Pionieri - Renato Zero

Io ritorno indietro a ieri

Ai piaceri ai dolori.

Io rinasco volentieri

Io, non resto qua, non voglio la carità!

Una capanna lungo il fiume.

Cacciatore, se avrò fame

Dalla terra generosa,

Se saprò aspettare nascerà una rosa

E' vero

Su quel veliero in mezzo al mare naufragavo è vero!

Per un morso di serpente, sarei morto è vero

Che soffrivo, per il caldo e il gelo

E' vero

Che ogni volta che fallivo, mi si apriva il cuore

Che barattavo le mie pelli per un po' d’amore

Amore Una montagna da violare, l’amore.

Tu lo sai

Perché mai, ho tradito il mio coraggio

Perché poi mi rassegno così?

Ik ga terug naar gisteren

Tot genoegens tot pijnen.

Ik ben blij herboren te zijn

Ik blijf hier niet, ik wil geen liefdadigheid!

Een hut langs de rivier.

Jager, als ik honger heb

Van het genereuze land,

Als ik weet hoe ik moet wachten, wordt er een roos geboren

Het is waar

Op dat zeilschip midden op zee heb ik schipbreuk geleden, het is waar!

Voor een slangenbeet zou ik dood zijn, dat is waar

Ik had last van de hitte en de kou

Het is waar

Dat elke keer dat ik faalde, mijn hart zich opende

Dat ik mijn huid heb ingeruild voor een beetje liefde

Liefde Een berg die geschonden moet worden, liefde.

Je weet het

Waarom heb ik in hemelsnaam mijn moed verraden?

Waarom neem ik dan zo ontslag?