Tarde o Temprano - Santaflow

A pesar de males, como la crisis que vivimos, intento ser positivo

Pero hay realidades que nos rodean que me hacen reflexionar

Yo no tengo la soluciones

Sólo sé que la vida nos pone a prueba y, a veces

Es difícil elegir el camino correcto

Pero creo que rendirse siempre es la peor opción

Estas son sólo tres historias de personas normales

Como tú y como yo a quienes las circunstancias, pusieron en situaciones límite

(¡Voy!)

Soy Sergio, soy hijo de obreros

Dejé el colegio por ganar dinero

Tengo 18, soy mayor de edad

Pero, hace ya dos años que empecé a currar

De lunes a viernes tengo que madrugar

Descargo y cargo camiones en la zona industrial

Mi contrato es de 8 horas, pero siempre hago más

Mis derechos, más bien pocos cuando quieran me pueden echar

Así es la agencia del trabajo temporal

Se aprovechan de la crisis y te explotan sin piedad

«No protestes, chico, o a la puta calle irás»

Pero todo tiene un límite y no sé cuánto puedo tragar

Busco alternativas a este infierno

No aguanto a mi encargado una semana más, le quiero pegar

En momentos de dificultad, se afina el ingenio

Tengo un plan, mi hobby de la infancia me puede salvar

Mi viejo tiene un local, voy a montar un taller

Arreglaré bicicletas, no se me da mal

Pero el gobierno te impone kilos de impuestos que debes pagar

Antes de arrancar, de empezar a andar

(¡Qué os jodan pues!)

Un colega de un colega trae buen material

Cosas que muchos en el barrio quisieran comprar

Conozco gente acá y allá, me sé relacionar

Si invierto el sueldo de este mes se multiplicará

Mi chica dice que no juegue con fuego

Porque sabe de muchos que están en el talego

Yo necesito un cambio porque no me quedan ánimos

Tengo el cuerpo hecho papilla y por un sueldo mínimo

Confía en mí, yo tengo instinto

No como esos mamones indiscretos, no, yo soy distinto

Mira cuánta pasta he conseguido en un mes

No te inquietes, súbete a mi moto nueva y te invito a comer

Como una bruma que se va acercando

Y, poco a poco, nos está tragando

Puedo sentir cómo se extiende este ambiente viciado

No te confíes, ninguno estamos a salvo

Ante esa soga que se va tensando

Hay quien se ahoga y quien está luchando

Queremos salir adelante y estamos atados

Y va a romperse la cuerda tarde o temprano

Mi nombre es Mónica, quiero acabar

La carrera de ingeniera que empecé a estudiar

Saco medias de notable y no llegué a alcanzar

Por dos décimas la beca y la estoy pasando mal

Mi padre está amargado y me tuve que ir de casa

Hoy comparto piso y pago el alquiler

Los libros, el transporte, el teléfono, internet

La comida en este cuchitril empieza a ser escasa

En la tarde llego muerta a estudiar a la facultad

Madrugo para limpiar tres oficinas y un portal

Sirvo copas por la noche el fin de semana en un bar

El domingo no descanso, sé que el lunes volveré a empezar

Estoy cansada, no aguanto más

Voy a enfermar y no puedo faltar a trabajar

Debo dinero a un familiar, ya no me puedo concentrar

Ni con café, baja mi rendimiento en la universidad

¿Habré vivido para anda esta odisea?

¡No!

Voy a acabar estos estudios como sea (Sí)

Aprendí que no debo desistir jamás

Y a buscar soluciones desesperadas si no hay más

No tengo nada que vender, salvo mi cuerpo

Y sé que hay tipos con dinero bien dispuestos a pagar

Cuelgo un anuncio clasificado y a esperar

Esa llamada con miedo y necesidad

Tengo clientes y en un par de noches gano más dinero

Que en una semana entera con mi antiguo empleo

Tengo tiempo de estudiar cuando hay examen, pero

Me siento sucia, me acostumbraré, espero

Recuerdo cuando el sexo era divertido

Ahora siento arcadas al sentir jadear a desconocidos

Ahorraré, sacaré el título y me iré de aquí

¡Qué se hunda lejos de mí este país podrido!

Como una bruma que se va acercando

Y, poco a poco, nos está tragando

Puedo sentir cómo se extiende este ambiente viciado

No te confíes, ninguno estamos a salvo

Ante esa soga que se va tensando

Hay quien se ahoga y quien está luchando

Queremos salir adelante y estamos atados

Y va a romperse la cuerda tarde o temprano

(Bien…)

Me llamo Antonio, he cumplido los 53

Tengo un auto familiar y una hipoteca que

No sé cómo afrontar desde que me enteré

Me botan de la empresa a la que media vida dediqué

26 años trabajando en esa fábrica de coches

Con turno rotativo, días y noches

No me quejé jamás, fui buen profesional

¿A dónde voy con mi edad?

