Ordinary Girl - Papermoon

When I was just eight years old

My mother came to me and thatÂ's what she told me:

«YouÂ're somehow different, I donÂ't know why

But if you want youÂ'll reach the sky»

I grew up, searching my place

But soon I felt I was from outer space

What I needed was a friend

But no one really could understand me

I whish I was an ordinary girl

Living in an ordinary world

Playing all the ordinary games people play

Why canÂ't I be the same

I came to school, felt like emprisoned

The teachers taught me things I didnÂ't want to know

Felt like a fool, couldnÂ't find the reason

To learn Â'bout algebra instead of Marilyn Monroe

When I went out and everyone was partyinÂ'

Was only me who felt like in the wrong place

I always wanted to be like everybody

With average thoughts and an average face

I whish I was an ordinary girl…

Toen ik nog maar acht jaar oud was

Mijn moeder kwam naar me toe en dat zei ze tegen me:

"Je bent op de een of andere manier anders, ik weet niet waarom"

Maar als je wilt, bereik je de hemel»

Ik ben opgegroeid, op zoek naar mijn plek

Maar al snel voelde ik dat ik uit de ruimte kwam

Wat ik nodig had, was een vriend

Maar niemand kon me echt begrijpen

Ik wou dat ik een gewoon meisje was

Leven in een gewone wereld

Alle gewone spellen spelen die mensen spelen

Waarom kan ik niet hetzelfde zijn?

Ik kwam naar school, voelde me gevangen gezet

De docenten hebben me dingen geleerd die ik niet wilde weten

Voelde me een dwaas, kon de reden niet vinden

Om te leren over algebra in plaats van Marilyn Monroe

Toen ik uitging en iedereen aan het feesten wasÂ'

Was ik de enige die zich op de verkeerde plaats voelde?

Ik wilde altijd zijn zoals iedereen

Met gemiddelde gedachten en een gemiddeld gezicht

Ik wou dat ik een gewoon meisje was...