.

Ik wil geen dier zijn,

Ik kan geen twee volhouden,

Ik ben je liefdesminnaar,

Ik ontvoer en geef niets.