Ручей - ОДИН.ВОСЕМЬ

Впервые больно упав я осознал твёрдо

Всем наплевать кто ты такой и какого ты сорта

Видят только то, что могут и то, что удобно

Сытому не понять голодного, нищему — модного

Если бы не моя глупая вера в людей

Карабкался бы на вершину или стал ей?

Но то, что считается пиком, для меня тупик

И я не вижу смысла оставлять там единственный миг

Жив ли ты или давно поник?

Жив ли дух человека, что ты в зеркале так видеть привык?

Я не хотел услышать чужие цитаты

Действительно ли важно кем ты был вчера или будешь завтра?

Разве нас определяет этот злой рок

Рисуя только границы стены и потолок

Как в тупике, будто выход замуровали

Мне стали яснее видны детали, что так давно сломались

В синем пламени дней

Кости станут прочней

Словно чистый ручей

Вера близких людей

В синем пламени дней

Сердце бьется сильней

Словно чистый ручей

Ты для близких людей

Еще раз больно упав я понял это строго

Меня не существует без людей посланных богом

И независимость тут не при чем как и мой стержень

Нелепо думать, что ты одинок если повержен

Раны стянутся, но картина не будет полной

Прямо сейчас ты нужен кому-то, кто также сломлен

Здесь не до шуток, живем один раз, послушай

Здесь не до чуши о силе духа и падших душах

Если веришь в неизменность своих идеалов

То лучше пока оставаться в приделах дивана

То, что не видно в одиночку, мы найдем вместе

Те кто со мной все эти годы, сейчас в этой песне

Мы слышим разные звуки и смыслы

И может когда-то увидимся не только в письмах

Годы качают маятник туда-сюда,

Но как и прежде люди что вокруг меня — это и есть я

В синем пламени дней

Кости станут прочней

Словно чистый ручей

Вера близких людей

В синем пламени дней

Сердце бьется сильней

Словно чистый ручей

Ты для близких людей

Voor de eerste keer pijnlijk vallen, realiseerde ik me stevig

Het maakt niemand uit wie je bent en wat voor soort je bent

Ze zien alleen wat ze kunnen en wat handig is

De verzadigde kan de hongerige niet begrijpen, de bedelaar kan de modieuze niet begrijpen

Als niet voor mijn stomme geloof in mensen

Zou je naar de top klimmen of het worden?

Maar wat als een piek wordt beschouwd, is voor mij een doodlopende weg

En ik zie geen reden om daar ook maar een moment te laten

Leef je nog of ben je al lang weg?

Leeft de geest van een mens, wat ben je gewend om zo in de spiegel te zien?

Ik wilde de citaten van andere mensen niet horen

Maakt het echt uit wie je gisteren was of ben je morgen?

Definieert dit slechte lot ons?

Door alleen de randen van de muur en het plafond te tekenen

Als op een doodlopende weg, alsof de uitgang dichtgemetseld is

De details die zo lang geleden zijn verbroken, zijn me duidelijker geworden.

In de blauwe vlam van dagen

Botten worden sterker

Als een heldere stroom

Geloof van dierbaren

In de blauwe vlam van dagen

Hart klopt sterker

Als een heldere stroom

Je bent voor dierbaren

Nogmaals, pijnlijk vallend, begreep ik dit strikt

Ik besta niet zonder mensen gezonden door God

En onafhankelijkheid heeft er niets mee te maken, net als mijn kern

Het is belachelijk om te denken dat je alleen bent als je verslagen bent

Wonden krimpen, maar het beeld is niet compleet

Op dit moment heeft iemand die ook gebroken is jou nodig

Geen grappen hier, we leven maar één keer, luister

Er is geen onzin over standvastigheid en gevallen zielen hier

Als je gelooft in de onveranderlijkheid van je idealen

Het is beter om nu op de bank te blijven

Wat niet alleen wordt gezien, zullen we samen vinden

Degenen die al die jaren bij me zijn, zijn nu in dit lied

We horen verschillende geluiden en betekenissen

En misschien zullen we elkaar ooit zien, niet alleen in letters

Jaren zwaaien de slinger heen en weer,

Maar zoals voorheen, zijn de mensen om me heen ik

In de blauwe vlam van dagen

Botten worden sterker

Als een heldere stroom

Geloof van dierbaren

In de blauwe vlam van dagen

Hart klopt sterker

Als een heldere stroom

Je bent voor dierbaren