A Stone - Okkervil River

Hot breath, rough skin

Warm laughs and smiling

The loveliest words whispered and meant

You like all these things

But, though you like all these things

You love a stone.

You love a stone

Because it’s smooth

And it’s cold

And you’d love most to be told

That it’s all your own

You love white veins, you love hard grey

The heaviest weight, the clumsiest shape

The earthiest smell, the hollowest tone

You love a stone

And I’m found too fast, called too fond of flames

And then I’m phoning my friends

And then I’m shouldering the blame

While you’re picking pebbles out of the drain, miles ago

You’re out singing songs, and I’m down shouting names

At the flickerless screen, going fucking insane

Am I losing my cool, overstating my case?

Well, baby, what can I say?

You know I never claimed that I was a stone

And you love a stone

You love a stone, because it’s dark, and it’s old

And if it could start being alive you’d stop living alone

And I think I believe that, if stones could dream

They’d dream of being laid side-by-side, piece-by-piece

And turned into a castle for some towering queen

They’re unable to know

And when that queen’s daughter came of age

I think she’d be lovely and stubborn and brave

And suitors would journey from kingdoms away

Just to make themselves known

And I think that I know the bitter dismay

Of a lover who brought fresh bouquets every day

When she turned him away to remember some knave

Who once gave just one rose, one day, years ago

Hete adem, ruwe huid

Warme lach en glimlach

De mooiste woorden fluisterden en betekenden

Je houdt van al deze dingen

Maar hoewel je al deze dingen leuk vindt

Je houdt van een steen.

Je houdt van een steen

Omdat het glad is

En het is koud

En je zou het liefste worden verteld

Dat het allemaal van jou is

Je houdt van witte aderen, je houdt van hard grijs

Het zwaarste gewicht, de onhandigste vorm

De meest aardse geur, de holste toon

Je houdt van een steen

En ik ben te snel gevonden, te dol op vlammen genoemd

En dan bel ik mijn vrienden

En dan draag ik de schuld

Terwijl je kiezels uit de afvoer plukt, mijlen geleden

Je zingt liedjes en ik roep namen neer

Op het flikkerloze scherm word je helemaal gek

Verlies ik mijn kalmte, overdrijf ik mijn zaak?

Nou schat, wat kan ik zeggen?

Je weet dat ik nooit heb beweerd dat ik een steen was

En je houdt van een steen

Je houdt van een steen, omdat hij donker en oud is

En als het zou gaan leven, zou je stoppen met alleen te leven

En ik denk dat ik geloof dat als stenen konden dromen

Ze zouden ervan dromen om stuk voor stuk naast elkaar gelegd te worden

En veranderd in een kasteel voor een torenhoge koningin

Ze kunnen het niet weten

En toen de dochter van die koningin meerderjarig werd?

Ik denk dat ze aardig, koppig en dapper zou zijn

En vrijers zouden reizen van koninkrijken weg

Gewoon om zichzelf bekend te maken

En ik denk dat ik de bittere ontsteltenis ken

Van een minnaar die elke dag verse boeketten bracht

Toen ze hem afwees om zich een schurk te herinneren

Wie gaf ooit maar één roos, één dag, jaren geleden