Time Will Cure Me - Planxty

Lonely the life that once I led

Strange the paths on which we tread.

Led me to you, and lightly but true

As ever, girl, clouding my view.

Rainy the day the first time we met

Deep was the talk as we lay on your bed

It didn’t seem wrong to sing a sad song

As ever, girl, soon you’d be gone.

Early the morning and sad the goodbye

With a wave of your hand and a smile of your eye

So lately did meet, no sooner to part

As ever, girl, homeward must start

Rosy the lines that you wrote with your hand

Reading between them to misunderstand

I made a mistake you said not to make

Yes, reading your letters conviction did grow

I thought it a chance and I knew I must go It’s hard to believe I could be so naive

As ever, girl, flattered but to deceive

And now you’ve just told me that friendship is all

I’m forced to repair the breach in my wall

Illusions and dreams as usual, it seems

As ever, girl, they have been my downfall.

Lonely the life and dismal the view

Closed is the road that leads to you

Since better can’t be, as friends we’ll agree

As ever, girl, time will cure me.

Eenzaam het leven dat ik ooit leidde

Vreemd de paden waarop we lopen.

Leidde me naar jou, en licht maar waar

Zoals altijd, meid, vertroebelt mijn zicht.

Regenachtig de dag de eerste keer dat we elkaar ontmoetten

Diep was het gesprek toen we op je bed lagen

Het leek niet verkeerd om een ​​treurig liedje te zingen

Zoals altijd, meisje, zou je snel weg zijn.

Vroeg in de ochtend en verdrietig het afscheid

Met een zwaai van je hand en een glimlach van je oog

Dus de laatste tijd heb ik elkaar ontmoet, niet eerder om uit elkaar te gaan

Zoals altijd, meid, moet de thuisreis beginnen

Rooskleurig de regels die je met je hand hebt geschreven

Tussen hen lezen om het verkeerd te begrijpen

Ik heb een fout gemaakt waarvan je zei dat je die niet mocht maken

Ja, bij het lezen van je brieven is de overtuiging gegroeid

Ik dacht dat het een kans was en ik wist dat ik moest gaan. Het is moeilijk te geloven dat ik zo naïef kan zijn

Zoals altijd, meisje, gevleid maar om te bedriegen

En nu heb je me net verteld dat vriendschap alles is

Ik ben genoodzaakt om de breuk in mijn muur te repareren

Illusies en dromen zoals gewoonlijk, zo lijkt het

Zoals altijd, meid, zijn ze mijn ondergang geweest.

Eenzaam het leven en somber het uitzicht

Afgesloten is de weg die naar jou leidt

Omdat beter niet kan, zijn we het als vrienden eens

Zoals altijd, meid, zal de tijd me genezen.