Tóxico Destino - Santaflow, Kako M.

Rímel a prueba de bombas de Corea del Norte a Islas

Tacones de punta en arenas movedizas, milagros y estigmas

Ya probó el pelo largo, las trenzas, la cresta

Ya se afeitó media cabeza

Ya compró por eBay extensiones

Ya rezó a Dios, a Buda, a Alá y a Satán, a Krishna

Ya fumó, esnifó

Se metió ácido dentro del párpado

Ya cocinó entre químicos su tóxico destino

Ya orinó sobre un pervertido

Ya probó el bondage imprudente, el sexo asesino

El gangbang, DP con un follón de hippies y no es suficiente

Ya cantó borracha «I always love you»

Ya adoró a Kurt Cobain

Y después lo odió cuando descubrió a Muse

Ya se hizo bisexual, pansexual, antrosexual, demisexual y asexual

¿¡Por qué!?

¡Porque la vida me aburre y nada es mucho!

Porque me siento una imbécil al sonreír en un mundo mustio

Porque me odio a mí, odio a mi país, odio a mi gente

Porque es obligatorio sentir el odio para sentirme inteligente

Ya ha sido filósofa en Twitter, activista en Facebook

Modelo en Instagram de andar por casa

Analfabeta en el Whatsapp

Ya prometió no amar

Ya le rompieron el corazón de niña

Ya se manifestó sin saber que se manifestaba contra sí misma

Ya se ha tatuado símbolos de ideologías contrapuestas

Quiere ser más que nadie

Tener respuestas a esa pregunta eterna

«Más que nadie» ese es su lema

Ella mostró soluciones sin preguntarse si ella era el problema

Y es que tiene un infierno dentro

Y ese sufrir le hace sentir que ella es el centro

Del universo, pero eso es un mal cuento

Que se cuenta y no se da cuenta, es otro intento

De llamar la atención, la misma canción, pero

Pasa la vida y no hay salida de ese averno

Cada fase sólo fue un parche, el fuero interno

Lo sabe y a veces nace un remordimiento

La disonancia cognitiva, en contra 'el tiempo

Quiso escapar

Ella se sintió diferente y buscó gente igual

Que paradoja la persona y su necesidad

De pertenecer a rebaños y reconfortar

Una conciencia con mentiras para soportar

Estar con ella misma un día y otro día más

Con paranoia va matando la objetividad

Quiere vivir dentro de una burbuja de cristal y estar

Justificando cada acto miserable con su verdad

Qué fácil es echar la culpa de lo que siente a los demás

Y refugiarse en la anestesia de la mediocridad social

Aunque sonría en cada fotografía sé que por dentro está fatal

Quiere que el mundo le recompense por haber pasado fatiga

Cuando la caga, que es a menudo nunca permite que se lo digan

Nadie le daba nada, lo que le falta es responsabilidad

Y ese es el tema, que va de víctima buena y es un cáncer

¡Mira!

Todos tenemos nuestras luchas internas

Me da igual si tienes concha o carajo entre las piernas

Ese no es el tema

No proyectes fuera tu debilidad, tu miseria

¡Yo me cago en los colectivos separatistas de mierda!

No es un problema que venga de los demás

Es tu capacidad para afrontar la realidad

Es algo personal que quieres disfrazar porque eres débil e incapaz

Y esta sociedad decadente alimenta esa fragilidad

Pero el mundo real contiene oscuridad, dificultad

Si no lo puedes aguantar

¡Bórrate ya y deja a los fuertes avanzar!

Bomvaste mascara van Noord-Korea tot eilanden

Puntige hakken in drijfzand, wonderen en stigmata

Heb het lange haar, de vlechten, de hanenkam al geprobeerd

Hij heeft zijn hoofd al half geschoren

Heb al extensies gekocht op eBay

Hij heeft al gebeden tot God, tot Boeddha, tot Allah en tot Satan, tot Krishna

Hij rookte al, hij snoof

Er is zuur in het ooglid gekomen

Hij kookte zijn giftige lot al tussen chemicaliën

Al gepist op een pervert

Heb al roekeloze bondage geprobeerd, moordende seks

De gangbang, DP met een stel hippies en het is niet genoeg

Ze zong al dronken "I always love you"

Was al dol op Kurt Cobain

En toen haatte hij het toen hij Muse ontdekte

Het werd al biseksueel, panseksueel, antroseksueel, demisexueel en aseksueel

Waarom!?

Omdat het leven me verveelt en niets is veel!

Omdat ik me een dwaas voel om te glimlachen in een grimmige wereld

Omdat ik mezelf haat, ik haat mijn land, ik haat mijn volk

Omdat het verplicht is om haat te voelen om je slim te voelen

Ze was al filosoof op Twitter, activist op Facebook

Model op Instagram loopt door het huis

Analfabeet op Whatsapp

Hij heeft al beloofd niet lief te hebben

Ze hebben als meisje al haar hart gebroken

Ze manifesteerde zich al zonder te weten dat ze zich tegen zichzelf manifesteerde

Symbolen van tegengestelde ideologieën zijn al getatoeëerd

wil meer zijn dan wie dan ook

Heb antwoorden op die eeuwige vraag

"Meer dan wie ook" dat is zijn motto

Ze liet oplossingen zien zonder zich af te vragen of zij het probleem was

En het is dat hij een hel van binnen heeft

En dat lijden geeft haar het gevoel dat zij het middelpunt is

Van het universum, maar dat is een slecht verhaal

Dat hij zich realiseert en niet beseft, is een andere poging

Om aandacht te krijgen, hetzelfde liedje, maar

Het leven gaat voorbij en er is geen uitweg uit die hel

Elke fase was slechts een patch, de innerlijke

Hij weet het en soms wordt er wroeging geboren

Cognitieve dissonantie, tegen 'tijd'

wilde ontsnappen

Ze voelde zich anders en zocht dezelfde mensen

Wat een paradox de persoon en zijn behoefte

Van bij kuddes horen en troosten

Een geweten met leugens om te dragen

De ene en de andere dag met zichzelf zijn

Met paranoia doodt hij de objectiviteit

Hij wil in een glazen bubbel leven en zijn

Elke ellendige daad rechtvaardigen met zijn waarheid

Hoe gemakkelijk is het om anderen de schuld te geven van wat je voelt

En toevlucht zoeken in de verdoving van sociale middelmatigheid

Hoewel ik op elke foto glimlach, weet ik dat het van binnen fataal is

Hij wil dat de wereld hem beloont voor het doorstaan ​​van vermoeidheid

Als hij het verpest, wat vaak is, laat hij ze het hem nooit vertellen

Niemand gaf hem iets, wat hij mist is verantwoordelijkheid

En dat is het thema, dat hij een goed slachtoffer is en een kankergezwel

Kijken!

We hebben allemaal onze innerlijke strijd

Het maakt me niet uit of je een schelp of een neuk tussen je benen hebt

Dit is geen onderwerp

Projecteer niet je zwakheid, je ellende

Ik schijt op de verdomde separatistische groepen!

Het is geen probleem dat van anderen komt

Het is jouw vermogen om de realiteit onder ogen te zien

Het is iets persoonlijks dat je wilt verbergen omdat je zwak en onbekwaam bent

En deze decadente samenleving voedt die kwetsbaarheid

Maar de echte wereld bevat duisternis, moeilijkheid

Als je er niet tegen kunt

Wis jezelf nu uit en laat de sterke opmars!