Orfani di cielo - Renato Zero

Orfani di cielo siamo qua

Insoddisfatti sempre

Il poco non ci basta

Mentre il troppo ci ha stancato già

Siamo così

Sempre precari così

Belli e dannati

La tua luce può indicarci ancora

Quale sia la via

Sotto questo cielo che non basta

Per sentirsi vivi

Dove si combatte e poi si muore

Senza dignità

Eccoci qua, figli di questo benessere assassino

Privi di una poesia

Di una preghiera, dell’allegria

Apriti tu, cielo

Guarda quaggiù, cielo

Più azzurro che puoi, cielo

Che un po' di immenso ci serve

Wezen van de hemel, we zijn hier

Altijd ontevreden

Het kleine is niet genoeg

Terwijl teveel ons al vermoeid heeft

We zijn zo

Altijd zo precair

Mooi en verdoemd

Uw licht kan ons weer richten

Wat is de manier?

Onder deze hemel is dat niet genoeg

Levend voelen

Waar je vecht en dan ga je dood

zonder waardigheid

Hier zijn we dan, kinderen van dit moordende welzijn

Zonder een gedicht

Van een gebed, van geluk

Doe je open, hemel

Kijk hier beneden, hemel

Zo blauw als je kunt, lucht

Dat we een beetje immens nodig hebben