Dal mare - Renato Zero

Salvami

Non emarginarmi no

A capirti imparerò

Eccomi

Privo di ogni volontà

Non ho un nome, non ho età

Un Dio

Il tuo o il mio

Non può volere tutto ciò

Vita che

Si ricicla come può

Se ho fortuna sbarcherò

Anch’io

ho fame anch’io

Ho freddo come hai freddo tu

Se vuoi

Comprendimi

Ti rispetterò

Io ti ripagherò

Dal mare arriverò

Con i fratelli miei

Ne ho persi tanti che

Se guardi il cielo capirai

Non si è sicuri mai

Stipati siamo qui

Potrei lasciarmi andare

Finirla anch’io così

Davvero una pazzia

Con questa alta marea

Sperare di raggiungere la riva

Quella mia

Né fiori né bandiere

Almeno un sogno che

Io possa ritrovare in me

Penso a te

E di colpo l’armonia

Hai una casa tutta tua

Non c'è

Chi aspetta me

Neppure chi mi piangerà

Se vuoi

Ricordami

In fondo a quell’indifferenza

Annego io

Il mare che sfidai

Riempie gli occhi miei

Speranza almeno tu

Non ti sei dileguata mai

La pace che vorrei

Non la conoscerò

Ma almeno a questo mondo non mi consegnerò

Non c'è più libertà

Né solidarietà

Le differenze offendono chi non le capirà

Un posto accanto a te

È un lusso casomai

Io non riesco ad odiarti!

Avrei potuto amarti

Ma un onda viene su

Io non avrò più un nome

Mai più

Red mij

marginaliseer me niet nee

Ik zal je leren begrijpen

Hier ben ik

Verstoken van enige wil

Ik heb geen naam, ik heb geen leeftijd

Een God

Van jou of van mij

Hij kan dat allemaal niet willen

leven dat

Het wordt gerecycled zoals het kan

Als ik geluk heb, ga ik van boord

Ik ook

ik heb ook honger

Ik ben net zo koud als jij

Als jij wilt

Begrijp me

Ik zal je respecteren

Ik zal je terugbetalen

Ik kom uit de zee

Met mijn broers

Ik heb er zoveel verloren dat

Als je naar de lucht kijkt, zul je het begrijpen

Je weet het nooit zeker

We zitten hier vol

Ik zou mezelf kunnen laten gaan

Ik maak het ook zo af

Echt gek

Bij deze vloed

Hoop de kust te bereiken

Mijne

Geen bloemen of vlaggen

Tenminste een droom die

Ik kan het in mezelf vinden

Ik denk aan jou

En plotseling harmonie

Je hebt je eigen huis

Er is geen

Wie wacht er op mij

Zelfs niet degenen die om mij zullen huilen

Als jij wilt

onthoud mij

Aan de onderkant van die onverschilligheid

Ik verdrink

De zee die ik heb uitgedaagd

Het vult mijn ogen

Hoop jij tenminste

Je bent nooit verdwenen

De rust die ik zou willen

Ik zal haar niet kennen

Maar in deze wereld geef ik mezelf tenminste niet op

Er is geen vrijheid meer

noch solidariteit

Verschillen beledigen degenen die ze niet begrijpen

Een plek naast jou

Het is een luxe als er iets is

Ik kan je niet haten!

Ik had van je kunnen houden

Maar er komt een golf op

Ik zal geen naam meer hebben

Nooit meer