Roma - Renato Zero

E' bello respirarti.

Difenderti, sevirti.

E ringraziamo il cielo che ci sei…

Che ancora sai stupirci.

Sei fragile ed eterna.

sei umile e superba.

con tutti i figli generosa sei.

Identica passione.

Giuro non ti lascero' sola.

Non temere cara, avro' cura di te.

Sono certo, tornerai fiera.

Senza te, che vita è?

Non sarebbe mondo senza te.

Roma, Roma…

Noi si.

Io rivojo er pincio e purcinella.

Quell’infanzia, chi l’ha vista piu'?

Ancora n’antro giro in carozzella.

Come sei bella… resta così.

Dimme che nun te sei rassegnata,

Parla ancora dritta ar core mio.

Sessant’anni che te moro dietro.

Nun è un segreto s’amore mio.

Fatte riempì de baci e de carezze.

Che qui la vita è nsoffio… e tu lo sai.

A sta' vicini er freddo nun se sente.

Strigneme forte, nun te ferma'.

Un popolo d’artisti e de poeti.

Qualunque cosa pur de nun morì!

Semo puri, sinceri e cristallini.

Semo romani… ce voi così.

Het is goed om je te ademen.

Verdedig jezelf, dien je.

En godzijdank dat je er bent...

Dat je ons nog weet te verbazen.

Je bent kwetsbaar en eeuwig.

je bent nederig en trots.

met al je kinderen ben je vrijgevig.

Zelfde passie.

Ik zweer dat ik je niet alleen laat.

Maak je geen zorgen schat, ik zal voor je zorgen.

Ik weet zeker dat je weer trots zult zijn.

Wat is het leven zonder jou?

Het zou geen wereld zijn zonder jou.

Rome, Rome...

Wij doen.

Ik rivojo er pincio en purcinella.

Wie heeft die kindertijd meer gezien?

Nog steeds in de grot rijden in een rolstoel.

Wat ben je mooi... blijf dat zo.

Zeg me dat je niet ontslag neemt,

Spreek weer recht in mijn hart.

Zestig jaar geleden dat ik achter je stierf.

Het is geen geheim van mijn liefde.

Dikke kus en liefkozingen.

Dat het leven hier nsoffio is... en dat weet je.

Een verblijf dicht bij koude non als je voelt.

Houd me stevig vast, hou je niet tegen'.

Een volk van kunstenaars en dichters.

Wat pur de non ook stierf!

Semo puur, oprecht en kristallijn.

Semo Romeinen ... daar hou je van.