Lamento dos Imperfeitos - Padre Fábio de Melo

Não sou perfeito

Estou ainda sendo feito

E por ter muito defeito

Vivo em constante construção

Sou raro efeito

Não sou causa e a respeito

Da raiz que me fez fruto

Desfruto a divina condição

Em noites de céu apagado

Desenhos as estrelas no chão

Em noites de céu estrelado

Eu pego as estrelas com a mão

E quando a agonia cruza a estrada

Eu peço pra Deus me dar sua mão

Sou seresteiro

Sou poeta, sou romeiro

Com palavra, amor primeiro

Vou rabiscando o coração

Vou pela rua

Minha alma as vezes nua

De joelhos pede ao tempo

A ponta do seu cobertor

Vou pelo mundo

Cruzo estradas, num segundo

Mundo imenso, vasto e fundo

Todo alojado em meu olhar

Sou retirante

Sou ao rio semelhante

Se me barram, aprofundo

Depois vou buscar outro lugar

ik ben niet perfect

Ik ben nog steeds klaar

En voor het hebben van veel defecten

Ik leef onder constante constructie

Ik ben een zeldzaam effect

Ik ben geen oorzaak en over

Van de wortel die me fruit maakte

Ik geniet van de goddelijke toestand

Op nachten van donkere lucht

Tekeningen van de sterren op de vloer

Op sterrenhemelnachten

Ik pak de sterren met mijn hand

En wanneer pijn de weg kruist

Ik vraag God om mij zijn hand te geven

ik ben serenader

Ik ben een dichter, ik ben een pelgrim

Met eerst het woord liefde

Ik teken mijn hart

Ik ga de straat op

Mijn ziel soms naakt

Vraag vanaf de knieën hoe laat het is

De punt van je deken

Ik ga de wereld rond

Oversteken, in een seconde

Enorme, uitgestrekte en diepe wereld

Allemaal ondergebracht in mijn blik

Ik ben een migrant

Ik ben vergelijkbaar met de rivier

Als ze me buitensluiten, ga ik dieper

Dan zoek ik een andere plek