No sé hacer nada más

Sólo una vez tuve que usar la baja laboral

Para operarme de vesícula biliar, por Dios

Una patada en el culo es mi recompensa

El gobierno abarata el despido a las empresas

No encuentro empleo y he probado en todas partes

Ya se nos acaban los ahorros, ¿qué vamos a hacer?

Con el sueldo de mi mujer no cubrimos el mes

Y, lo peor, tenemos tres bocas que alimentar

Tonino hacía taekwondo, Marta ballet

Pablito, el más pequeño, natación

Yo sé, que no hubo más opción que tomar la decisión

De sacarlos de sus clases, pero me dolió, joder

Pasan los meses, comer es lo primero

Ya están atrasándose las cosas por pagar

La familia nos ayuda en lo que puede, pero

Son tiempos difíciles y el banco nos va a desahuciar

Vivir en casa de mis suegros, de su caridad

¡Menuda pesadilla!

¡No puede ser verdad!

Pido en las calles a escondidas, me refugio en la bebida

Ya no me quedan fuerzas para luchar

Con esta carta me despido, os quiero

Sé que es cobarde esta decisión, lo siento

Mas no veo salida, mi vida se va al carajo

Que se pare el mundo un segundo que yo me bajo

Como una bruma que se va acercando

Y, poco a poco, nos está tragando

Puedo sentir cómo se extiende este ambiente viciado

No te confíes, ninguno estamos a salvo

Ante esa soga que se va tensando

Hay quien se ahoga y quien está luchando

Queremos salir adelante y estamos atados

Y va a romperse la cuerda tarde o temprano

Ondanks het kwaad, zoals de crisis die we doormaken, probeer ik positief te zijn

Maar er zijn werkelijkheden die ons omringen die me aan het denken zetten

Ik heb de oplossingen niet

Ik weet alleen dat het leven ons op de proef stelt en soms

Het is moeilijk om de juiste weg te kiezen

Maar ik denk dat opgeven altijd de slechtste optie is

Dit zijn slechts drie verhalen van normale mensen

Zoals jij en ik, die door omstandigheden in extreme situaties zijn gebracht

(Ik ga!)

Ik ben Sergio, ik ben de zoon van arbeiders

Ik stopte met school om geld te verdienen

Ik ben 18, ik ben meerderjarig

Maar twee jaar geleden begon ik te werken

Van maandag tot en met vrijdag moet ik vroeg opstaan

Lossen en laden van vrachtwagens op het industrieterrein

Mijn contract is 8 uur, maar ik doe altijd meer

Mijn rechten, eerder weinig als ze willen, kunnen ze me eruit schoppen

Zo ziet het uitzendbureau eruit

Ze profiteren van de crisis en exploiteren je genadeloos

"Niet protesteren, jongen, of je gaat de verdomde straat op"

Maar alles heeft een limiet en ik weet niet hoeveel ik kan slikken

Ik zoek naar alternatieven voor deze hel

Ik kan mijn manager niet nog een week uitstaan, ik wil hem slaan

Op moeilijke momenten wordt het verstand aangescherpt

Ik heb een plan, mijn jeugdhobby kan me redden

Mijn vader heeft een winkel, ik ga een werkplaats opzetten

Ik zal fietsen repareren, ik ben niet slecht

Maar de overheid legt je kilo's belasting op die je moet betalen

Voordat u begint, voordat u begint te lopen

(Fuck you dan!)

