Spalle al muro - Renato Zero

Spalle al muro,

Quando gli anni, son fucili contro,

Qualche piega, sulla pelle tua,

I pensieri tolgono, il posto alle parole,

Sguardi bassi alla paura, di ritrovarsi soli.

E la curva dei tuoi giorni, non è più in salita,

Scendi piano, dai ricordi in giù,

Lasceranno che i tuoi passi, sembrino più lenti,

Disperatamente al margine, di tutte le correnti.

Vecchio,

Diranno che sei vecchio,

Con tutta quella forza che c'è in te,

Vecchio

Quando non è finita, hai ancora tanta vita,

E l’anima la grida e tu lo sai che c'è.

Ma se Vecchio,

Ti chiameranno vecchio,

E tutta la tua rabbia viene su,

Vecchio, si,

Con quello che hai da dire,

Ma vali quattro lire, dovresti già morire,

Tempo non c'è ne più,

Non te ne danno più!

E ogni male fa più male,

Tu risparmia il fiato,

Prendi presto, tutto quel che vuoi,

E faranno in modo, che il tuo viso, sembri stanco,

Inesorabilmente più appannato, per ogni pelo bianco.

Vecchio.

Vecchio.

Vecchio!!!

Mentre ti scoppia il cuore, non devi far rumore,

Anche se hai tanto amore, da dare a chi vuoi tu!

Ma sei vecchio.

Insulteranno Vecchio

Con tutto quella smania che sai tu,

Vecchio, si

E sei tagliato fuori,

Quelle tue convinzioni, le nuove sono migliori,

Le tue non vanno più,

Ragione non hai più.

Vecchio si

Con tanto che faresti,

Adesso che potresti non cedi perché esisti,

Perché respiri tu

Terug naar de muur,

Wanneer de jaren tegen de wapens zijn,

Wat plooien op je huid

Gedachten nemen afstand, de plaats voor woorden,

Low kijkt naar de angst om alleen te zijn.

En de curve van je dagen, het is niet langer bergopwaarts,

Kom langzaam naar beneden, van de herinneringen naar beneden,

Ze laten je stappen langzamer lijken,

Wanhopig aan de rand, van alle stromingen.

Oud,

Ze zullen zeggen dat je oud bent,

Met al die kracht in jou,

Oud

Als het nog niet voorbij is, heb je nog veel leven,

En de ziel schreeuwt erom en je weet dat het er is.

Maar als oud,

Ze zullen je oud noemen,

En al je woede komt naar boven,

Oud, ja

Met wat je te zeggen hebt,

Maar je bent vier lire waard, je zou al moeten sterven,

De tijd is voorbij,

Ze geven je niets meer!

En elk kwaad doet meer pijn,

Je spaart je adem,

Haal het snel, wat je maar wilt,

En ze zullen je gezicht er vermoeid uit laten zien

Onverbiddelijk meer aangetast, voor elk wit haar.

Oud.

Oud.

Oud!!!

Terwijl je hart barst, mag je geen geluid maken,

Zelfs als je veel liefde hebt, om te geven aan wie je maar wilt!

Maar je bent oud.

Ze zullen Vecchio beledigen

Met al dat verlangen dat je weet,

Oud, ja

En je wordt buitengesloten,

Die overtuigingen van jou, de nieuwe zijn beter,

Die van jou gaan niet meer,

Je hebt geen reden meer.

oud ja

Met zoveel dat je zou doen,

Nu je niet mag toegeven omdat je bestaat,

Omdat je ademt