Milagres - Padre Fábio de Melo

Quem vive procurando nos milagres

Razões para acreditar

E põe sua esperança nas palavras

Já esuqeceu que a fé é um caminho

Que os olhos não podem ver

E Deus está presente, mesmo quando

O milagre não acontecer

Eu me recordo de Jesus

Do jeito como olhava os pecadores

E me supreendo ao vê-lo assim

Tão frágil lhes pedindo alguns favores

Deixa eu ficar na tua casa…

Me dá desta água…

Sobe comigo…

Vê se não dormes agora

Preciso de amigos aqui

Sigo os passos deste homen

Tão humano, tão divino, raro coração

Que na cruz pediu ajuda

Dor de solidão

E chorou ao ver seu amigo partir

E sorriu quando da morte o fez regressar

Quem faz da santidade uma vaidade

Possivelmente já esuqeceu

Que muitas prostitutas nos precedem

Na entrada do Reino dos Céus

Eu me recordo de Jesus

Do jeito que olhava os pecadores

E me surpreendo ao vê-lo assim

Tão frágil lhes pedindo alguns favores

Wie leeft op zoek naar wonderen

redenen om te geloven

En leg je hoop in de woorden

Ben je vergeten dat geloof een manier is?

Die ogen kunnen niet zien

En God is aanwezig, zelfs wanneer

Het wonder gebeurt niet

Ik herinner me Jezus

De manier waarop hij naar zondaars keek

En ik ben verrast om hem zo te zien

Zo kwetsbaar om ze om gunsten te vragen

Laat me bij je thuis blijven...

geef me dit water...

kom met mij mee...

Kijk of je nu niet slaapt

Ik heb hier vrienden nodig

Ik treed in de voetsporen van deze man

Zo menselijk, zo goddelijk, zeldzaam hart

Wie aan het kruis vroeg om hulp?

eenzaamheid pijn

En huilde toen hij zijn vriend zag vertrekken

En glimlachte toen de dood hem deed terugkeren

Wie maakt van heiligheid een ijdelheid?

Mogelijk al vergeten

Dat vele hoeren ons voorgaan

Bij de ingang van het koninkrijk der hemelen

Ik herinner me Jezus

De manier waarop hij naar zondaars keek

Ik ben verrast om hem zo te zien

Zo kwetsbaar om ze om gunsten te vragen