У кольца - Рем Дигга, Black Market

Ты видел как горят эти города, как карты меченные не ложатся.

Это карма не менее, не более, пацан, как у старого кольца ломались пальцы.

Стиралась кожа у пожеванного мяча об асфальт.

О чём ещё могли мечтать?

Тогда.

Эти юные головы, Так ещё молоды да кровожадны.

Они пока не покусаны годами, они пока в силах держать удар,

Но ни останется ни одного скоро, никакого не будет штрафного на грани фола.

Кто-то вырос раньше положенных дней, открыл бизнес, да не тех кинул людей,

Поставил на поток, наладил трассу, он уже давно сбросил с костей мясо.

На заюзаных плакатах звёзды NBA, с черной лентой на фото половина друзей.

Кому-то повезло, так же все кенты, уже выросла смена у бывшей шпаны.

Как вернуть годы назад, ничего не менять, так покидать

Мяч в щит с теми, кто навечно спит, показать, наверное, свой последний финт.

Припев:

Под раскалённым солнцем ветер чуть дыша, навеет памяти звук удара мяча, слышишь,

Асфальт тогда изображал так точно наши тени, где же те лица, где же — где же то

время?

На старой школьной площадки висит кольцо для баскета, куда не раз кидал,

было много нас когда.

Теперь сетки нет и заржавел щит, десять лет унылый вид забыт.

Виноваты годы, кому-то поставили ультиматум, брюки на шорты, давай меняй на

акции карты.

По более замутов, по более надутого вида типов, забыли зовут как кентов со

дворов.

В режиме нов, кружить л*хов лишать клыков, последних пятаков, в обход копов

оков,

Мимо падких на лавэ коров и их рогов, каждый таков каков, кров опасный и суров.

И кровь забрызгала зону трёх секунд, никто тогда не думал, что половину упекут.

И всё золото для живого — ничто для трупа, после удара кола прям на живого в

бок тупо.

Кидали раньше в кольцо, теперь юнцов, а кто-то прячет лицо и его не мажет

спецом.

От стражи в пагонах и мамаши с отцом и типа не скажет где берёт,

ты предложи даже пятьсот.

Одного съела сыпь, одного долги, загнали в петлю и повесили в лесу у реки.

Нине у кольца сопляки, а я топаю мимо, вдоль копаных колёс со стоном голодной

руки.

Припев:

Под раскалённым солнцем ветер чуть дыша, навеет памяти звук удара мяча, слышишь,

Асфальт тогда изображал так точно наши тени, где же те лица, где же — где же то

время?

Кто-то сейчас с кольцом на безымянном, кто-то в намыленном кольце под потолком

закончил в ванной,

Запястья чьих-то рук трут кольца в СИЗО, а я у старого кольца вспоминаю те годы.

Je zag hoe deze steden branden, hoe gemarkeerde kaarten niet vallen.

Dit is niet minder en niet meer karma, jochie, alsof de vingers van een oude ring gebroken zijn.

De huid van de gekauwde bal werd op het asfalt afgewreven.

Waar zou je nog meer van kunnen dromen?

Dan.

Deze jonge koppen zijn nog jong en bloeddorstig.

Ze zijn nog niet door jaren gebeten, ze kunnen nog steeds tegen een stootje,

Maar er zal er niet snel één meer over zijn, er zal geen straf zijn op het punt van een overtreding.

Iemand groeide eerder op dan verwacht, opende een bedrijf, maar gooide de verkeerde mensen,

Hij zette het op stroom, zette de baan op, hij had het vlees al lang van de botten gegooid.

Op de gebruikte posters staan ​​NBA-sterren, met een zwart lint op de foto, de helft van de vrienden.

Iemand had geluk, net als alle Kents is de verschuiving van de voormalige punkers al gegroeid.

Hoe jaren geleden terug te keren, niets veranderen, dus vertrekken

De bal in het schild met degenen die voor altijd slapen, om, waarschijnlijk, je laatste truc te laten zien.

Refrein:

Onder de hete zon ademt de wind nauwelijks, het geluid van een bal die wordt geraakt, doet denken aan, je hoort,

Het asfalt gaf toen onze schaduwen zo nauwkeurig weer, waar zijn die gezichten, waar zijn die, waar zijn die

tijd?

Op het oude schoolplein hangt een mandring, waar ik hem meer dan eens heb gegooid,

er waren veel van ons toen.

Nu is er geen rooster en is het schild verroest, tien jaar lang is de saaie look vergeten.

De jaren zijn de schuldige, iemand kreeg een ultimatum, broek voor korte broek, laten we ze verwisselen voor

kaart aandelen.

Voor meer modderige, voor meer opgeblazen types, vergaten ze Kents te bellen met

werven.

In de nieuwe modus, cirkelend om de l * hov om de hoektanden, de laatste stuivers te beroven, de politie te omzeilen

boeien,

Voorbij de koeien die begerig zijn naar lava en hun hoorns, elk is wat het is, de schuilplaats is gevaarlijk en hard.

En het bloed spatte in de zone van drie seconden, niemand dacht toen dat ze de helft ervan zouden doden.

En al het goud voor de levenden is niets voor het lijk, nadat de staak precies op de levenden is geslagen

kant dom.

Vroeger gooiden ze de ring in de ring, nu jongeren, en iemand verbergt zijn gezicht en smeert het niet uit

specialist.

Van bewakers in pagons en moeder en vader, hij zal niet zeggen waar hij het mee naartoe neemt,

je biedt zelfs vijfhonderd.

Een werd opgegeten door uitslag, een door schulden, ze dreven hem in een strop en hingen hem op in het bos bij de rivier.

Nina heeft snotaapjes bij de ring, en ik stamp voorbij, langs de uitgegraven wielen met een kreun van hongerige

armen.

Refrein:

Onder de hete zon ademt de wind nauwelijks, het geluid van een bal die wordt geraakt, doet denken aan, je hoort,

Het asfalt gaf toen onze schaduwen zo nauwkeurig weer, waar zijn die gezichten, waar zijn die, waar zijn die

tijd?

Iemand zit nu met een ring op de naamloze, iemand zit in een zeepachtige ring onder het plafond

klaar in de badkamer

Iemands polsen wrijven over de ringen in het centrum van voorarrest, en ik herinner me die jaren bij de oude ring.