Sia neve - Renato Zero

Il cielo lassù azzurro non è,

per gli uomini qui tregua non c'è.

La vita, oramai, s’inventa da se.

Non ha novità, stupore non ha.

Senza energie, complicità

non credo che ritroveremmo mai

stabilità.

Un altro messia non credo verrà,

questa follia ci tolse l’immunità.

Ecco perché davanti a noi

c'è l’utopia, il buio e l’aridità.

Stringiti a me chiunque tu sia

e se non hai la pelle come la mia,

vedrai, mi adeguerò.

La neve che cade,

che copre e che imbianca.

Che ti entra nel cuore e la pace alimenta.

La neve che aiuta,

che accende quel fuoco così.

E' neve dovunque trionfa il candore.

La neve che allevia qualunque dolore.

Che annuncia passioni, ritorni,

promesse e chissà

da quante vite fa.

Più uniti si,

la formula è qui.

Tacere no,

si soffre così.

Rivalità,

non paga mai.

Quanta armonia dopo il perdono, non sai.

Spazio per te, spazio per me.

Per chi verrà che ci sia pane,

ci sia più umanità.

E' bello vedere quel fiore spuntare,

la neve lo avvolge e gli offre tepore.

La neve son lacrime che tanta gente versò.

Perciò quando cade la neve si sente,

ti apre i polmoni ti accende la mente.

Su quella montagna eri un uomo,

in quel tempo anche tu.

Non ti ami più,

allora,

ritorna fratello la strada ritrova.

Un’altra stagione,

una pagina nuova

che dopo la neve sarà primavera vedrai

se ci crederai.

Neve, neve.

Per chi ama e chi ha fede.

Neve.

Neve

De lucht erboven is niet blauw,

voor mannen is er hier geen wapenstilstand.

Het leven vindt zichzelf inmiddels uit.

Het heeft geen nieuwigheid, het heeft geen verbazing.

Zonder energie, medeplichtigheid

Ik denk niet dat we het ooit terug zouden vinden

stabiliteit.

Ik denk niet dat er nog een messias zal komen,

deze waanzin nam onze immuniteit weg.

Daarom voor ons

er is utopie, duisternis en dorheid.

Hou me vast, wie je ook bent

en als je geen huid hebt zoals de mijne,

je zult zien, ik zal me aanpassen.

De vallende sneeuw,

afdekken en bleken.

Dat komt je hart binnen en voedt de vrede.

De sneeuw die helpt,

dat ontsteekt dat vuur zo.

Het is overal sneeuw die de witheid zegeviert.

De sneeuw die elke pijn verlicht.

Dat kondigt passies, terugkeer,

belooft en wie weet

hoeveel levens geleden.

Meer verenigd ja,

de formule staat hier.

Hou je stil nee,

je lijdt zo.

Rivaliteit,

het loont nooit.

Hoeveel harmonie na vergeving, je weet het niet.

Ruimte voor jou, ruimte voor mij.

Laat er brood zijn voor degenen die komen,

er is meer menselijkheid.

Het is leuk om die bloem te zien verschijnen,

de sneeuw omhult hem en biedt hem warmte.

De sneeuw zijn tranen die zoveel mensen vergieten.

Dus als de sneeuw valt hoor je,

het opent je longen, het verlicht je geest.

Op die berg was je een man,

in die tijd ook.

Je houdt niet meer van jezelf

In die tijd,

kom terug broer de weg vindt weer.

Een ander seizoen,

een nieuwe pagina

dat na de sneeuw het lente zal zijn zul je zien

als je het wilt geloven.

Sneeuw, sneeuw.

Voor degenen die liefhebben en degenen die geloven.

Sneeuw.

Sneeuw