Promessa - Renato Zero

Ero una promessa

Speranza, io

Dietro ogni ambizione

Il nome mio

E lentamente crescevo

A stare in piedi io, imparavo

E grazie ai mille consigli…

L’errore divenne virtù

Ti ringrazio madre

Per quando eri là

Avrei, altrimenti vinto

Sui miei timori chissà!

Padre!

In silenzio ti amavo

La voce ed i gesti tuoi, imitavo

Da te, la fede e il coraggio

Mio vecchio amico!

Infallibile e saggio!

Perché, vi siete arresi.

Io non saprei…

Se ogni traguardo era per voi!

Se non ho più la vostra complicità

Lottare… a cosa servirà?

Il tempo, faccia pure il mestiere suo

Se tempo, poi ne resterà

Purché, ci trovi ancora insieme

Insieme.

Nel sorriso e nella nostalgia!

Come si cambia, però

Non so scordarmi di voi

Che farei, solo!

Non sarò, mai così forte

L’ultimo abbraccio, e poi… la morte!

Mi lascerete ai miei sbagli

Sarò anch’io così grande, con i miei figli?

Perché vi siete arresi io non saprei

La scuola non finisce mai!

Esami, quanti esami io mollerei

Urlate ancora: ce la fai!

Vorrei che un giorno, foste fieri di me

Se mai quel giorno arriverà

Per ripagarvi dell’attesa

Troppe rinunce, ed amarezze, io lo so!

Come si cambia però

Io ancora qui tornerò

Che farei

Ik was een belofte

Hoop, ik

Achter elke ambitie

Mijn naam

En langzaam groeide ik op

Ik leerde opstaan

En dankzij duizend tips...

Fout werd deugd

Bedankt moeder

Voor toen je er was

Ik had anders gewonnen

Wie weet van mijn angsten!

Vader!

In stilte hield ik van je

Je stem en je gebaren, ik imiteerde

Van jou, geloof en moed

Mijn oude vriend!

Onfeilbaar en wijs!

Waarom, je gaf het op.

Ik zou het niet weten…

Als elke mijlpaal voor jou was!

Als ik je medeplichtigheid niet meer heb

Vechten... wat heb je eraan?

Tijd, laat het zijn werk doen

Als tijd, dan zal het blijven

Op voorwaarde dat je ons nog steeds samen vindt

Samen.

In de glimlach en in de nostalgie!

Hoe verander je echter?

Ik weet niet hoe ik je moet vergeten

Wat zou ik doen, alleen!

Ik zal nooit zo sterk zijn

De laatste knuffel, en dan... de dood!

Je laat me aan mijn fouten over

Zal ik ook zo groot zijn, met mijn kinderen?

Waarom je het opgaf weet ik niet

School stopt nooit!

Examens, hoeveel examens zou ik opgeven?

Schreeuw nog eens: je kunt het!

Ik wou dat je op een dag trots op me zou zijn

Als die dag ooit komt

Om u terug te betalen voor het wachten

Te veel opofferingen en bitterheid, ik weet het!

Hoe verander je echter

Ik zal hier weer verblijven

Wat zou ik doen