Angelina - Renato Zero

Dalla fontana più nessuno beve, nessuno ha sete di carezze ormai

Eppure in giro c'è chi ancora crede che ci è rimasto un po' d’amore in noi

Persone anonime e sole, che se hai fretta non le noterai

Vittime di un tempo che non ti perdona mai

Eternamente quella luce è accesa, stella ostinata brilla come può

Un condominio pieno di pretese e lei che non riesce a dire no

La trovi qui, Natale e Ferragosto, la trovi qui

A difendere i sogni tuoi

A tenere pulito e ordinato ci pensa lei

Angelina che saluti gli anni verdi miei

Uscivo e non sapevo se sarei tornato mai

Ti affacciavi alla finestra, mi dicevi «non c'è posta»

Ed intanto soffrivi insieme a me

Mentre andavo alla guerra a combattere quei «no»

Angelina, il tuo saluto più di una volta mi salvò

Tanto clamore e tanta ostentazione per apparire quello che non sei

Ciò che per sempre dentro ti rimane: piccole cose, gesti e cortesia

Resta così!

Quell’angelo nascosto.

Resta così!

Che se a Via Fontebuono verrò non immagini tu le feste che ti farò

Angelina, grazie per tutti quei sorrisi tuoi

Tanta tenerezza che mi porto dentro ormai

Scusa se talvolta il mondo è superficiale e sordo

Viva quella sana ingenuità!

La più dolce portinaia ancora sei

Custode, tu, di quei deliri miei

Niemand drinkt meer uit de fontein, niemand dorst nu naar liefkozingen

Toch zijn er mensen in de buurt die nog steeds geloven dat we nog een beetje liefde in ons hebben

Anonieme en eenzame mensen, die als je haast hebt je ze niet opmerkt

Slachtoffers van een tijd die je nooit vergeeft

Eeuwig is dat licht aan, koppige ster schijnt als het kan

Een condominium vol pretenties en zij die geen nee kan zeggen

Je vindt het hier, Kerst en augustus, je vindt het hier

Om je dromen te verdedigen

Ze zorgt ervoor dat het schoon en netjes blijft

Angelina groet mijn groene jaren

Ik ging uit en ik wist niet of ik ooit terug zou komen

Je keek uit het raam, je vertelde me "er is geen post"

En ondertussen leed je met mij mee

Terwijl ik naar de oorlog ging om die "nee" te bestrijden

Angelina, je groet heeft me meer dan eens gered

Zoveel poespas en zoveel uiterlijk vertoon om te laten zien wat je niet bent

Wat voor altijd in je blijft: kleine dingen, gebaren en beleefdheid

Blijf zo!

Die verborgen engel.

Blijf zo!

Dat als ik naar Via Fontebuono kom, je je de feesten niet kunt voorstellen die ik voor je zal geven

Angelina, bedankt voor al die glimlachen van jou

Zoveel tederheid die ik nu naar binnen draag

Sorry als de wereld soms oppervlakkig en doof is

Lang leve die gezonde naïviteit!

Je bent de liefste conciërge tot nu toe

Hoeder, jij, van die wanen van mij