Nel fondo di un amore - Renato Zero

E come viene e va

con perfetta ingenuità

come un bambino

è voce chiara in te

e canta così forte che

poi si incrinerà.

E' lì nei tuoi pensieri

si fa scudo delle tue incertezze

si fa strada e non lo sai

l’ingeneria genetica di un fiore

il tocco della vita, e tu.

Chiudi gli occhi in pieno sole

che stai cadendo giù

nel fondo di un amore

da toccare

sommare blu con blu.

Dentro un amore sei

è così che ti sveglierai

sta suonando una musica

sta suonando per te

e ti sfiorano l’anima

due mani, le sue.

E' un vento così lieve

che muove le tue vene

che dita lunghe ha

è ninna nanna antica

l’infanzia della vita

gioca nei sensi tuoi.

Ma il tempo non ha tempo

la scadenza è un foglio bianco

cerchi il nome e non ci sei.

L’ingeneria genetica di un fiore

non è indolore quasi mai.

Chiudi gli occhi

adesso il sole nasconde tutto il blu

nel fondo di un amore

da scordare

rimani solo tu.

Dentro un amore sei

né fanfare né musica

mentre muore una favola

niente principi e re

e resti immobile

sotto la pioggia dei tuoi se

nel finale più logico che c'è?

chissa se c'è

En hoe het komt en gaat

met perfecte naïviteit

als een kind

is een duidelijke stem in jou

en zo hard zingt dat

dan barst het.

Het is daar in je gedachten

beschermt je tegen je onzekerheden

het baant zich een weg en je weet het niet

de genetische manipulatie van een bloem

de aanraking van het leven, en jij.

Sluit je ogen in de volle zon

je valt naar beneden

in de diepten van een liefde

aanraken

voeg blauw met blauw toe.

Van binnen ben je een liefde

zo word je wakker

muziek speelt

speelt voor jou

en raak je ziel aan

twee handen, zijn.

Het is zo'n lichte wind

dat je aderen beweegt

wat heeft hij lange vingers

is een oud slaapliedje

de kindertijd van het leven

speel met je zintuigen.

Maar tijd heeft geen tijd

de deadline is een blanco vel

je zoekt de naam en je bent er niet.

De genetische manipulatie van een bloem

het is bijna nooit pijnloos.

Sluit je ogen

nu verbergt de zon al het blauw

in de diepten van een liefde

vergeten

jij bent de enige die overblijft.

Van binnen ben je een liefde

noch fanfare, noch muziek

terwijl een fabel sterft

geen prinsen en koningen

en blijf onbeweeglijk

in de regen van jezelf

in het meest logische einde dat er is?

wie weet of die er is