Почти фантастика - ОДИН.ВОСЕМЬ

Нужно внутри самого себя разрешить быть всему, что происходит вокруг и везде.

И пускай все останется на своих местах.

Пускай все останется, так как есть,

А Освенцим?

А Освенцим пускай тоже останется на своем месте

Глядя в окно из высотного здания

Я созерцает эволюцию сознания — от атома до мироздания

Целая жизнь, как электронное послание

Хлопок одной ладони в тишине полного осознания

Ты можешь не услышать то, что хотел

MC 1 и 8 эфемернее внутренних стен

И мы сильнее, чем думаем, когда думаем не так, как все

Уныние легло пылью на взлётной полосе

Рука всегда протянута в твою сторону

Перемены неизбежны там, где все этапы пройдены

Вспомни, что всё — одно, и ты — частица каждого

В космической утробе мы встречались не однажды

От нано-роботов до солнечных печатей Майя

Непреходящее сейчас открывает все тайны

В объятиях тишины личное тает

Только смотрящий в себя что-то увидит и что-то познает

Скорость и пластика, страсти, как замены счастья

Как атомы сплетаются слова… Это почти фантастика!

Ты можешь ничего не искать,

Но прямо здесь и сейчас ответы останутся ждать

Бог из пластика!

Власти, как вечная свастика

Маски и тени вокруг тебя… Это почти фантастика!

Мы можем ничего не найти,

Но только здесь и сейчас вопросы готовы уйти

Меняя ракурсы, меняешься сам, следуя новым вехам

Всё предопределяется свыше, даже помехи

Борьба с режимом — тот же бой с тенью

Лишь побеждая себя можно опять возобновить движение

Кипение масс, неравнодушный глас

Впоследствии шумиха с освоением неслабых касс

И вспомни, чьими руками вершится этот хаос

Чем руководствуется пастырь и спорит без пауз?

Маршруты кажутся длинными, коридоры пыльным

Лица вокруг унылыми, а зло неистребимым

Тона сгущаются до самых тёмных

Когда ты молод, а дыры в душе уже безнадёжно огромны

Мир как зеркало, улыбка питает его

Сон отступает и во всех коридорах светло

Движение одно, окно в универсум открыто

Я буду ждать тебя там, среди побед и быта

Припев:

Скорость и пластика, страсти, как замены счастья

Как атомы сплетаются слова… Это почти фантастика!

Ты можешь ничего не искать,

Но прямо здесь и сейчас ответы останутся ждать

Бог из пластика!

Власти, как вечная свастика

Маски и тени вокруг тебя… Это почти фантастика!

Мы можем ничего не найти,

Но только здесь и сейчас вопросы готовы уйти

Мы несомненно испытываем искреннее желание помогать другим людям,

но мы так же не хотим быть проигравшими, верно?

Мы хотим быть лучшими, а это значит, что для кого-то мы непременно будем

плохими.

И всем уже понятно, что делая человеку добро, мы подчас освобождаем

его от очень важных испытаний, а значит лишаем возможности совершенствоваться и

с этой точки зрения, добрые и верные друзья это действительно худшие враги

И нет конца и края всем этим потрясающим парадоксам

Итак куда же деться от всего этого хаоса противоречий, раздирающих наши сердца

и головы?

И как нам понять, наконец, что всё к чему мы прикасаемся,

и то как мы общаемся с людьми и предметами, как используем их в своей жизни,

то, что мы думаем и чувствуем в связи с ними, всё это определяет,

какого качества будущее мы творим

Je moet jezelf toestaan ​​om alles te zijn wat er rondom en overal gebeurt.

En laat alles op zijn plaats blijven.

Laat alles blijven zoals het is

En Auschwitz?

En laat Auschwitz ook op zijn plek blijven

Uit het raam kijken vanuit een hoog gebouw

Ik overweeg de evolutie van bewustzijn - van het atoom tot het universum

Een leven is als een e-mail

Het klappen van één hand in de stilte van volledig bewustzijn

Het kan zijn dat u niet hoort wat u wilde

MC 1 en 8 zijn vluchtiger dan binnenmuren

En we zijn sterker dan we denken als we anders denken dan alle anderen

De moedeloosheid lag als stof op de landingsbaan

De hand is altijd uitgestrekt in uw richting

Verandering is onvermijdelijk waar alle stadia zijn doorlopen

Onthoud dat alles één is en dat jij een deel van iedereen bent

In de kosmische baarmoeder hebben we elkaar meer dan eens ontmoet

Van nanorobots tot Maya-zonnezegels

Het onvergankelijke onthult nu alle mysteries

In de armen van de stilte smelt het persoonlijke

Alleen wie in zichzelf kijkt, ziet iets en weet iets.

Snelheid en plasticiteit, passie als substituut voor geluk

Hoe atomen woorden verstrengelen ... Het is bijna fantastisch!

Je kunt nergens naar zoeken

Maar hier en nu zullen de antwoorden blijven wachten

Kunststof God!

Kracht als een eeuwige swastika

Maskers en schaduwen om je heen... Het is bijna fantastisch!

Het kan zijn dat we niets vinden

Maar alleen hier en nu zijn vragen klaar om te vertrekken

Door van invalshoek te veranderen, verander je jezelf en volg je nieuwe mijlpalen

Alles is van bovenaf bepaald, zelfs interferentie

De strijd tegen het regime is dezelfde strijd met de schaduw

Alleen door jezelf te verslaan kun je de beweging weer hervatten

Kokende massa's, onverschillige stem

Vervolgens ontstond de hype met de ontwikkeling van sterke box office

En onthoud wiens handen deze chaos is

Wat leidt de herder en debatteert zonder pauzes?

De routes lijken lang, de gangen zijn stoffig

De gezichten rondom zijn saai en het kwaad is onverwoestbaar

Tonen worden dikker tot de donkerste

Als je jong bent en de gaten in je ziel al hopeloos groot zijn

De wereld is als een spiegel, een glimlach voedt haar

De slaap neemt af en het is licht in alle gangen

Beweging is één, het venster naar het universum staat open

Ik zal daar op je wachten, tussen overwinningen en het dagelijks leven

Refrein:

Snelheid en plasticiteit, passie als substituut voor geluk

Hoe atomen woorden verstrengelen ... Het is bijna fantastisch!

Je kunt nergens naar zoeken

Maar hier en nu zullen de antwoorden blijven wachten

Kunststof God!

Kracht als een eeuwige swastika

Maskers en schaduwen om je heen... Het is bijna fantastisch!

Het kan zijn dat we niets vinden

Maar alleen hier en nu zijn vragen klaar om te vertrekken

We hebben zeker een oprecht verlangen om andere mensen te helpen,

maar we willen toch ook geen verliezers zijn?

We willen de beste zijn, wat betekent dat we dat voor iemand zeker zullen zijn

slechte.

En het is voor iedereen al duidelijk dat we door goed te doen voor een persoon, we soms bevrijden

van zeer belangrijke proeven, wat betekent dat we hem de kans ontnemen om te verbeteren en

vanuit dit oogpunt zijn goede en echte vrienden echt de ergste vijanden

En er komt geen einde aan al deze verbazingwekkende paradoxen

Dus waar kunnen we ontsnappen aan al deze chaos van tegenstrijdigheden die onze harten verscheuren

en hoofden?

En hoe kunnen we uiteindelijk begrijpen dat alles wat we aanraken,

en hoe we communiceren met mensen en objecten, hoe we ze gebruiken in ons leven,

wat we denken en voelen in verband met hen bepaalt dit alles,

wat voor toekomst creëren we