Esprit mafieux - Busta Flex, Oxmo Puccino

Mon teint cigare Monte Cristo, futur ténébreux

Triste esprit halogène, au micro j’ai la rime lacrymogène

Aimer sa mère plus que chaque chose au monde

Pause — le père à gauche, dans onze dossiers sur douze

Ici on se crève tous, les mêmes rêves, déception commune

Les pères ont des fils qui deviennent leur père en en faisant des fils comme eux

Recto-verso, les mêmes vies.

Recto: flouze, Merco-Benz

Verso: les mères se lèvent très tôt pour des petites sommes

Dehors les fils tchatchent le même tas de ta-tasses pleines de chichis

S’achètent le même tas de sapes chères ainsi

Si la vie est une chanson ils en sont le refrain

Et à la fin de chaque couplet ils se répètent: «j'ai rien, j’ai rien,

j’ai rien»

Tous gosses grillés d’immigrés sans fric rêvant d’un fils à la fac

On se dit: «fuck la school et son BEP»

C’est l’automne toute l’année et je suis un arbre

Les potes tombent de mes branches

Les juges restent de marbre et me laissent navré

Je parle pas que de moi mais de toi aussi, je sais que tu le sais

Si tu choisis d’en rire devant tes potes, je sais que chez toi t’es die

Sapristi quel triste texte, j’essaye d'être gai mais j'écris ce que j’ai

On ne choisit pas comment on vit

C’est la course contre la montre, ils m’auront pas

Ce que je suis, ce que l’on devient

19, je m’y suis fait tout seul, peu de fun

Esprit mafieux

Oxmo Puccino, tout pour le cash et chacun pour soi

Aujourd’hui toujours debout jusqu'à la fin

On parle des mêmes sujets, on mets sur pied des projets

On met le budget, on se fait plumer et tous les espoirs partent en fumée

J’ai échoué tant de fois quand j’essaie quelque chose

Cette chose, dis-moi, t’ose encore bosser?

Ouais j’ai donné, j’ai repris, j’ai aimé, j’ai même trahi

Y’a que maintenant que je sais vraiment pourquoi ta mère me haït

Sont-ils cool quand tu me guettes comme sous hypnose?

Je doute que leur but soit autre chose que de me nuire

Manière de dire: «Pourquoi t’es pas pire que nous ?»

Dire qu’on riait de toi quand t'étais gentil

On se dit tous les jours qu’on recommence à zéro

Positif dans la tête mais pas vraiment au fond de son cerveau

J’ai 20 ans, 4 ans de rap

Et seize ans de questions sur la vie et ses principes

Pendant que d’autres cherchent leur valeur dans des clips

Tu sais, chez moi on est tous tranquille

Y’a que toi qui parle fort, y’a que toi qui joue les oufs

Donc forcément y’a que toi qui a besoin de renfort

Pour vivre libre j’ai besoin d’ennemis

Pour gérer ma haine je peux jurer que les mauvais amis ça aide

Parce que tout seul, t’es qui?

T’es quoi?

Tu fais quoi?

Tu fais comme tout le monde, tu marches au pas, tu sais quoi?

De la banlieue à Paris, du 9.3 au 20−1

Les gars se croisent avec des regards nerveux juste parce qu’ils sont voisins

C’est naze — putain c’est vrai que c’est naze toutes ces phases

Juste pour montrer qu’il te manque une case

On ne choisit pas comment on vit

C’est la course contre la montre, ils m’auront pas

Ce que je suis, ce que l’on devient

19, je m’y suis fait tout seul, peu de fun

Esprit mafieux

Oxmo Puccino, tout pour le cash et chacun pour soi

Aujourd’hui toujours debout jusqu'à la fin

Sans être miso, elles restent mes pires ennemies

Je méprise l’amour: ça anime la haine qui amène à mourir

Mes yeux sont secs, ne peuvent pleurer

Les larmes de feu-meu m'éprouvent peu

Preuve d’un cœur qui ne bat plus…

Cependant je dis bonjour, bonsoir au crépuscule

J’ai le sens du respect, je m’excuse quand je te bouscule

En fin de compte on voit qu’y’a pas grand-chose de positif

On sait que la vie n’est pas rose

Et pourtant on cause toujours des même kiffs

Des mêmes spliffs consumés, des mêmes filles qu’on nique

De notre vie qui fond comme un King cône à la noix de coco

Exact, c’est comme ça que je la vois

Et puis c’est comme ça que je me vois plus tard, loin de tout

Mais surtout près de ceux qui respirent le même air que moi

Mes partenaires de galère, ma mille-fa

On ne choisit pas comment on vit

C’est la course contre la montre, ils m’auront pas

Ce que je suis, ce que l’on devient

19, je m’y suis fait tout seul, peu de fun

Esprit mafieux

Oxmo Puccino, tout pour le cash et chacun pour soi

Aujourd’hui toujours debout jusqu'à la fin

Black Mafia, illuminé qui l’a défia

Je ne m’imagine pas qui peut nous châtier?

