Civiltà - Renato Zero

Dov'è un uomo senza più battaglie

Dov'è un uomo senza più medaglie

Dov'è un uomo

Che la vita non sceglie

Dov'è un uomo senza più montagne

Dov'è un uomo senza più menzogne

Dov'è un uomo

Che l’amore non coglie

Se quel frutto ha finito

Di essere proibito e…

Guarda me che non ho più un pensiero una mente e.

Guarda me che non ho più neanche un nome decente

Che ho vissuto per niente

Che ho rubato un po'

Io con fatica ho costruito questo mondo mio

Sugli errori ed i motori di una strana civiltà

Che ha per volto i miei rimorsi e brucerà

C'è chi da sempre ha violentato la mia volontà

È l’amore o forse il tempo

Chi per me deciderà

Chi per ultimo quel filo spezzerà

Chissà cos'è un uomo senza più la strada

Cos'è un uomo senza più una meta

Cos'è un uomo

Che a qualcosa non ceda

Cos'è un uomo senza il suo coraggio

Un guerriero senza tatuaggio

Cos'è un uomo che ricatta la sorte

E imbrogliando la morte ancora nascerà…

E sono io che vivo ormai dei miei giorni contati

Che faccio sogni sbiaditi

Che ho paura anch’io

E sono io che vado via solo

Con queste mani ad arginare i confini tra il vero e l’irreale

Io sull’orgoglio ho costruito questo mondo mio

E le formule le valvole di una strana civiltà

Paradiso di sciacalli, avanzo di bordelli io

Io quell’uomo un animale un giocoliere io

Io che trucco le mie carte e sfotto il mio destino io

Senz’ali ho già sconfitto il vento ed io… ho vinto!

Waar is een man die geen gevechten meer heeft?

Waar is een man die geen medailles meer heeft?

Waar is een man?

Dat het leven niet kiest

Waar is een man zonder bergen?

Waar is een man zonder leugens?

Waar is een man?

Die liefde begrijpt het niet

Als dat fruit op is?

Verboden te worden en...

Kijk naar mij dat ik niet langer een gedachte en een geest heb.

Kijk naar mij, ik heb niet eens een fatsoenlijke naam meer

Dat ik voor niets heb geleefd

Dat ik wat heb gestolen

Met moeite heb ik deze wereld van mij gebouwd

Over de fouten en de motoren van een vreemde beschaving

Die mijn berouw heeft over zijn gezicht en zal branden

Er zijn mensen die altijd mijn wil hebben geschonden

Het is liefde of misschien tijd

Wie beslist voor mij

Wie breekt die draad als laatste

Wie weet wat een man zonder de weg is

Wat is een man zonder doel meer

Wat is een man?

Dat iets niet opbrengt

Wat is een man zonder zijn moed?

Een krijger zonder tatoeage

Wat is een man die het lot chanteert?

En door vals te spelen zal de dood toch geboren worden...

En ik ben het die nu op mijn getelde dagen leef

Dat ik vervaagde dromen heb

Dat ben ik ook bang

En ik ben het die alleen weggaat

Met deze handen om de grenzen tussen het echte en het onwerkelijke te verleggen

Ik heb deze wereld van mij gebouwd op trots

En de formules zijn de kleppen van een vreemde beschaving

Jakhalzenparadijs, zelf een overgebleven bordeel

Ik, die man, een dier, een jongleur

Ik die mijn kaarten bedriegt en zelf mijn lot bespot

Zonder vleugels heb ik de wind al verslagen en ik ... ik heb gewonnen!