Dead Faces - Okkervil River

And we have fun we go laughing and running down to the water there by the sea

Where the body just floats like a rowboat and the moon’s like a harbor light

lit in the sky

And this picture’s got a woman who looks like you and a guy who looks just like

someone I’ve seen

When it turns out, I hope that it turns out, I hope that it turns out the way

that you dreamed

Embarcadero train station’s empty and I just cannot believe how long it takes

All the way home through the city everyone’s looking at least, it’s nice to

believe everyone’s looking

This picture’s got a woman who looks like you and a guy who looks just like

someone I’ve seen

When it turns out, I hope that it turns out, I hope that it turns out the way

that you dreamed

Ghostly faces at my living room window they are not scared of me cause they

know I can’t hurt them

They press up and see, in the lamp glow, all of the hurt and the love inside of

me

It’s their final duty

To see right through me

Twelve hours 'til the dawn

But we’ve got to hold on

Hold on to me, cause then we’ll keep running

Down to the water this morning, well nobody waits for you to believe

In ghosts lit by moonlight or dawning, or in this picture of you and me

En we hebben plezier, we gaan lachend en rennen naar het water daar bij de zee

Waar het lichaam gewoon drijft als een roeiboot en de maan als een havenlicht

verlicht in de lucht

En deze foto heeft een vrouw die op jou lijkt en een man die er precies zo uitziet als

iemand die ik heb gezien

Als het blijkt, ik hoop dat het uitkomt, ik hoop dat het zo uitkomt

dat je droomde

Embarcadero treinstation is leeg en ik kan gewoon niet geloven hoe lang het duurt

De hele weg naar huis door de stad kijkt iedereen tenminste, het is leuk om

geloof dat iedereen kijkt

Op deze foto staat een vrouw die op jou lijkt en een man die er precies zo uitziet

iemand die ik heb gezien

Als het blijkt, ik hoop dat het uitkomt, ik hoop dat het zo uitkomt

dat je droomde

Spookachtige gezichten bij het raam van mijn woonkamer, ze zijn niet bang voor mij omdat ze

weet dat ik ze geen pijn kan doen

Ze drukken omhoog en zien, in de gloed van de lamp, alle pijn en liefde binnenin

mij

Het is hun laatste taak

Om dwars door me heen te kijken

Twaalf uur tot de dageraad

Maar we moeten volhouden

Houd me vast, want dan blijven we rennen

Vanmorgen naar het water, nou niemand wacht tot je het gelooft

In geesten verlicht door maanlicht of dageraad, of in deze foto van jou en mij