Habitantes - Santaflow, Norykko

A principios del siglo veintiuno, la Tierra era un lugar enfermo

Sus pobladores

Saturados de estímulos externos

Que adormecían sus cerebros

Habían perdido la capacidad de sentir

De empatizar con otros seres humanos

De pensar por sí mismos

Y en los albores de la civilización global

Una inmersa descarga de información incoherente

Sacudió el entrelazado tejido cibernético

Por el que estaban conectados

Ese fue el inicio de la revolución, la revolución de sus habitantes

Aletargados, impedidos, habitantes

Prisioneros, inconscientes, dominados sin saberlo ver

Gente corriente bajo el sol

Tú, yo, los bellos durmientes

Por aquí todo bien

Yo tengo internet, ¿Y qué más podría querer?

Amén, la tele está bien

Llego a fin de mes, hay leche dentro del café

No te preocupes por mañana, esta tarde todo está okey

Mierda, algo me falla, ya no funcionan esas palabras

Como un despertar, siento mi alma llorar

No entiendo por qué no encuentro mi fe

De repente cambia el color, algo me duele en mi interior

Puedo ver los ojos de la gente que pasa

Duda, decepción, moscas en la red

Aire viciado a mi alrededor, siento estrecharse la habitación

Y un enorme cúmulo de polución

Coronando el cielo de nuestra prisión

Voces gritando y solo hay silencio

Quiero moverme pero no puedo

Esto no es como los videojuegos

No hay punto de salvado ni tengo varios intentos (¿ok?)

Almas que divagan y no saben dónde van

Pollos sin cabeza ni alas para volar

Hombres sin creencias que caminan por inercia

En esta tierra en decadencia pintada de oscuridad

Tipos sin escrúpulos tienen la autoridad

Pláticas infestas contrarias a la verdad

Locos comandantes sostienen sus estandartes

Apostándose a los naipes a toda la humanidad

Aletargados, impedidos, habitantes

Prisioneros, inconscientes, dominados sin saberlo ver

Cómo saber (¿Cómo?) donde están las respuestas

Cegados por la luz (luz), sordos por estridencias

En este mundo loco, en esta tierra enferma

Privada de memoria por heridas de guerra

Quisiera adormilarme, sentirme como antes

Poder rebobinar, parar en ese instante

Hace 5 minutos la cosa era más fácil

Aunque cuando sigues al conejo no hay escape

Y me niego a creer, no puede ser

Que ya esté escrito en el papel

El rumbo de este barco a la deriva

Kamikaze y suicida que está a punto de caer

Si yo desperté, otros también, hay esperanza al parecer

No somos inocentes solo entes supervivientes

Que cuestionan su papel

Quiero volar, a otro lugar

Reencarnarme en otro ser espacial

Supercósmico, extraplanetario y divino

Echar un pulso al destino

Y despegar, quiero ver lo que hay más allá

Tener un encuentro especial

Alienígenas que nos muestren otros caminos

Redescubrir el sentido

Aletargados, impedidos, habitantes

Prisioneros, inconscientes, dominados sin saberlo ver

Aletargados, impedidos, habitantes

Aan het begin van de eenentwintigste eeuw was de aarde een zieke plek

zijn bewoners

Verzadigd met externe prikkels

dat verdoofde hun hersens

Ze hadden het vermogen om te voelen verloren

Inleven in andere mensen

voor zichzelf denken

En aan het begin van de wereldwijde beschaving

Een meeslepende download van inconsistente informatie

Het schudde het verweven cybernetische weefsel

waarmee ze verbonden waren

Dat was het begin van de revolutie, de revolutie van haar inwoners

Lethargisch, gehandicapt, inwoners

Gevangenen, bewusteloos, domineerden zonder het te weten

Mensen rennen onder de zon

Jij, ik, de slapende schoonheden

alles goed hier

Ik heb internet, en wat wil ik nog meer?

Amen, de televisie is prima

Ik bereik het einde van de maand, er zit melk in de koffie

Maak je geen zorgen over morgen, vanmiddag is alles ok

Shit, er is iets mis met mij, die woorden werken niet meer

Als een ontwaken voel ik mijn ziel huilen

Ik begrijp niet waarom ik mijn geloof niet kan vinden

Plots verandert de kleur, iets doet pijn in mij

Ik zie de ogen van voorbijgangers

Twijfel, teleurstelling, vliegen in het net

Muffe lucht om me heen, ik voel de kamer smal

En een enorme opeenhoping van vervuiling

De hemel van onze gevangenis bekronen

Stemmen schreeuwen en er is alleen stilte

Ik wil verhuizen, maar ik kan niet

Dit is niet zoals videogames

Er is geen opslagpunt en ik heb ook geen verschillende pogingen (ok?)

Zielen die ronddwalen en niet weten waar ze heen gaan

Kippen zonder kop of vleugels om te vliegen

Mannen zonder geloof die door traagheid lopen

In dit rottende land geschilderd in duisternis

Gewetenloze jongens hebben de autoriteit

Geteisterde gesprekken die in strijd zijn met de waarheid

Gekke commandanten houden hun spandoeken vast

Wedden op de kaarten voor de hele mensheid

Lethargisch, gehandicapt, inwoners

Gevangenen, bewusteloos, domineerden zonder het te weten

Hoe weet (hoe?) waar de antwoorden zijn

Verblind door licht (licht), doof door schrilheid

In deze gekke wereld, in dit zieke land

Beroofd van geheugen door oorlogswonden

Ik zou graag in slaap willen vallen, zoals voorheen

In staat zijn om terug te spoelen, stop nu meteen

5 minuten geleden was alles makkelijker

Hoewel er geen ontsnapping mogelijk is als je het konijn volgt

En ik weiger te geloven, het kan niet zijn

Dat het al op papier staat

De koers van dit drijvend schip

Kamikaze en zelfmoord die op het punt staat te vallen

Als ik wakker werd, ook anderen, lijkt er hoop te zijn

We zijn niet onschuldig, alleen overlevende entiteiten

die hun rol in twijfel trekken

Ik wil vliegen, naar een andere plaats

Reïncarneren in een ander ruimtewezen

Superkosmisch, buitenplanetair en goddelijk

Gooi een puls naar het lot

En opstijgen, ik wil zien wat daarachter ligt

een speciale ontmoeting hebben

Buitenaardse wezens om ons andere manieren te laten zien

betekenis herontdekken

Lethargisch, gehandicapt, inwoners

Gevangenen, bewusteloos, domineerden zonder het te weten

Lethargisch, gehandicapt, inwoners