Аист - Птаха

Мои мольбы иногда доходят до Неба.

С тех пор, как я в храме — стал часто мелким бегать.

Я верил и верю, я Православный до пяток.

Меня зовут Птаха, закончил третий десяток.

Я просил очень мало — покоя и хлеба.

Маме здоровья, на вопросы все ответы.

Учили меня тогда толкованию слова:

Как изгнать беса из этого адского лона.

Я вообще странный, со мной дружат собаки.

Кошки тоже быстро находят подходы.

А предки не в курсе, чему они рады.

Я вроде не с хавкой, в школе я был «на приколе».

Чудный малец, правда, немного дурной он.

Ходит один, таскается с книгой какой-то.

А книга моя была для сердца Святой — Библия.

Я в ней со школы часто топился.

К чему это все?

Вспомнил: к Морали и Вере.

Это будет начало к истории после.

Аист в лапах вам всю суть донесет,

А шар в пыль обратит моя белая масть.

Асит — вставай.

Аист — взлетай.

Между тем и потом свечка в мир выгорает.

Люди ходят вокруг, пугая собак.

Я в окошко смотрю — колокольня сияет.

А я выйду вниз и штакет, и табак.

Ворон с крыши взлетит, дождь омоет машины.

Упадет каплей наземь с неба слеза.

Небо плачет.

Зачем мы тупые скотины,

Убиваем Планету, разрушая себя?

Тут малой из общины вроде, как выжил,

Но контуженый точно и «душа вся в крови».

Он боролся душой, но люди, как мины.

Был он предан не дважды, на глаза посмотри.

Божий крест он наклеит на крышу машины.

Небеса должны знать, что пока он в строю —

На вопрос: «Чем живешь?», он со странной улыбкой

Вновь ответит: «Да так.

Я миссию жду».

Mijn gebeden bereiken soms de hemel.

Sinds ik in de tempel was, begon ik vaak klein te worden.

Ik geloofde en geloof, ik ben tot op de hielen orthodox.

Mijn naam is Bird, ik ben klaar met mijn derde decennium.

Ik vroeg om heel weinig - vrede en brood.

Gezondheid mama, alle antwoorden op vragen.

Toen leerden ze me de interpretatie van het woord:

Hoe een demon uit deze helse baarmoeder te verdrijven.

Ik ben over het algemeen vreemd, honden zijn vrienden met mij.

Katten vinden ook snel benaderingen.

En de voorouders weten niet waar ze blij mee zijn.

Ik lijk geen havik te hebben, ik was "op de lol" op school.

Een geweldige jongen, ook al is hij een beetje slecht.

Hij loopt alleen, met een boek bij zich.

En mijn boek was heilig voor het hart - de Bijbel.

Ik ben er sinds school vaak in verdronken.

Waar is dit allemaal voor?

Ik herinnerde me: tot moraal en geloof.

Dit wordt het begin van het verhaal hierna.

Een ooievaar in zijn poten zal de hele essentie aan je overbrengen,

En mijn witte pak zal de bal in stof veranderen.

Asit - sta op.

Ooievaar - opstijgen.

Tussen dan en dan brandt de kaars in de wereld uit.

Mensen lopen rond om de honden bang te maken.

Ik kijk uit het raam - de klokkentoren schijnt.

En ik ga naar beneden en piket en tabak.

De raaf zal van het dak opvliegen, de regen zal de auto's wassen.

Een traan zal uit de lucht op de grond vallen.

De hemel huilt.

Waarom zijn we domme bruten?

Doden we de planeet door onszelf te vernietigen?

Hier lijkt een kleine uit de gemeenschap te hebben overleefd,

Maar zeker geschokt en "de ziel is bedekt met bloed."

Hij vocht met zijn ziel, maar mensen zijn als mijnen.

Hij werd niet twee keer verraden, kijk naar je ogen.

Hij zal het kruis van God op het dak van de auto plakken.

De hemel moet weten dat terwijl hij in de gelederen is...

Op de vraag: "Waar leef je voor?", zegt hij met een vreemde glimlach

Opnieuw zal hij antwoorden: “Ja.

Ik wacht op de missie."