Волны - ОДИН.ВОСЕМЬ

Помнишь, как ночи напролёт мы мечтали о море,

Глядя на тонкую полоску света из коридора?

Ранние зимние подъёмы, ветхие шторы.

Из мебели только кровать, согретая любовью.

Хрупкий силуэт с обжигающим сердцем.

Отдал тебе своё, оставив частицу для песни.

Везде, где нет тебя тесно, даже под кожей.

Освободи меня, я так устал быть осторожным.

Может, мы путаем простое со сложным и всё же,

Душа теперь на двоих, дыхание тоже.

Благодарю Создателя за каждый день подаренный,

За то, что вижу луч света вместо ночных кошмаров.

Волны.

Закончились слоги и буквы.

Слегка прикрыты глаза, достаточно звуков.

Нет болевых ощущений на месте прошлых ран,

Я растворился в тебе каплей, мой океан.

Я растворился в тебе каплей, мой океан.

Быт ставит капканы, проверяя на прочность

Наши клятвы.

Ты, как всегда, сосредоточена.

Синица в тёплых ладонях во время града,

Улыбки мне не скрыть, знаю, как нам это надо.

Волны подвластны ветрам, штормы неизбежны.

Тихо засыпаем в обнимку, укрывшись надеждой.

Листва едва пропускает свет фонарей.

Утро по привычке нас разлучит на несколько дней.

Дорога стала вытеснять дом,

Каждая буква на экране телефона твердит об одном:

Время безжалостно.

Платим по счетам исправно.

Ресницы касаются друг друга легко и плавно.

Плевать на планы, главное — ты со мной рядом.

Помни, дыхание одно.

Слякоть и прохладу

Сменило море за окном, восходы ранние…

Опять не сплю, мечтаю стать твоим океаном.

Weet je nog hoe we de hele nacht van de zee droomden,

Kijken naar een dunne strook licht vanuit de gang?

Vroege winter komt op, vervallen gordijnen.

Van het meubilair, alleen een bed verwarmd door liefde.

Een kwetsbaar silhouet met een brandend hart.

Ik gaf je de mijne en liet een deeltje achter voor het lied.

Waar je ook bent, niet in de buurt, zelfs onder de huid.

Laat me los, ik ben het zo moe om voorzichtig te zijn.

Misschien verwarren we het eenvoudige met het complexe en toch,

De ziel is nu voor twee, de adem ook.

Ik dank de Schepper voor elke gegeven dag,

Voor het zien van een lichtstraal in plaats van nachtmerries.

Golven.

De lettergrepen en letters zijn voorbij.

Iets gesloten ogen, genoeg geluiden.

Geen pijn op de plaats van eerdere wonden,

Ik loste in jou op als een druppel, mijn oceaan.

Ik loste in jou op als een druppel, mijn oceaan.

Het leven zet vallen, testen op kracht

Onze geloften.

Je bent zoals altijd gefocust.

Mees in warme handpalmen tijdens hagel,

Ik kan mijn glimlach niet verbergen, ik weet hoe we het nodig hebben.

Golven zijn onderhevig aan wind, stormen zijn onvermijdelijk.

Rustig vallen we in slaap in een omhelzing, bedekt met hoop.

De bladeren lieten nauwelijks het licht van de lantaarns door.

De ochtend zal ons uit gewoonte een aantal dagen van elkaar scheiden.

De weg begon het huis te verdringen,

Elke letter op het telefoonscherm zegt één ding:

De tijd is genadeloos.

We betalen onze rekeningen netjes.

Wimpers raken elkaar gemakkelijk en soepel aan.

Ik geef niet om plannen, het belangrijkste is dat je naast me zit.

Onthoud dat er maar één adem is.

Modder en koelte

De zee is buiten het raam veranderd, de zonsopgangen zijn vroeg...

Nogmaals, ik slaap niet, ik droom ervan jouw oceaan te worden.