Een collega van een collega brengt goed materiaal

Dingen die velen in de buurt zouden willen kopen

Ik ken mensen hier en daar, ik weet hoe ik moet relativeren

Als ik het salaris van deze maand investeer, wordt het vermenigvuldigd

Mijn meisje zegt speel niet met vuur

Omdat hij weet van velen die in de zak zitten

Ik heb verandering nodig omdat ik de moed niet heb

Mijn lichaam is brij en voor een minimumloon

Geloof me, ik heb instinct

Niet zoals die indiscrete sukkels, nee, ik ben anders

Kijk eens hoeveel deeg ik in een maand heb gemaakt

Geen zorgen, stap op mijn nieuwe motor en ik nodig je uit om te komen eten

Als een mist die dichterbij komt

En beetje bij beetje slokt het ons op

Ik voel deze muffe sfeer zich verspreiden

Vertrouw jezelf niet, niemand van ons is veilig

Voor dat touw dat zich aanspant

Er zijn mensen die verdrinken en mensen die het moeilijk hebben

We willen vooruit en we zijn gebonden

En het touw gaat vroeg of laat breken

Mijn naam is Monica, ik wil eindigen

De technische carrière die ik begon te studeren

Ik haal gemiddelden van opmerkelijk en ik heb niet bereikt

Voor twee tienden de beurs en ik heb het moeilijk

Mijn vader is verbitterd en ik moest het huis uit

Vandaag deel ik een flat en betaal ik de huur

Boeken, vervoer, telefoon, internet

Het voedsel in dit krot begint schaars te worden

's Middags kom ik dood aan om aan de faculteit te studeren

Sta vroeg op om drie kantoren en een portaal schoon te maken

Ik serveer drankjes 's avonds in het weekend in een bar

Ik rust niet op zondag, ik weet dat ik maandag weer zal beginnen

Ik ben moe, ik kan het niet meer aan

Ik ga ziek worden en ik kan mijn werk niet missen

Ik ben geld schuldig aan een familielid, ik kan me niet meer concentreren

Zelfs niet met koffie, het verlaagt mijn prestaties op de universiteit

Heb ik geleefd voor deze odyssee?

Nee!

Ik ga deze studies afmaken zoals het is (Ja)

Ik heb geleerd dat ik nooit moet opgeven

En om wanhopige oplossingen te zoeken als die er niet meer zijn

Ik heb niets anders te verkopen dan mijn lichaam

En ik weet dat er mannen zijn met geld die willen betalen

Ik hang een advertentie op en wacht

Die oproep met angst en nood

Ik heb klanten en in een paar nachten verdien ik meer geld

Dat in een hele week met mijn oude baan

Ik heb tijd om te studeren als er een examen is, maar

Ik voel me vies, ik zal eraan wennen, hoop ik

Ik weet nog dat seks leuk was

Nu kokhals ik als ik vreemden hoor hijgen

Ik zal sparen, de titel pakken en wegwezen hier

Moge dit verrotte land ver van mij wegzinken!

Als een mist die dichterbij komt

En beetje bij beetje slokt het ons op

Ik voel deze muffe sfeer zich verspreiden

Vertrouw jezelf niet, niemand van ons is veilig

Voor dat touw dat zich aanspant

Er zijn mensen die verdrinken en mensen die het moeilijk hebben

We willen vooruit en we zijn gebonden

En het touw gaat vroeg of laat breken

(Mooi zo…)

Mijn naam is Antonio, ik ben 53 geworden

Ik heb een gezinsauto en een hypotheek die

Ik weet niet hoe ik het onder ogen moet zien sinds ik erachter kwam

Ze hebben me ontslagen bij het bedrijf waaraan ik de helft van mijn leven heb gewijd

26 jaar werkzaam in die autofabriek

Met roterende ploeg, dagen en nachten

Ik heb nooit geklaagd, ik was een goede professional

Waar ga ik heen met mijn leeftijd?

Ik weet niet hoe ik iets anders moet doen

Slechts één keer heb ik ziekteverlof moeten gebruiken

Om een ​​galblaasoperatie te ondergaan, in godsnaam

Een schop onder mijn kont is mijn beloning

De overheid maakt ontslag goedkoper voor bedrijven

Ik kan geen baan vinden en heb het overal geprobeerd

We hebben geen spaargeld meer, wat gaan we doen?

Met het salaris van mijn vrouw dekken we de maand niet

En, het ergste van alles, we hebben drie monden te voeden

Tonino deed taekwondo, Marta ballet

Pablito, de jongste, aan het zwemmen

Ik weet dat er geen andere keuze was dan de beslissing te nemen

Om ze uit hun lessen te schoppen, maar het doet verdomme pijn

Maanden gaan voorbij, eten is het eerste wat er is

Dingen om te betalen zijn al te laat

De familie helpt ons waar ze kunnen, maar

Het zijn moeilijke tijden en de bank gaat ons uitzetten

Wonen in het huis van mijn schoonouders, van hun liefdadigheid

Wat een nachtmerrie!

Het kan niet waar zijn!

Ik vraag het in het geheim op straat, ik zoek mijn toevlucht in de drank

Ik heb niet langer de kracht om te vechten

Met deze brief zeg ik vaarwel, ik hou van je

Ik weet dat deze beslissing laf is, het spijt me

Maar ik zie geen uitweg, mijn leven gaat naar de hel

Laat de wereld even stoppen als ik uitstap

Als een mist die dichterbij komt

En beetje bij beetje slokt het ons op

Ik voel deze muffe sfeer zich verspreiden

Vertrouw jezelf niet, niemand van ons is veilig

Voor dat touw dat zich aanspant

Er zijn mensen die verdrinken en mensen die het moeilijk hebben

We willen vooruit en we zijn gebonden

En het touw gaat vroeg of laat breken