Pam-Pa-Nam - Oxmo Puccino

J’ai grandi sur une île sans mer, aux vagues sèches et grises

Sur les hauteurs, je flottais en visant les autres rives

Des globules métissés circulent dans les artères bouchées

Du cannibale, aux mille pattes métallique roulant dans ses bouches

Qui à l’aube crachent des gens qui baillent, et les mangent aux heures de pointe

Les titis n’ont pas le temps de leur ville, les passants viennent de loin

Nous, dès qu’on veut profiter d’elle un peu la vie se complique

Courir sans la forme olympique, vous trace le regard oblique

À force de pression constante, la tension va s’estomper

Par imprudence des gens qui s’aiment, sans gare, se laissent tomber

Je démontre un escargot à la coquille dure à pénétrer

Mais le monstre est beau, à chaque retour, vous reconnaîtrez

Pam Pam Pa Nam

Pam Pam Nam

Pam Pa Nam

Une créature de bitume, sa voix ferrée te crie dessus

Chuchote au marteau piqueur, les petits coeurs sont des fissures

Le temps se divise par quatre dans son oesophage

C’est lui la bête mais c’est nous qui sommes en cage

Sans changer de taille il grossit au risque

De serrer sa ceinture jusqu'à déchirer le périphérique

À part sur l’avenue tu feras pas dix mètres sans toucher le mur

Ou, sans qu’on te bouscule face aux fourmis, tu te sens ridicule

Après tout, que serait Batman sans Gotham?

Quand le monstre s’assombrit, que les sourires diminuent

C’est à cause des gratte-ciels que les nuages éternuent

Alors l’orage gronde et la foudre précède un…

Pam Pam Pa Nam

Pam Pam Nam

Pam Pa Nam

Même dans ses rares passages, le soleil sait se faire beau

La chaleur accueillie, telle un joli fardeau

Magistrale au mois de mai, la joie devient capitale

À demi nues sur les terrasses, les fraîcheurs sont admirables

Les quais sont florissants, inondés de coulées vertes

Chaque rencontre se change en amicale découverte

Agrippés aux ailes des bateaux mouches

Dans les parcs on pique-nique en chantant…

Pam Pam Pa Nam

Pam Pam Nam

Pam Pa Nam

Ik ben opgegroeid op een zeeloos eiland met droge grijze golven

Op de hoogten dreef ik naar de andere oevers

Gemengde bloedcellen circuleren in verstopte slagaders

Van de kannibaal, met de metalen duizendpoot die in zijn mond rolt

Die bij het ochtendgloren gapende mensen spugen en ze opeten tijdens de spits?

De mezen hebben geen tijd voor hun stad, voorbijgangers komen van ver

Wij, zodra we willen profiteren van haar leven wordt ingewikkeld

Rennend zonder de Olympische vorm, volg je de schuine blik

Bij constante druk neemt de spanning af

Door roekeloosheid laten mensen die van elkaar houden, zonder stand, zich vallen

Ik demonstreer een slak met een harde schaal om door te dringen

Maar het monster is mooi, elke terugkeer herken je

Pam Pam Pa Nam

Pam Pam Nam

Pam Pa Nam

Een bitumen schepsel, zijn stalen stem schreeuwt tegen je

Fluister tegen de drilboor, kleine hartjes zijn barsten

De tijd wordt door vier gedeeld in zijn slokdarm

Hij is het beest, maar wij zijn degenen in de kooi

Zonder van formaat te veranderen, groeit het risico

Van het aanspannen van zijn riem tot het scheuren van het apparaat

Behalve op de avenue kom je geen tien meter verder zonder de muur aan te raken

Of, zonder dat je door de mieren wordt geduwd, voel je je belachelijk

Wat zou Batman tenslotte zijn zonder Gotham?

Wanneer het monster verduistert, vervaagt de glimlach

Het is vanwege de wolkenkrabbers dat de wolken niezen

Dan rommelt de storm en gaat de bliksem vooraf aan een...

Pam Pam Pa Nam

Pam Pam Nam

Pam Pa Nam

Zelfs in zijn zeldzame passages weet de zon zichzelf mooi te maken

De warmte verwelkomd, als een mooie last

Meesterlijk in de maand mei, vreugde wordt kapitaal

Halfnaakt op de terrassen, de frisheid is bewonderenswaardig

De dokken bloeien, overspoeld met groene lava

Elke ontmoeting verandert in een vriendelijke ontdekking

Vastklampen aan de vleugels van de vliegboten

In de parken picknicken we al zingend...

Pam Pam Pa Nam

Pam Pam Nam

Pam Pa Nam