Factory Girl - Ralph McTell

Hurrying across the bridge before the siren’s call

This morning she’s racing her shadow, along the factory wall

Then through the gate, where she will wait in line

To cross the yard, to clock her card in time

And under her scarf, her hair set in curls

The day begins for the factory girl

For a while the girls try to talk, but their voices soon drowned in the din

And their eyes watch their hands do the work, and a new day’s rhythm begins

No change today, like yesterday, the same

But it’s dinner soon, then afternoon, then home

And hurrying home in the fading light

The factory girl is going out tonight

Her momma says: «Don't be late, you’ve got to get up again before eight»

«Oh yes», she sighs, but there’s joy in her eyes

As she runs down the path through the gate

And out on the rainy streets hoping that her night will last

No whispering palms on the beach, for her

Just the swish of the cars going past

But she believes no one could feel the same

Touching and whispering in the rain

But the rain takes away her beautiful curls

The night is soon gone for the factory girl

And hurrying across that bridge before the siren’s call

This morning she’s skipping the puddles, all along the factory wall

A starling sings, and shakes his wings, she smiles

Then at the gate, she hesitates, for a while

Then from inside the gates, the sirens roar

And across the yard runs the factory girl

Haasten over de brug voordat de sirene gaat

Vanmorgen racet ze met haar schaduw langs de fabrieksmuur

Dan door de poort, waar ze in de rij zal wachten

Om de tuin over te steken, haar kaart op tijd te klokken

En onder haar sjaal, haar haar in krullen

De dag begint voor het fabrieksmeisje

Een tijdje proberen de meisjes te praten, maar hun stemmen verdrinken al snel in het lawaai

En hun ogen kijken toe hoe hun handen het werk doen, en een nieuw dagritme begint

Geen verandering vandaag, zoals gisteren, hetzelfde

Maar het is snel eten, dan middag, dan naar huis

En naar huis haasten in het vervagende licht

Het fabrieksmeisje gaat vanavond uit

Haar moeder zegt: «Niet te laat komen, je moet voor achten weer opstaan»

«O ja», zucht ze, maar er is vreugde in haar ogen

Terwijl ze over het pad door de poort rent

En op de regenachtige straten in de hoop dat haar nacht zal duren

Geen fluisterende handpalmen op het strand, voor haar

Alleen het ruisen van de voorbijrijdende auto's

Maar ze gelooft dat niemand hetzelfde kan voelen

Aanraken en fluisteren in de regen

Maar de regen neemt haar mooie krullen weg

De nacht is snel voorbij voor het fabrieksmeisje

En haasten over die brug voordat de sirene roep

Vanmorgen springt ze de plassen over, langs de hele fabrieksmuur

Een spreeuw zingt en schudt met zijn vleugels, ze lacht

Dan bij de poort aarzelt ze een tijdje

Dan loeien de sirenes van binnenuit de poorten

En over het erf loopt het fabrieksmeisje