Quand les larmes - Ophélie Winter

L’histoire est celle d’un amour trop parfait

Bien au-delà des mots, cachés dans le guetto

Deux êtres déjà promis s’aimaient en secret

Mais leurs familles leur imposent des devoirs

Rien ne pourra empêcher ce mariage arrangé

Le coeur en deuil elle se pliera à son vouloir

Mais dans ses rêves

Elle l’appelle pour qu’il se souvienne

Comme elle l’aime

Qu’elle lui reste à jamais fidèle

Quand les larmes

Ne peuvent atténuer le mal

Qu’il nous désarme

Que le temps s’est arrêté

Qu’il nous condamne

Et nous éloigne

De tout ce qui fait de nous des femmes

Elle passe ses journées derrière ses persiennes

A quoi bon se lever?

Pour qui se maquiller?

Quand la vie nous trahit, plus rien n’en vaut la peine

Les yeux perdus, noyée dans ses regrets

Son coeur est fatigué, l’amour est meurtrier

Seule dans son lit, elle attend que sa vie s’achève

Mais dans ses rêves

Elle l’appelle pour qu’il se souvienne

Comme elle l’aime

Qu’elle lui reste à jamais fidèle

Quand les larmes

Ne peuvent atténuer le mal

Qu’il nous désarme

Que le temps s’est arrêté

Qu’il nous condamne

Et nous éloigne

De tout ce qui fait de nous des femmes

Oh no!

Oh no!

Oh no no no no…

Aujourd’hui enfin elle repose en paix

Sa voix comme un écho

Résonne dans le guetto

Elle le gardera dans son coeur à tout jamais

Quand les larmes

Ne peuvent atténuer le mal

Qu’il nous désarme

Que le temps s’est arrêté

Qu’il nous condamne

Et nous éloigne

De tout ce qui fait de nous des femmes

Het verhaal is dat van een liefde die te perfect is

Ver voorbij woorden, verborgen in de guetto

Twee wezens die in het geheim al beloofd hadden van elkaar te houden

Maar hun families leggen hen plichten op

Niets kan dit gearrangeerde huwelijk stoppen

Met een rouwend hart zal ze zich naar zijn wil buigen

Maar in zijn dromen

Ze roept hem om te onthouden

Wat vindt ze ervan

Moge ze hem voor altijd trouw blijven

Wanneer de tranen

Kan de pijn niet verminderen

Laat hem ons ontwapenen

Die tijd heeft stilgestaan

Hij veroordeelt ons

En neem ons mee

Van alles wat ons vrouwen maakt

Ze brengt haar dagen door achter haar luiken

Wat is het nut van opstaan?

Voor wie draag je make-up?

Als het leven ons verraadt, is niets het waard

Ogen verloren, verdronken in spijt

Zijn hart is moe, liefde is moordend

Alleen in haar bed, wacht ze tot haar leven voorbij is

Maar in zijn dromen

Ze roept hem om te onthouden

Wat vindt ze ervan

Moge ze hem voor altijd trouw blijven

Wanneer de tranen

Kan de pijn niet verminderen

Laat hem ons ontwapenen

Die tijd heeft stilgestaan

Hij veroordeelt ons

En neem ons mee

Van alles wat ons vrouwen maakt

Oh nee!

Oh nee!

Oh nee nee nee nee...

Vandaag rust ze eindelijk in vrede

Zijn stem als een echo

Weerklinkt in het guetto

Ze zal het voor altijd in haar hart bewaren

Wanneer de tranen

Kan de pijn niet verminderen

Laat hem ons ontwapenen

Die tijd heeft stilgestaan

Hij veroordeelt ons

En neem ons mee

Van alles wat ons vrouwen maakt