Лучший фит - Птаха

Такая маленькая, вечно улыбается,

Похожа на папу, то есть на меня.

Только умнее, смешнее, добрее чем я,

Живёт с Кариной, мама где-то в Люблино далеко.

Приезжает в выходные иногда ко мне, как в кино,

«Папа, папа!" — А папа в хлам убитый.

Или просто пьяный, мне становится стыдно,

Я ухожу от неё, краснеют глаза, отвернулся.

Молчу, за окном падает жёлтая листва с клёна,

Тихо стучит дождь по крыше моего дома.

Я стою у окна взгляд никуда,

Она стоит за спиной на ёё щеке слеза.

Тихим шурша приходит зима ночью,

Сугробы сменяют лужы превращая в камень тёплую почву.

Ника тихо сопела, улыбаяясь порой,

Я думал ангелы перьями сменили снег.

Этой зимой я ловил этот пух,

На лицо и глаза, а спустя пару лет,

Пришли города, но дороже всех рук,

Для меня та стрела, что разбила кромешную тьму.

Папон твой ужасный зануда, но я верю в тебя…

Ника

За окном пылает осень яркими огнями,

Где тебя носит, я так хочу тебя обнять.

Гастроли, клубы, друзья, а может студия,

Я всё понимаю — ведь родителей не судят.

И снова вечер наполняет мою комнату,

Я тихо плачу накрыв лицо ладонями.

И каждый день, часами сидя у окна,

Чтобы не случилось я буду ждать тебя.

Пёс

Ты всегда со мной рядом,

Даже если меня с тобой нету.

Мне другого не надо,

Ты моя победа.

Ты всегда со мной рядом,

Даже если меня с тобой нету.

Мне другого не надо,

Ника — ты моя победа.

Ты моя победа, ты моя победа,

Ты моя победа, ты моя победа.

Ты моя победа, ты моя победа,

Ты моя победа, ты моя победа.

Ника

Папа, папа, папа, ну куда ты пропал?

Чтобы не случилось, знай я буду ждать тебя.

Папа, папа, папа, развела нас тропа,

Чтобы не случилось, знай я буду ждать тебя.

Zo klein, altijd glimlachend,

Lijkt op papa, dat wil zeggen, op mij.

Alleen slimmer, grappiger, vriendelijker dan ik,

Ze woont bij Karina, haar moeder is ergens ver weg in Lublin.

Soms komt hij in het weekend naar me toe, zoals in een film,

"Papa, papa!" - En papa werd gedood in de prullenbak.

Of gewoon dronken, ik schaam me

Ik verlaat haar, mijn ogen worden rood, ik wendde me af.

Ik ben stil, gele bladeren vallen van de esdoorn buiten het raam,

De regen klettert zachtjes op het dak van mijn huis.

Ik sta voor het raam en kijk nergens naar,

Ze staat achter haar met een traan op haar wang.

Stille ruisende winter komt 's nachts,

Sneeuwbanken vervangen plassen die warme grond in steen veranderen.

Nika snuffelde zachtjes, soms glimlachend,

Ik dacht dat engelen de sneeuw vervingen door veren.

Deze winter ving ik deze pluis,

Op het gezicht en de ogen, en na een paar jaar,

Steden kwamen, maar duurder dan alle handen,

Voor mij, die pijl die het pikkedonker brak.

Papon is je vreselijke klootzak, maar ik geloof in je...

Nika

Buiten het raam brandt de herfst met felle lichten,

Waar je ook bent, ik wil je zo graag knuffelen.

Tours, clubs, vrienden, of misschien een studio,

Ik begrijp alles - ouders worden immers niet beoordeeld.

En weer vult de avond mijn kamer,

Ik huil zachtjes en bedek mijn gezicht met mijn handen.

En elke dag, urenlang bij het raam zitten,

Wat er ook gebeurt, ik wacht op je.

Hond

Je bent altijd aan mijn zijde,

Ook als ik niet bij je ben.

Ik heb geen andere nodig

Jij bent mijn overwinning.

Je bent altijd aan mijn zijde,

Ook als ik niet bij je ben.

Ik heb geen andere nodig

Nika - jij bent mijn overwinning.

Jij bent mijn overwinning, jij bent mijn overwinning

Jij bent mijn overwinning, jij bent mijn overwinning.

Jij bent mijn overwinning, jij bent mijn overwinning

Jij bent mijn overwinning, jij bent mijn overwinning.

Nika

Papa, papa, papa, waar ben je gebleven?

Wat er ook gebeurt, weet dat ik op je wacht.

Papa, papa, papa, het pad heeft ons gescheiden,

Wat er ook gebeurt, weet dat ik op je wacht.