Mijn Monte Cristo sigaar teint, donkere toekomst

Trieste halogeengeest, op de microfoon heb ik het traangasrijm

Houd meer van je moeder dan van wat dan ook ter wereld

Pauze - vader links, in elf van de twaalf gevallen

Hier sterven we allemaal, dezelfde dromen, gemeenschappelijke teleurstelling

Vaders hebben zonen die hun vader worden door zonen zoals zij te maken

Beide kanten, hetzelfde leven.

Voorzijde: flouze, Merco-Benz

Terug: moeders staan ​​heel vroeg op voor kleine bedragen

Buiten kletsen de zonen dezelfde stapel ta-cups vol ophef

Ze kopen dezelfde stapel dure kleren als deze

Als het leven een lied is, zijn zij het refrein

En aan het einde van elk vers herhalen ze: "Ik heb niets, ik heb niets,

Ik heb niets"

Allemaal gegrilde immigrantenkinderen zonder geld die dromen van een zoon op de universiteit

We zeggen tegen onszelf: "fuck de school en zijn BEP"

Het is het hele jaar door herfst en ik ben een boom

Homies vallen van mijn takken

De juryleden blijven onbewogen en laten me met een gebroken hart achter

Ik heb het niet alleen over mij, maar ook over jou, ik weet dat je dat weet

Als je ervoor kiest om erom te lachen in het bijzijn van je vrienden, weet ik dat je thuis doodgaat

Verdomme wat een trieste tekst, ik probeer vrolijk te zijn maar ik schrijf wat ik heb

We kiezen niet hoe we leven

Het is een race tegen de klok, ze krijgen me niet

Wat ik ben, wat we worden

19, heb het zelf gemaakt, beetje leuk

maffia geest

Oxmo Puccino, alles voor geld en iedereen voor zich

Vandaag nog staan ​​tot het einde

We praten over dezelfde onderwerpen, we zetten projecten op

We zetten de begroting op, we worden belazerd en alle hoop gaat in rook op

Ik heb zo vaak gefaald als ik iets probeer

Dit ding, vertel eens, durf je nog te werken?

Ja, ik gaf, ik nam terug, ik hield van, ik heb zelfs verraden

Nu pas weet ik echt waarom je moeder me haat

Zijn ze cool als je naar me kijkt zoals onder hypnose?

Ik betwijfel of hun doel iets anders is dan mij kwaad te doen

Manier om te zeggen: "Waarom ben je niet erger dan wij?"

Zeg dat er om je werd uitgelachen toen je aardig was

We vertellen onszelf elke dag dat we helemaal opnieuw beginnen

Positief in het hoofd maar niet echt in de achterkant van zijn brein

Ik ben 20, 4 jaar aan het rappen

En zestien jaar vragen over het leven en zijn principes

Terwijl anderen hun waarde zoeken in clips

Weet je, thuis zijn we allemaal stil

Alleen jij spreekt luid, jij bent het die de eieren speelt

Het is dus duidelijk dat alleen jij versterking nodig hebt

Om vrij te leven heb ik vijanden nodig

Om met mijn haat om te gaan, zweer ik dat slechte vrienden helpen

Want helemaal alleen, wie ben jij?

Wat ben je?

Wat doe je?

Je doet net als iedereen, je loopt in de pas, weet je wat?

Van de buitenwijken tot Parijs, van 9.3 tot 20−1

Jongens passeren elkaar met nerveuze blikken alleen maar omdat ze buren zijn

Het is klote - verdomme, het is waar dat al deze fasen klote zijn

Gewoon om te laten zien dat je een vierkantje mist

We kiezen niet hoe we leven

Het is een race tegen de klok, ze krijgen me niet

Wat ik ben, wat we worden

19, heb het zelf gemaakt, beetje leuk

maffia geest

Oxmo Puccino, alles voor geld en iedereen voor zich

Vandaag nog staan ​​tot het einde

Zonder miso te zijn, blijven ze mijn ergste vijanden

Ik veracht liefde: het wekt haat op die tot de dood leidt

Mijn ogen zijn droog, kan niet huilen

Tranen van vuur-meu testen me weinig

Bewijs van een hart dat niet meer klopt...

Maar ik zeg hallo, goedenavond in de schemering

Ik heb een gevoel van respect, mijn excuses als ik je push

Uiteindelijk zien we dat er niet veel positiefs is

We weten dat het leven niet rooskleurig is

En toch hebben we het altijd over dezelfde kiffs

Dezelfde spliffs geconsumeerd, dezelfde meisjes die we neuken

Van ons leven dat smelt als een kegel van een kokoskoning

Juist, zo zie ik het

En zo zie ik mezelf straks, even weg van alles

Maar vooral in de buurt van degenen die dezelfde lucht inademen als ik

Mijn kombuispartners, mijn mille-fa

We kiezen niet hoe we leven

Het is een race tegen de klok, ze krijgen me niet

Wat ik ben, wat we worden

19, heb het zelf gemaakt, beetje leuk

maffia geest

Oxmo Puccino, alles voor geld en iedereen voor zich

Vandaag nog staan ​​tot het einde

Zwarte maffia, verlicht die hem uitdaagde

Ik kan me niet voorstellen wie ons kan straffen?