Развилка - НЕПАРА

Блики ярких огней слепят глаза,

Мы в потоке машин, мелькании теней.

Я заметил вдали ты стоишь, как тогда,

На развилке дороги моей.

Те прошедшие дни мне не забыть,

Захотела я вновь быть рядом с тобой

И родные глаза в мечтах моих

Всколыхнули былую любовь.

Припев:

Мы в потоке беспечных машин,

Мы в мелькании прозрачных теней,

И порою, сжигая мосты,

Мы теряем всех близких людей.

Не найдём мы ответ, и дорог общих нет,

Как мучительны эти слова,

Нас на тысячу лет разбросала судьба,

Расстаёмся с тобой навсегда.

Я в мелькании теней, на развилке дорог,

Бесконечная жажда встречи с тобой.

Мы сжигаем мосты, мы теряем мечты,

Только горечь тоски — взгляд твой.

Припев:

Мы в потоке беспечных машин,

Мы в мелькании прозрачных теней,

И порою, сжигая мосты,

Мы теряем всех близких людей.

Не найдём мы ответ, и дорог общих нет,

Как мучительны эти слова,

Нас на тысячу лет разбросала судьба,

Расстаёмся с тобой навсегда.

Ароматом цветом, дыханием нежным

Наполнила дом, уходя,

Мы теряем любовь, теряем надежду,

Только в сказочный сон верю я.

Не найдём мы ответ и дорог общих нет,

Как мучительны эти слова,

Нас на тысячу лет разбросала судьба,

Расстаёмся с тобой навсегда…

De schittering van felle lichten verblindt de ogen,

We zijn in de stroom van auto's, het flikkeren van schaduwen.

Ik zag in de verte dat je stond, zoals toen,

Bij de splitsing in mijn weg.

Ik zal die afgelopen dagen niet vergeten,

Ik wilde weer naast je zijn

En inheemse ogen in mijn dromen

Een oude liefde nieuw leven ingeblazen.

Refrein:

We zijn in de stroom van onvoorzichtige auto's,

We zijn in het flikkeren van transparante schaduwen,

En soms brandende bruggen,

We verliezen al onze dierbaren.

We zullen het antwoord niet vinden, en er zijn geen gemeenschappelijke wegen,

Hoe pijnlijk zijn deze woorden

Het lot heeft ons duizend jaar verstrooid,

We nemen voor altijd afscheid van je.

Ik ben in de flikkerende schaduwen, bij de splitsing in de weg,

Een eindeloos verlangen om jou te ontmoeten.

We verbranden bruggen, we verliezen dromen

Alleen de bitterheid van verlangen is je blik.

Refrein:

We zijn in de stroom van onvoorzichtige auto's,

We zijn in het flikkeren van transparante schaduwen,

En soms brandende bruggen,

We verliezen al onze dierbaren.

We zullen het antwoord niet vinden, en er zijn geen gemeenschappelijke wegen,

Hoe pijnlijk zijn deze woorden

Het lot heeft ons duizend jaar verstrooid,

We nemen voor altijd afscheid van je.

Aroma van kleur, zachte adem

Het huis gevuld, vertrokken

We verliezen de liefde, we verliezen de hoop

Ik geloof alleen in sprookjes.

We zullen het antwoord niet vinden en er zijn geen gemeenschappelijke wegen,

Hoe pijnlijk zijn deze woorden

Het lot heeft ons duizend jaar verstrooid,

We nemen voor altijd afscheid van je...