It Ends With A Fall - Okkervil River

Wish I could remember why it mattered to me

It doesn’t matter to me

It doesn’t matter to me anymore

Now that you’re feeling fine

I’ll admit that — though I know it’s coming down

And see it shattering me — it doesn’t matter to me

And I’m not sadder for seeing it come

I’m not going to run

I will just come when I am called

You want to cut me off

Because I took too much

But don’t leave me alone

Take off your scarves, your winter coat

The night’s too cold

When we met I should have said

You’re like a sister to me

How all that kiss her just seem

Like puny suitors I can see through

How none will do, not for you

It might as well just be us two

And when I pulled you by the jacket

From the clattering street

You started flattering me

You started saying I was so strong

String me along, but I can’t become all that I’m called

And I can’t claim to know

What makes love die or grow

But I can still take control

And so refuse to just go home

Back down the hall

And as I crawl

As finally all the false confetti blooms up in this attic room

I’m going make my stand

I want to see both of your hands put down the phone

I won’t let you go

Although the moment stole my self-control

From us all and now it can only end with a fall

Ik wou dat ik me kon herinneren waarom het belangrijk voor me was

Het maakt mij niet uit

Het maakt me niet meer uit

Nu je je goed voelt

Ik geef dat toe, hoewel ik weet dat het eraan komt

En zie dat het me verbrijzelt — het maakt me niet uit

En ik ben niet bedroefder omdat ik het zie aankomen

Ik ga niet rennen

Ik kom gewoon als ik geroepen word

Je wilt me ​​afsnijden

Omdat ik te veel heb genomen

Maar laat me niet alleen

Doe je sjaals uit, je winterjas

De nacht is te koud

Toen we elkaar ontmoetten, had ik moeten zeggen:

Je bent als een zus voor mij

Hoe al die kus haar gewoon lijken

Als nietige vrijers waar ik doorheen kan kijken

Hoe niemand het zal doen, niet voor jou

Het kan net zo goed wij twee zijn

En toen ik je aan de jas trok

Van de kletterende straat

Je begon me te vleien

Je begon te zeggen dat ik zo sterk was

Bind me aan het lijntje, maar ik kan niet alles worden zoals ik word genoemd

En ik kan niet beweren dat ik het weet

Wat doet liefde sterven of groeien?

Maar ik kan nog steeds de controle overnemen

En dus weigeren om gewoon naar huis te gaan

Terug in de hal

En terwijl ik kruip

Nu eindelijk alle valse confetti opbloeit op deze zolderkamer

Ik ga mijn standpunt innemen

Ik wil jullie beide handen de telefoon zien neerleggen

Ik laat je niet gaan

Hoewel het moment mijn zelfbeheersing heeft gestolen

Van ons allemaal en nu kan het alleen maar eindigen met een val