Un nemico sincero - Renato Zero

Quello che più mi manca tu sai cos'è

Un vero nemico intrigante abbastanza purché non sia

Testimone muto

Che abbia il giusto rigore, la dignità

Di un soldato

E che regga il confronto e non fugga via

Disorientato

Ne ho già visti soggetti aggirarsi qui

Parlarmi alle spalle

Dilettanti se vuoi

Niente affatto eroi

Né testa né palle

Sarei proprio felice incontrarli sì

Spazzatura del mondo

Che i nemici se mai me li scelgo io

Li salvo oppure li affondo

Voglio un nemico sincero

Voglio il più infame che c'è

Scoprire che siamo entrambi

Difficili, drastici, inflessibili

Tanto ormai gli amici non si fanno vivi più

Cocaina un bel lavoro tu

Fanno finta di star bene

Chiamano se gli conviene

Un pronto soccorso casa mia

Quattro pugni e una carezza

Bei tempi quelli là

Per la sincerità!

Sono io il più fidato nemico mio

Il più intollerante

E lo specchio oramai non lo temo più

Anche quando è tagliente…

Se presenti un difetto con onestà

Li fai arrossire

Certo che quando esponi la qualità

Li farai morire

Voglio un nemico sincero

Voglio il più infame che c'è

Vedi che sia prepotente…

Tanto ormai gli amici non si fanno vivi più

Incollati avanti alla tivvù

Solo voli a pagamento

Sprazzi di lucidità ogni tanto

Che impietosa fine amici miei

Quanti treni abbiamo perso, solo Dio lo sa…

Quante opportunità…

Un nemico sincero

Vero!

vero!

vero!

Un nemico che stimo

Voglio!

voglio!

voglio!

Meglio se resto sveglio…

Meglio!

meglio!

meglio!

Wat ik het meest mis, weet je wat het is

Een echte vijand die intrigerend genoeg is, zolang hij dat niet is

Getuige dempen

Dat het de juiste strengheid, waardigheid heeft

van een soldaat

En dat doorstaat de vergelijking en loopt niet weg

gedesoriënteerd

Ik heb hier al onderwerpen zien ronddwalen

Praat met me achter mijn rug

Amateurs als je wilt

Helemaal geen helden

Noch hoofd noch ballen

Ik zou het heel leuk vinden om ze te ontmoeten ja

Prullenbak van de wereld

Dat de vijanden als ik ze ooit zelf kies

Ik red ze of ik laat ze zinken

Ik wil een oprechte vijand

Ik wil de meest beruchte die er is

Ontdek dat we allebei zijn

Moeilijk, drastisch, inflexibel

Vrienden komen in ieder geval niet meer opdagen

Cocaïne goed bezig jij

Ze doen alsof ze in orde zijn

Ze bellen als het hen uitkomt

Een spoedeisende hulp in mijn huis

Vier stoten en een streling

Dat waren mooie tijden

Voor de oprechtheid!

Ik ben mijn meest vertrouwde vijand

De meest intolerante

En nu ben ik niet meer bang voor de spiegel

Zelfs als het scherp is...

Als je een fout eerlijk presenteert

Je laat ze blozen

Natuurlijk als je de kwaliteit tentoonstelt

Je zult ze laten sterven

Ik wil een oprechte vijand

Ik wil de meest beruchte die er is

Je ziet dat het aanmatigend is...

Vrienden komen in ieder geval niet meer opdagen

Vooruit gekluisterd aan de tv

Alleen betaalde vluchten

Af en toe een flits van duidelijkheid

Wat een genadeloos einde mijn vrienden

Hoeveel treinen hebben we gemist, alleen God weet...

Hoeveel kansen...

Een oprechte vijand

WAAR!

echt!

echt!

Een vijand die ik respecteer

Ik wil!

Ik wil!

Ik wil!

Het is beter als ik wakker blijf...

Beter!

beter!

beter!