Song Of Our So-Called Friend - Okkervil River

Remember when our so-called friend would not call out to you

While tumbling loosely out a hole punched through your home?

It’s pretty clear, though you could hear, you truly finally knew

In time, I’ll tell his tale the way he’d like it told

Now he isn’t on the phone, his story might as well be so

Well, loving is as loving does

And I’d say we should know, because we both have loved, have lost, and are alone

Your face’s falling tears, to me they’re lovely and they’re dear

Though you don’t love me and it’s clear that I will never see you in my arms

There’s no room in your heart for even this finely-sharpened dart

Although I had started to think there might be hope, it isn’t so

So wake up, make up some new song again around the same tune

The water cools, the leaves they fall, the sun it bends, the summer ends

Our so-called friend doesn’t need you.

So proceed out the door and down the

street

December’s lying near, but in the oven’s heat this house is now a home

Sixty days of trips and stays you took to tell me, dear

That you cannot love me because you secretly still love a stone

Although I put my lips to your face, trying to push his kiss out of its place

Although my heart started to race, now it has slowed, I’ll let it go

Weet je nog dat onze zogenaamde vriend je niet wilde bellen

Terwijl je losjes uit een gat tuimelt dat door je huis is geperforeerd?

Het is vrij duidelijk, hoewel je het kon horen, wist je het echt eindelijk

Na verloop van tijd zal ik zijn verhaal vertellen zoals hij het graag zou willen vertellen

Nu hij niet aan de telefoon is, kan zijn verhaal net zo goed zo zijn

Nou, liefhebben is net zo lief

En ik zou zeggen dat we het zouden moeten weten, omdat we allebei hebben liefgehad, verloren hebben en alleen zijn

Tranen van je gezicht, voor mij zijn ze lief en dierbaar

Hoewel je niet van me houdt en het duidelijk is dat ik je nooit in mijn armen zal zien

Er is zelfs geen ruimte in je hart voor deze fijngeslepen dart

Hoewel ik begon te denken dat er misschien nog hoop was, is dat niet zo

Dus word wakker, verzin weer een nieuw nummer rond hetzelfde deuntje

Het water koelt af, de bladeren vallen, de zon buigt, de zomer eindigt

Onze zogenaamde vriend heeft je niet nodig.

Dus ga de deur uit en de

straat

December komt eraan, maar in de hitte van de oven is dit huis nu een thuis

Zestig dagen reizen en verblijven die je nam om me te vertellen, schat

Dat je niet van me kunt houden omdat je stiekem nog steeds van een steen houdt

Ook al leg ik mijn lippen op je gezicht, in een poging zijn kus van zijn plaats te duwen

Hoewel mijn hart begon te racen, is het nu langzamer geworden, ik laat het gaan