Ошибки - ОДИН.ВОСЕМЬ

Время постой,

Годы за моей спиной так дороги!

Эти дороги.

Каждый новый день превращается в бой,

Но снова те же обиваем пороги.

Чем реже идем вперед, тем чаще опускаются руки.

Желание достичь лучшего переходит в муки.

В глазах пелена, а небо сильнее давит к земле.

Лица меняются с теченьем цифр в календаре.

Эй, куда там нам, делай сам выводы,

Катиться с внешним миром или же искать другие выходы.

Стоит ли падать, когда некому поднять.

Надо ли любить, надеяться, верить и пытаться понять

До конца всю суть вопросов.

Лететь к самому дну, вставляя палки в колеса.

Здоровый интерес сменяется синдромом длинного носа.

Корыстные улыбки, лишение голоса…

Сколько пройдено верст, сколько истоптано метров,

А нас по-прежнему сносит порывом ветра.

Пытаясь найти истину в обрывках фраз,

Учись смотреть на мир шире раскрытых глаз.

А я всё же парил в небесах,

Слышал правду в чужих голосах.

В глаза стелил место лестному слову,

И продолжал срываться подобно снежному кому.

И мы ведомы…

Осколкам скал не дано парить в небе.

Быть может глупо, но я тупо верил в то, что…

Спирали времени, в теме с теми ли мы…

Сможем ли починить неисправность в механизме.

Винты крепки, нервы вскипают от накала.

Оступился, а ведь до истины так было мало.

В зрачках пеплом разлетались пережитки былого.

Но все же на пути прямом много ответвлений.

Пытался свернуть горы, пуская реки вспять.

Придет зима, опять станет холодать.

Время постой,

Годы за моей спиной так дороги!

Эти дороги.

Каждый новый день превращается в бой,

Но снова те же обиваем пороги.

Размениваю годы, всё так же по боку любая мода.

Всё так же мало надо чиркать, чтоб загореться чем-то новым.

Внутри битов я дома — победа или промах.

Ошибок тяжкий ворох на плечах.

Не понаслышке знаю, что такое страх.

Как ненавидеть и любить в замкнутых кругах.

Как предавать себя ради других, потом теряться

В новых ситуациях, в быстром потоке информации.

И каково меняться каждую секунду,

Признавая собственную слабость, видя прошлое повсюду.

Не лучшими моментами, как лезвием мачеты,

Исполосована память, кровоточат куплеты.

Ошибок сделано гораздо больше, чем шагов,

Ведущих к новой череде дорог и тупиков.

Машу вчерашнему себе без сожалений,

Видя завтрашнего на тропе побед и поражений.

Время постой,

Годы за моей спиной так дороги!

Эти дороги.

Каждый новый день превращается в бой,

Но снова те же обиваем пороги.

Wacht tijd

De jaren achter mij zijn zo kostbaar!

Deze wegen.

Elke nieuwe dag verandert in een gevecht

Maar opnieuw stuitten we op dezelfde drempels.

Hoe minder we vooruit gaan, hoe vaker we opgeven.

Het verlangen om het beste te bereiken verandert in een kwelling.

Er zit een sluier in de ogen en de lucht drukt harder tegen de aarde.

Gezichten veranderen met het passeren van nummers op de kalender.

Hé, waar gaan we heen, trek je eigen conclusies,

Rol mee met de buitenwereld of zoek andere uitgangen.

Is het de moeite waard om te vallen als er niemand is om het op te rapen.

Is het nodig om lief te hebben, te hopen, te geloven en te proberen te begrijpen?

Tot het einde, de essentie van de vragen.

Vlieg naar de bodem en steek stokken in de wielen.

Gezonde interesse maakt plaats voor het lange-neussyndroom.

Zelfbedieningsglimlachen, stemdeprivatie ...

Hoeveel werst is er afgelegd, hoeveel meter is er vertrapt,

En we worden nog steeds weggeblazen door een windvlaag.

Proberen de waarheid te vinden in fragmenten van zinnen,

Leer de wereld breder te bekijken dan open ogen.

En ik zweefde nog steeds in de lucht,

Ik hoorde de waarheid in de stemmen van andere mensen.

Hij legde een plaats voor een vleiend woord in zijn ogen,

En hij bleef breken als een sneeuwbal.

En we zijn ons bewust...

Scherven van rotsen mogen niet in de lucht zweven.

Het is misschien stom, maar ik geloofde stom dat...

Spiralen van tijd, hebben we hetzelfde onderwerp met die ...

Kunnen we een storing in het mechanisme verhelpen.

De schroeven zijn sterk, de zenuwen koken van de hitte.

Ik struikelde, maar het was niet genoeg om de waarheid te achterhalen.

Overblijfselen van het verleden strooiden als as in de pupillen.

Maar toch zijn er veel takken op het rechte pad.

Probeerde bergen te verzetten door rivieren terug te draaien.

De winter komt eraan, het wordt weer koud.

Wacht tijd

De jaren achter mij zijn zo kostbaar!

Deze wegen.

Elke nieuwe dag verandert in een gevecht

Maar opnieuw stuitten we op dezelfde drempels.

Ik wissel van jaar, toch aan de kant van elke mode.

Toch hoef je niet veel te krabben om vlam te vatten met iets nieuws.

Binnen de beats ben ik thuis - win of mis.

Fouten zijn een zware berg op de schouders.

Ik weet uit de eerste hand wat angst is.

Hoe te haten en liefhebben in gesloten kringen.

Hoe je jezelf verraadt voor anderen en dan verdwaalt

In nieuwe situaties, in een snelle informatiestroom.

En hoe het is om elke seconde te veranderen

Hun eigen zwakheid herkennen, het verleden overal zien.

Niet de beste momenten, zoals een kapmes,

Het geheugen is ingekort, coupletten bloeden.

Fouten gemaakt veel meer dan stappen,

Leidt tot een nieuwe reeks wegen en doodlopende wegen.

Ik zwaai naar het zelf van gisteren zonder spijt,

Morgen zien op het pad van overwinningen en nederlagen.

Wacht tijd

De jaren achter mij zijn zo kostbaar!

Deze wegen.

Elke nieuwe dag verandert in een gevecht

Maar opnieuw stuitten we op dezelfde drempels.