Halfway Home - Nerina Pallot

I’ve got a quarter in my pocket of an apple left to eat:

It’s a wonder that I’m standing on my own two feet.

In the shadow of a thousand veiled Victorian goodbyes

Jewels of litter come to greet me, and it stings my eyes.

Oh it burns like a fire and it pulls me through-

We are parted by desire for the strange and new.

I’ve got a quarter in my pocket, I’m advancing to the booth,

I am picking up and praying that I talk to you.

And now, I’m halfway home, I’m at the corner of our street,

Would you like to come and meet me?

Now that I am halfway home

Man, I never felt so lonely-

I long for you to hold me now I’m home.

Somedays, there was comfort as a stranger far from home

Sometimes, a hunger and a longing not to be alone.

Imagining emotion in each man that I would meet-

But it was physics, and subtraction, to an ancient beat.

Oh, it burned like a fire and I wore it so…

We are tied up in desire and we won’t let go.

Well, I’ve no quarter in my pocket of no apple left to eat;

I am running, I am running and I can’t feel my feet.

And now, I’m halfway home, I’m at the corner of our street,

Would you like to come and meet me?

Now that I’m halfway home

Man, I never felt so lonely-

I long for you to hold me now I’m home

Now I’m home, home is where I wanna be,

Now I’m home, home is where I’m gonna be.

Past the church and past the steeple,

Past the sad and lonely people,

Past the old school on the avenue,

I am running, I am running…

And now, I’m halfway home, I’m at the corner of our street,

Would you like to co9me and meet me Now that I’m halfway home

Man, I never felt so lonely-

I long for you to hold me now I’m home.

Ik heb nog een kwartje in mijn zak van een appel om te eten:

Het is een wonder dat ik op eigen benen sta.

In de schaduw van duizend gesluierde Victoriaans afscheid

Juwelen van afval komen me begroeten, en het prikt in mijn ogen.

Oh, het brandt als een vuur en het trekt me erdoorheen...

We zijn gescheiden door het verlangen naar het vreemde en nieuwe.

Ik heb een kwartje in mijn zak, ik ga naar de stand,

Ik pak het op en bid dat ik met je mag praten.

En nu ben ik halverwege huis, ik ben op de hoek van onze straat,

Wil je me komen ontmoeten?

Nu ik halverwege thuis ben

Man, ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld...

Ik verlang ernaar dat je me vasthoudt nu ik thuis ben.

Op een dag was er troost als een vreemdeling ver van huis

Soms een honger en een verlangen om niet alleen te zijn.

Ik verbeeld me emotie in elke man die ik zou ontmoeten...

Maar het was natuurkunde en aftrekken op een oud ritme.

Oh, het brandde als een vuur en ik droeg het zo...

We zijn vastgebonden in verlangen en laten niet los.

Nou, ik heb geen kwartje in mijn zak met geen appel meer om te eten;

Ik ren, ik ren en ik kan mijn voeten niet voelen.

En nu ben ik halverwege huis, ik ben op de hoek van onze straat,

Wil je me komen ontmoeten?

Nu ik halverwege thuis ben

Man, ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld...

Ik verlang ernaar dat je me vasthoudt nu ik thuis ben

Nu ben ik thuis, thuis is waar ik wil zijn,

Nu ben ik thuis, thuis is waar ik zal zijn.

Langs de kerk en langs de toren,

Langs de verdrietige en eenzame mensen,

Langs de oude school aan de laan,

Ik ren, ik ren...

En nu ben ik halverwege huis, ik ben op de hoek van onze straat,

Zou je me willen ontmoeten en ontmoeten Nu ik halverwege thuis ben?

Man, ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld...

Ik verlang ernaar dat je me vasthoudt nu ik thuis ben.